Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Νέα πρόκληση Τούρκων: Ημίγυμνα μοντέλα ποζάρουν σε τάφους Ελληνοκυπρίων!

Από τον Γιώργο Χριστοφόρου

Οι προκλήσεις των Τούρκων προς τον Κυπριακό Ελληνισμό συνεχίζονται. Αυτή την φορά όμως δεν σεβάστηκαν ούτε τους τάφους στα κατεχόμενα μέρη. Ημίγυμνα μοντέλα ποζάρουν επάνω στους τάφους κάνοντας έτσι το «θέαμα» θλιβερό.
Ασέβεια και περιφρόνηση των Ελληνοκυπρίων που είναι θαμμένοι στις κατεχόμενες περιοχές μας, στο βωμό της "τέχνης".
Σε μια στιγμή μάλιστα που οι δύο κοινότητες προσπαθούν να βρουν λύση στο θέμα του Κυπριακού, οι Τούρκοι επέλεξαν να δείξουν τις πραγματικές τους ιδεολογίες και πεποιθήσεις έναντι των Ελληνοκυπρίων.



Εν λευκώ...

Είχα καιρό να σας ανεβάσω τραγούδι. Το άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο και μου άρεσαν οι στίχοι. Δεν το είχα ξαναπροσέξει αν και το ήξερα ότι ήταν της Νατάσας Μποφίλιου. Η ερμηνεία των στίχων δική σας.  

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
Γιατί τα βράδια κρύβεστε στο γκρίζο;
Βλέπω στο άσπρο σας την προβολή μου
και το μετά απ’ το μετά γνωρίζω
Αν είχα θάρρος για να πω το "έλα"
τώρα δε θα `χα τη φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρη η τρέλα
Αν είχε σώμα θα `ταν πάλι ψέμα.

Κοίτα τα χέρια πως γυρνούν στον τοίχο
σαν να χορεύουνε με τη σιωπή μου
κι εγώ που χρόνια γύρευα το στίχο
που θα εξηγήσει τη βουβή ζωή μου
μεταμφιέζω τη σιωπή σε λέξη
και τη χαρίζω σ’ όποιον μου εξηγήσει
να `χει το μέλλον μου να επιλέξει
ποιο παρελθόν μου θα ξαναγυρίσει...

Τίποτα σημαντικό.
Ζω μονάχα εν λευκώ...

Λευκή μου τύχη και λευκή ζωή μου
καλά τα λεν οι έγχρωμοί μου φίλοι
το πρόβλημά μου η υπερβολή μου
κι ό,τι αργεί απάντηση να στείλει
Αν είχε το θάρρος να φανεί ο λόγος
τώρα δε θα `τανε φωτιά στο αίμα
Αν είχε χρώμα θα `ταν άσπρο ο φόβος
Αν είχε σώμα θα `ταν σαν κι εμένα.

Αν σ’ αγαπούν να μάθουν να το λένε
κι αν δε στο πουν να μάθεις να το κλέβεις
κι αν θες να δεις τ’ αληθινά να καίνε
πρέπει στο ύψος της φωτιάς ν’ ανέβεις.

Και σε λυπούνται που δεν το `χεις νιώσει
κι εσύ λυπάσαι που το ξέρεις πρώτος
και που κανείς δεν είχε λάβει γνώση
πως η σιωπή σου ήταν χρόνια κρότος.

Δικαίωμά μου να ποντάρω λίγα
Δικαίωμά μου να πηγαίνω πάσο
κι εκεί που λένε πως ποτέ δεν πήγα
εγώ δεν πρόλαβα να το ξεχάσω
Κι όποιος ρωτήσει γιατί πάντα φεύγω
μ’ αυτό τον τόνο του λευκού στο βλέμμα
του λέω μια φράση σαν να υπεκφεύγω
με μια ελπίδα να `ναι σαν κι εμένα...

Τίποτα σημαντικό...
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....
Ζω μονάχα εν λευκώ....
Τίποτα σημαντικό....

