Ο Παντελής που έτσι ξαφνικά ήρθε και έτσι ξαφνικά έφυγε

Αν και 1800 άνθρωποι αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο κάθε χρόνο, συγκλόνισε  ο ξαφνικός θάνατος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, του 32χρονου Παντελή Παντελίδη, του γνωστού τραγουδιστή που χαρακτηριζόταν ως φαινόμενο επειδή ξεκίνησε την καριέρα του μέσα από ένα βίντεο στο youtube. Όταν φεύγει ένας ξαφνικά δεν αφήνει περιθώρια στους υπόλοιπους και πολύ περισσότερο στους αγαπημένους του να συνειδητοποιήσουν πως πια δεν θα είναι μαζί τους. Ένας νέος άνθρωπος πολύ ταλαντούχος και αγαπητός σε πάρα πολλούς ανθρώπους όταν αφήνει την τελευταία του πνοή ένα πρωί τότε ο πόνος γίνεται αβάσταχτος. Έμπαινε μέσα στα σπίτια, στα αυτοκίνητα, στα κέντρα διασκέδασης, μέσα από τα τραγούδια του και αυτό θα εξακολουθεί να γίνεται. Οι στίχοι και η μουσική του δεν έφυγαν μαζί του αλλά θα τον κρατούν ζωντανό στις μνήμες όλων.

Δεν ήμουν από τις θαυμάστριες του και με ντροπή λέω πως προχθές γελούσα με τους στίχους του για «τα ρούχα που δεν θα είναι πλέον στα σκοινιά» και για το «σκούπισε τα πόδια σου και πέρασε». Αλλά μόλις πριν λίγες μέρες χόρευα με τον λίγων μηνών γιο μου και την μικρή ανηψιά μου με το «δε γίνεται». Όταν είδα τον τίτλο ότι έφυγε από τη ζωή πάγωσα γιατί συγκλονίστηκα επειδή έφυγε τόσο νέος και τόσο ξαφνικά. Κάθισα και είδα τα αφιερώματα γιατί ήθελα να τον γνωρίσω καλύτερα. Και πρόσεξα πως ήταν ένα καλό παλικάρι με χρυσή καρδιά και μεγάλη απλότητα. Γι’ αυτό και οι στίχοι του μιλούσαν για την καθημερινότητα όπως μια μπουγάδα ή την καθαριότητα. Μια φίλη μου μου είπε σήμερα άκου τι είπε: «Κάνει λάθη για να μάθει της καρδιάς μου το γραμμένο». 

Αγαπήθηκε και αποθεώθηκε από πάρα πολλούς ανθρώπους που αγαπούνε τη λαϊκή μουσική και τους αρέσει να ξενυχτάνε μέχρι το πρωί στα μπουζούκια, αλλά και από τους καψουρεμένους που τους αρέσει να τραγουδάνε τον πόνο τους και έτσι να ξεχνιούνται. Ή αυτούς που τους αρέσει να χορεύουν και να αισθάνονται αυτό που ακούνε. Ή να στέλνουν με μηνύματα τους στίχους του σε όσους αγαπούν θέλοντας να τους τραβήξουν την προσοχή. Κάθε τραγούδι του είχε και μια ιστορία και δυστυχώς το τέλος του το είχε γράψει στο τραγούδι: «Θα πίνω από εκεί ψηλά για σένα». 

Ένας άνθρωπος που παράτησε τη σίγουρη δουλειά του υπαξιωματικού του πολεμικού ναυτικού για να ακολουθήσει το όνειρο του. Και έφτασε να είναι το πρώτο όνομα στις νυχτερινές πίστες και να έχει πολλούς φίλους καλλιτέχνες και απλούς ανθρώπους. Να είναι αγαπητός στα αλώνια και στα σαλόνια. Να έχει μεγάλη επιτυχία αλλά να μην θέλει να καβαλήσει το καλάμι γιατί όπως είπε στην τελευταία του συνέντευξη στο Down Town κάτω από την πίστα είναι ένα τίποτα. Ή στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη παραμονές Πρωτοχρονιάς στα Καλημερούδια της Ντορέττας Παπαδημητρίου στην ερώτηση για το τι θέλει να γίνει το 2016 δοξολόγησε το Θεό και είπε πως δεν του λείπει τίποτα. Και η μοναδική του στεναχώρια είναι όσα ζούνε οι διπλανοί του. Και τώρα που έφυγε αποκαλύφθηκε ότι έδινε χρήματα σε φτωχούς ανθρώπους στην περιοχή του, ότι βοηθούσε τα μέλη της μπάντας του πολεμικού ναυτικού να παίζουν μουσική σε μαγαζιά και να έχουν παραπάνω εισόδημα και άλλα πόσα που πλέον θα τα μετρήσει ο Θεός εκεί πάνω.