Ζω μονάχα εν λευκώ....

Ανέλπιστο πνευματικό δώρο πριν την Ανάσταση!

Φτάσαμε αισίως στο τέλος του Μάρτη-Δόξα τω Θεώ- και βαδίζουμε ολοταχώς προς την Ανάσταση. Χθες πήγα στον Κατανυκτικό Εσπερινό στον Καθεδρικό Ναό Της Του Θεού Σοφίας και προσκύνησα-μαζί με πολλούς Ξανθιώτες- την δεξιά τίμια χείρα του Αγίου Βασιλείου που φυλάσσεται στην Ιερά Σύνοδο. Χωρίς υπερβολή μυρόβλυζε τόσο έντονα που δεν ήθελα να φύγω. Ο Μητροπολίτης Ξάνθης σχολίασε πως «αυτή είναι η Χάρη του Αγίου Πνεύματος». Δοξάζω το Θεό που έζησα αυτήν την τόσο σημαντική στιγμή που δεν την ένιωσα μόνο με την καρδιά μα και με την αίσθηση της όσφρησης. Ήταν απίστευτη η εμπειρία αυτή. Ο Επίσκοπος μας σχολίασε επίσης πως η Θεία Λειτουργία της Κυριακής ήταν με τις ευχές το Αγίου Βασιλείου και μόνο το στόμα δάνειζαν οι πατέρες. Ειλικρινά αυτό που ένιωσα χθες εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να το ζήσετε όλοι!
Όταν μπήκα μέσα, ένιωσα τη μυσταγωγία και την κατανυκτική ατμόσφαιρα και όταν πήγα να προσκυνήσω, νόμιζα πως είχαν θυμιατίσει πιο πριν, αλλά ήταν τόσο έντονη η μυρωδιά όταν ακουμπούσαν τα χείλη και καταλάβαινες πως ερχόταν απευθείας από το χέρι του Αγίου Βασιλείου!!! Δεν ξέρω αν ποτέ θα το ξανανιώσω στη ζωή μου, αλλά ήταν τόσο ηλεκτρισμένη η ατμόσφαιρα που δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ήταν ζωντανή η παρουσία του Αγίου και εκείνη τη στιγμή δεν ήθελα να ζητήσω τίποτα, παρά μόνο να δοξολογήσω το Θεό!
Με αυτό το πνευματικό δώρο που μας έκανε ο Κύριος τρεις εβδομάδες πριν την Ανάσταση Του πορευόμαστε με ελπίδα στην καρδιά!!! Ειλικρινά είναι από τις στιγμές που δεν περιγράφονται με λόγια γιατί ποτέ δεν θα δοθεί η σωστή διάσταση στην Αγάπη του Θεού που προκαλεί τη φλόγα στην καρδιά και ο άνθρωπος καταλαβαίνει πως συμβαίνει κάτι που τον υπερβαίνει.

Τέτοιες εμπειρίες πέρα από τη λογική κάνουν έναν άνθρωπο να νιώσει πως δεν είναι μόνος του και ο Θεός τον αγαπάει όποιος και αν είναι. Καλή μετάνοια να έχουμε και καλό υπόλοιπο Σαρακοστής! Με το καλό να ζήσουμε όλοι τη Λαμπρή!

Σισανίου Παύλος: "Άμα έχετε την αυταπάτη ότι είμαστε ελεύθεροι, είστε γελασμένοι"

Στην αίθουσα εκδηλώσεων του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σιάτιστας πραγματοποιήθηκε η εορταστική εκδήλωση, για την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου 1821 από τα κατηχητικά της Ενορίας του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας με την ευλογία του προϊσταμένου της Ενορίας π. Βασιλείου Λ. Βασιλείου.
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος, με πολύ ενθουσιασμό και ικανοποίηση, απευθύνθηκε στα παιδιά και τα ευχαρίστησε για την όμορφη γιορτή τους. Συμφώνησε, επίσης, ότι ήταν πάρα πολύ όμορφη ευκαιρία να γιορτάσει φέτος η ενορία τους την επέτειο της εθνικής επαναστάσεως του ’21, τιμώντας τον εθνεγέρτη, Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό.
Ο Σεβασμιότατος μετά το πέρας της εκδήλωσης, απευθυνόμενος στα παιδιά αλλά και σε όλους τους παρισταμένους, παίρνοντας αφορμή από το θέμα της εορτής, μεταξύ άλλων ανέφερε και τα εξής για τον Άγιο Κοσμά:
«…Ο Άγιος Κοσμάς 20 χρόνια περπατούσε αδιακόπως, δε σταματούσε ούτε για να ξεκουραστεί. Το ίδιο έτος που τελείωνε η περιοδεία του, το ίδιο έτος άρχιζε και η επόμενη. Και είναι επίσης σημαντικό, από την Κωνσταντινούπολη ξεκινούσε, εκεί κατέληγε. Διότι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ήταν ένας άνθρωπος με βαθύ εκκλησιαστικό φρόνημα. Ήξερε με πιο τρόπο, το έργο που μπορεί να φαίνεται καλό, θα είναι και ευλογημένο και γι’ αυτό ακριβώς έκανε όλες αυτές τις περιοδείες, για να καταλήγει εκεί. Τέσσερα χρόνια η πρώτη περιοδεία, ένδεκα η δεύτερη, τέσσερα η τρίτη και η τελευταία, όπου η μαρτυρία του σφραγίστηκε με το μαρτύριο του αίματός του.
1100 σχολεία έφτιαξε ο Άγιος. 200 και λίγο παραπάνω ήταν τα μέσα σχολεία όπως θα λέγαμε σήμερα και τα 10 που ακούσατε ήταν τα ανώτερα. Και όπως ακούσαμε πάρα πολύ όμορφα, δεν έφτιαξε μόνο το κτίριο αλλά τα επάνδρωσε και ενδιαφερόταν για τη λειτουργία τους και όταν ξαναπερνούσε, τους ρωτούσε, τι κάνουνε, γιατί είχε καταλάβει την αξία της παιδείας. Μιας παιδείας, όμως, που μιλάει πραγματικά για τα τίμια και τα ουσιώδη της ζωής. Ένα σχολείο, που ήθελε να διδάσκει τους μαθητές, την πίστη τους, την πατρίδα τους, την ιστορία τους, τη γλώσσα τους.