Πίστευε πολύ στο Θεό και έκανε τον Σταυρό του πριν βγει έξω να τραγουδήσει. Ένα επίθετο που τον χαρακτήριζε σύμφωνα με τον ίδιο ήταν: «τίμιος» και έτσι τον χαρακτήριζαν όλοι. Δεν έλεγε αρνητικά για κανέναν αν και δέχθηκε πολλές επιθέσεις για την ποιότητα των στίχων του και για την τελευταία του επιλογή να χωρέσει σε μια στροφή τις λέξεις γκόμενα και κατεχόμενα αν και όπως έγραψε ο ίδιος στο Facebook ήταν αφιερωμένο αυτό το τραγούδι σε μια ιστορία ενός ζευγαριού και δεν ήθελε να το αφιερώσει στη μαρτυρική νήσο. Και λόγω του σάλου που προκλήθηκε ζήτησε συγγνώμη και το απέσυρε. Βγήκε μάλιστα και ο Κύπριος επιχειρηματίας σήμερα και παραδέχθηκε ότι το έγραψε για μια ιστορία αγάπης που του είχε διηγηθεί. 

Και άλλες τόσες ακόμη ιστορίες που θα μπορούσε να πει ο καθένας που έζησε μαζί του γιατί όπως φαίνεται μιλούσε σε όλους και δεν έπαιζε τον καμπόσο και τον απόμακρο όπως άλλοι συνάδελφοι του που αισθάνονται ότι τους χωρίζει απόσταση από τους θαυμαστές τους που πληρώνουν για να τους ακούσουν. Για αυτό και όλοι είναι συγκλονισμένοι από το θάνατο του. Γιατί ήταν ο δικός τους Παντελής, ένας φίλος τους, ένας άνθρωπος που τους νιώθει και θα γράψει γι’ αυτούς στίχους και θα τους μελοποιήσει κρατώντας την κιθάρα του. Αν και δεν σπούδασε μουσική, δεν ήξερε να ζεσταίνει τη φωνή του, δεν ήθελε να κάνει πολλές πρόβες. Ήθελε να γίνεται ένα με τον κόσμο που του πετούσε λουλούδια, μαξιλάρια, που τον χειροκροτούσε διαρκώς, που ήξερε όλα τα τραγούδια του απέξω, που έκανε κρατήσεις στα μαγαζιά που εμφανιζόταν έναν μήνα πιο πριν.     

Έφυγε στην μεγάλη του δόξα και δεν έγραψε τα 500 τραγούδια που ήθελε για τα επόμενα δέκα χρόνια όπως είπε στη συνέντευξη του στο Down Town και δεν έκανε την οικογένεια που επίσης ήθελε. Ο Θεός τον αγάπησε και τον πήρε κοντά Του. Εκεί που όλοι θα τον αγαπάνε, όπως έγραψε ο Γιώργος Τσαλίκης σε μια ανάρτηση του. Άγνωστες οι βουλές του Κυρίου για τον λόγο που τον πήρε σε αυτή τη χρονική στιγμή της ζωής του, περίπου στην ίδια ηλικία με τον μονάκριβο Υιό Του, τον Χριστό μας.

Παντελή καλό Παράδεισο. Αιωνία σου η μνήμη. Θα σε θυμόμαστε στις προσευχές μας και θα ζεις διαρκώς μέσα από τα τραγούδια σου.