Ένα λόγο θέλω να πω στα παιδιά, που μας παρουσίασαν όλη αυτή τη γιορτή. Λοιπόν, παιδιά μου καλά, ακούοντας τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, θα σταματήσετε να γράφετε γκρίκλις στο facebook; Γιατί, αυτή τη γλώσσα που τότε τη μόλυναν με τις ξένες γλώσσες, το κάνουμε και εμείς σήμερα. Και ίσως σήμερα χρειαζόμαστε καινούργιους Κοσμάδες, που θα διατρέξουν μια χώρα που είναι σκλαβωμένη. Γιατί, άμα έχετε την αυταπάτη ότι είμαστε ελεύθεροι, είστε γελασμένοι. Είμαστε τόσο ελεύθεροι, όσο με τους τούρκους τότε. Έχουμε αφεντικά, είχαμε τότε, έχουμε και σήμερα, και δεν το καταλαβαίνουμε.
Από την άλλη πλευρά, κοιτάξτε τη σοφία του Πατροκοσμά, για να καταλάβετε ότι, κάποιοι που υψώνουν φανατικές φωνές, είναι έξω από το πνεύμα του. Δε δίστασε να προσκυνήσει τους τούρκους, γιατί τον ένοιαζε το καλό του γένους. Δεν τον ένοιαζε να γίνει ψευτοήρωας αλλά διδάσκαλος, γιατί ήξερε ότι, αν το γένος δεν ετοιμαστεί, δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του. Και από την άλλη πλευρά, όταν ήρθε η ώρα του, δε φοβήθηκε ο Άγιος το θάνατο, ήταν προ πολλού έτοιμος γι’ αυτόν.
…Ο Άγιος Κοσμάς δεν απευθύνθηκε σε κανέναν Υπουργό, σε κανέναν Πασά, προκειμένου να κρατήσει την αργία της Κυριακής στους χριστιανούς.
Απευθύνθηκε και τους είπε αυτά, που ακούσατε προηγουμένως να τους λέει, και εκείνοι που άλλαξαν τα παζάρια, δεν ήταν οι Πασάδες, αλλά οι Χριστιανοί που σταμάτησαν να πηγαίνουν στα παζάρια.
Εμείς περιμένουμε, ίσως, από μια πολιτεία, που δεν ξέρω πόσο ελεύθερη είναι. Το ερώτημα είναι, εμείς θα αποφασίσουμε να μην ψωνίζουμε την Κυριακή; Εμείς θα αποφασίσουμε να κρατάμε κλειστά τα μαγαζιά μας την Κυριακή; Εμείς θα αποφασίσουμε με το δικό μας τρόπο και τη στάση να αλλάξουμε αυτά, που κάποιοι νομοθετούν; Έτσι επαναστατούν οι άνθρωποι. Αλλιώς, είμαστε βολεμένοι. Αλλιώς, ήρθαμε απόψε, είδαμε μία ωραία γιορτή, πού μπορούμε όντως να ευχαριστήσουμε και να συγχαρούμε όσους εργάστηκαν γι αυτήν, όλα τα παιδιά που έλαβαν μέρος. Η ευχή μου είναι, αυτά τα λόγια που είπαν, να περάσουν από το μυαλό τους στην καρδιά.
Ακόμα ένα ερώτημα είναι, από όλα αυτά τα παιδιά που είναι εδώ, θα νοιώσουν κάποια απόψε την κλήση να ακολουθήσουν τα ίχνη του Πατροκοσμά; ή θα αιχμαλωτιστούν στα επίγεια και στα εγκόσμια, προκειμένου να βολευτούμε και εντάξει να πορευόμαστε κάπως μετρημένα στη ζωή μας; Η αληθινή ζωή χρειάζεται επαναστάτες. Επαναστάτες, πρώτα στη συνείδηση. Γιατί όταν η συνείδηση υπνώττει, τότε είμαστε νεροκουβαλητές και όχι επαναστάτες. Όταν, όμως, η συνείδηση είναι ξύπνια, τότε, πάρα πολύ καλά το κατάλαβε ο τούρκος ότι, πίσω από αυτό το πρόσωπο και την ηρεμία κρύβετε φωτιά. Και κρυβόταν φωτιά, αλλιώς δε θα περπατούσε 20 χρόνια διαρκώς, για να γυρίσει όλο το σκλάβο γένος της εποχής εκείνης…»

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ»

Ένα δυστυχισμένο παιδί στέκει αιχμάλωτο μιας σκληρής κυριαρχίας: της εξουσίας του διαβόλου. Ψυχικά και σωματικά το έχει τσακίσει. Όσοι βρίσκονται γύρω του και παρακολουθούν την τραγωδία, αποδεικνύονται ανίκανοι να το βοηθήσουν. Με την απιστία τους ορθώνονται εμπόδιο στη λύτρωσή του. Σ’ αυτό το δύσπιστο κόσμο ανήκουν όχι μόνο οι εχθροί του Ιησού, οι γραμματείς και οι φαρισαίοι, αλλ’ ακόμη και οι μαθητές του και οι αμέσως ενδιαφερόμενοι για το βασανισμένο παιδί -όπως ο πατέρας του. Τη διάχυτη δυσπιστία εκφράζει παραστατικά ο διάλογος με τον πατέρα του παιδιού.
«Πόσος καιρός είναι από τότε που του συνέβη αυτό;» ρωτάει ο Ιησούς, καθώς το παιδί κυλιόταν κάτω και άφριζε, εξουθενωμένο από το δαίμονα. «Από τα παιδικά του χρόνια», ήταν η απάντηση. «Πολλές φορές και στη φωτιά τον έστειλε και στα νερά, για να τον εξολοθρεύσει. Αλλά αν μπορείς να κάνεις κάτι, βοήθησέ μας, σπλαχνίσου μας.»
Η σκιά της αμφιβολίας δεν έπαψε να πέφτει βαριά στη σκέψη και την καρδιά των ανθρώπων. Η αμφιβολία σκοτίζει την σκέψη, της κλείνει τον ορίζοντα, νεκρώνει την ελπίδα, την τυλίγει στο σκοτάδι.  Ο πατέρας του σημερινού ευαγγελίου, μετά την αδυναμία των μαθητών να θεραπεύσουν το παιδί του, δεν έφυγε, δεν απογοητεύτηκε οριστικά, αλλά προχώρησε και ζήτησε την προσωπική παρέμβαση του Σωτήρος.   Ενώ πολλοί από μας, μόλις δούμε κάποιο μαθητή του Χριστού, κάποιο λειτουργό Του ν  αδυνατεί να μας βοηθήσει η με την στάση του να μας σκανδαλίζει, σπεύδουμε να απομακρυνθούμε από το περιβάλλον της Εκκλησίας Του. 
Το πρώτο βήμα για την υπερνίκηση το υποδεικνύει ο Κύριος. Το δεύτερο το καθορίζει η συμπεριφορά του πατέρα. «Ο δε Ιησούς είπεν αυτώ το ει δύνασαι πιστεύσαι, πάντα δυνατά τω πιστεύοντι». «Το θέμα δεν είναι αν εγώ μπορώ να θεραπεύσω το παιδί σου. Το πρόβλημα είναι αν εσύ μπορείς να πιστέψεις. Σ’ αυτή την κατεύθυνση αναζήτησε τη λύση του δράματός σου. Στην καρδιά σου.
Το κλειδί για ν’ ανοίξουν οι βαρειά κλεισμένες πόρτες, μην το ζητάμε αλλού. Εμείς το έχουμε. Το πετάξαμε στη σκοτεινή γωνιά των δισταγμών και της αμφιβολίας μας. Από κει θα πρέπει το συντομότερο να το ανασύρουμε. Το κλειδί αυτό είναι η εμπιστοσύνη -η δική μας, συνειδητή, προσωπική πίστη- στην παντοδυναμία του Θεού. Αυτή πρέπει να ισχυροποιηθεί και να πάρει στη ζωή μας την κεντρική θέση που της αρμόζει.                                              
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ


 

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στην Εγνατία Οδό κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης

Για την ομαλή και ασφαλή κυκλοφορία των οχημάτων, καθώς και την αποφυγή της ταλαιπωρίας του κοινού, κατά τη διάρκεια των απαιτούμενων εργασιών συντήρησης της Εγνατίας Οδού και συγκεκριμένα κατά το χρονικό διάστημα από 31-3-2014 έως 4-4-2014, διακόπτεται η κυκλοφορία, από τον ανισόπεδο κόμβο Χρυσούπολης έως τον ανισόπεδο κόμβο Άσπρων Χωμάτων (στο ρεύμα προς Ηγουμενίτσα).

Η κυκλοφορία των οχημάτων θα πραγματοποιείται μέσω της Εθνικής Οδού.  

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Η ομιλία του Θ. Κολοκοτρώνη στην Πνύκα το 1838 παραμένει επίκαιρη

Τον Πανηγυρικό Λόγο για την επέτειο της 25ης Μαρτίου στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας στη Σταυρούπολη Ξάνθης εκφώνησε η φιλόλογος κ. Νούλα Καρατζόγλου. Εξέφρασε τα συναισθήματα μιας μεγάλης πλειοψηφίας Ελλήνων και εκφώνησε τον λόγο του μεγάλου Στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη σε Γυμνασιόπαιδες στην Πνύκα το 1838, που εξακολουθεί να ναι επίκαιρος μετά από τόσα χρόνια: 

"Σε τούτη την ξεχωριστή μέρα της επετείου της 25ης Μαρτίου στεκόμαστε μέσα στον ιερό ναό της Παναγίας της Ευαγγελίστριας την οποία τιμούμε ιδιαίτερα σήμερα, καθώς δέχτηκε με μοναδική ταπείνωση και χωρίς καμία αντίρρηση το θείο θέλημα, ότι μόνη αυτή, από όλο το ανθρώπινο γένος, κρίθηκε άξια να φέρει στα σπλάχνα της τον ίδιο το Θεό. Αυτό το Θεό λοιπόν δοξάζουμε για το σχέδιό του να στείλει στον κόσμο τον ίδιο του τον Υιό για να ζήσει και να πεθάνει ως τέλειος άνθρωπος δείχνοντάς μας τον τρόπο με τον οποίο καλούμαστε κι εμείς να βαδίσουμε πάνω στη γη. Παράλληλα με αυτό το μεγάλο γεγονός της πίστης μας όμως, δοξάζουμε και ευχαριστούμε το Θεό για την ελευθερία που χάρισε στο έθνος μας μετά από αιώνες σκλαβιάς, καταπίεσης, σκληρών βασανιστηρίων και σκοταδισμού.
Μια τέτοια μέρα φέρνουμε στη μνήμη μας τις θυσίες αμέτρητων γνωστών και άγνωστων ηρώων που αφιέρωσαν την περιουσία τους, την οικογένειά τους και τον ίδιο τους τον εαυτό για «της πατρίδος την ελευθερία και για του Χριστού την πίστη την αγία», γιατί ο κατακτητής ήταν σκληρός, αδυσώπητος και ήθελε τον Έλληνα ραγιά, υποταγμένο, εξισλαμισμένο και αμόρφωτο.
Για πρώτη φορά όμως μετά από τόσους εορτασμούς εθνικών επετείων νιώθω τεράστια αδυναμία να μιλήσω… Νιώθω εξαιρετικά μετέωρη και μουδιασμένη, καθώς διανύουμε μία κρίσιμη φάση της ιστορίας μας… Δεν έχουν θέση οι μεγαλόστομες εκφράσεις… Δεν ξέρω σε τι γλώσσα να μιλήσω στα παιδιά μας, ποια ιδανικά και αξίες της φυλής μας να τους παρουσιάσω, ποια πρότυπα να τους προτείνω για να αντλήσουν την έμπνευσή τους. Νιώθω την ευθύνη να με βαραίνει. Η έννοια της πατρίδας, για την οποία εκατοντάδες χιλιάδες πρόγονοί μας θυσίασαν τη ζωή τους, έχει ξεθωριάσει στα μάτια των παιδιών μας και έχει ξεπουληθεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις του τόπου, η έννοια της ορθοδοξίας και της παράδοσης έχει εξοβελιστεί ως συντηρητική και «εθνικιστική»! Το «κρυφό σχολειό»
θεωρείται ότι αποτελεί πια διαστρέβλωση της ιστορίας, αφού στην προκυμαία της Σμύρνης το 1922 υπήρχε συνωστισμός! Τι μας έχει μείνει πια για να προσβλέπουμε ως ελληνικό έθνος; Μήπως κι η εποχή μας δεν έχει πολλά κοινά με τα 400 χρόνια σκλαβιάς στον τουρκικό ζυγό; Μήπως κι εμείς δε ζούμε σε μια αντίστοιχη περίοδο πνευματικής και υλικής δυσπραγίας και κρίσης αξιών; Μήπως κι εμείς δεν είμαστε πια υπόδουλοι σε παγκόσμια συμφέροντα και πονηρούς σκοπούς εξόντωσης; Μήπως πάλι δε μας κατατρώγει η διχόνοια, ενώ αυτοί που κατέχουν την εξουσία κερδοσκοπούν εις βάρος των πολλών; Δε φτάνουμε καθημερινά στην τραγική διαπίστωση ότι παρά την ανάπτυξη της τεχνολογίας και την εξέλιξη της κοινωνίας η ποιότητα της ζωής του ανθρώπου χειροτερεύει συνεχώς; Η εποχή μας δεν είναι μια εποχή που γεννά ήρωες, είναι μια εποχή αναζήτησης ταυτότητας και επαναπροσδιορισμού αξιών. Μήπως θα έπρεπε να αναζητήσουμε τελικά στήριγμα στις στέρεες εκείνες βάσεις της πίστης και του έθνους που λειτουργούσαν συλλογικά, στους ήρωες εκείνους που μέσα σε καιρούς χαλεπούς διατήρησαν αδούλωτο το φρόνημά τους και άρτιο το λόγο τους παρά την έλλειψη μόρφωσης; Παραθέτω λοιπόν το λόγο του ίδιου του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη που εκφώνησε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα για το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας, ο οποίος συμπυκνώνει όλη την ελληνική ιστορία, κομμάτι της οποίας είναι ο ίδιος, τα ιδεώδη και τις αξίες του λαού μας. Αφήνω το μεγάλο αγωνιστή να μας μιλήσει…
Παιδιά μου!Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ' αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ' αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα. Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ' ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας. Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο. Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα. Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ' απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα· διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη. Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. Και όταν έλεγες τον Κώστα να δώσει χρήματα διά τας ανάγκας του έθνους ή να υπάγει εις τον πόλεμο, τούτος επρόβαλλε τον Γιάννη. Και μ' αυτόν τον τρόπο κανείς δεν ήθελε ούτε να συνδράμει ούτε να πολεμήσει. Και τούτο εγίνετο, επειδή δεν είχαμε ένα αρχηγό και μίαν κεφαλή. Άλλά ένας έμπαινε πρόεδρος έξι μήνες, εσηκώνετο ο άλλος και τον έριχνε και εκάθετο αυτός άλλους τόσους, και έτσι ο ένας ήθελε τούτο και ο άλλος το άλλο. Ισως όλοι ηθέλαμε το καλό, πλην καθένας κατά την γνώμη του. Όταν προστάζουνε πολλοί, ποτέ το σπίτι δεν χτίζεται ούτε τελειώνει. Ο ένας λέγει ότι η πόρτα πρέπει να βλέπει εις το ανατολικό μέρος, ο άλλος εις το αντικρινό και ο άλλος εις τον Βορέα, σαν να ήτον το σπίτι εις τον αραμπά και να γυρίζει, καθώς λέγει ο καθένας. Με τούτο τον τρόπο δεν κτίζεται ποτέ το σπίτι, αλλά πρέπει να είναι ένας αρχιτέκτων, οπού να προστάζει πως θα γενεί. Παρομοίως και ημείς εχρειαζόμεθα έναν αρχηγό και έναν αρχιτέκτονα, όστις να προστάζει και οι άλλοι να υπακούουν και να ακολουθούν. Αλλ' επειδή είμεθα εις τέτοια κατάσταση, εξ αιτίας της διχόνοιας, μας έπεσε η Τουρκιά επάνω μας και κοντέψαμε να χαθούμε, και εις τους στερνούς επτά χρόνους δεν κατορθώσαμε μεγάλα πράγματα.Εις αυτή την κατάσταση έρχεται ο βασιλεύς, τα πράγματα ησυχάζουν και το εμπόριο και ή γεωργία και οι τέχνες αρχίζουν να προοδεύουν και μάλιστα ή παιδεία. Αυτή η μάθησις θα μας αυξήσει και θα μας ευτυχήσει. Αλλά διά να αυξήσομεν, χρειάζεται και η στερέωσις της πολιτείας μας…Πρέπει να φυλάξετε την πίστη σας και να την στερεώσετε, διότι, όταν επιάσαμε τα άρματα είπαμε πρώτα υπέρ πίστεως και έπειτα υπέρ πατρίδος. Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ' ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε· και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία και την φρόνιμον ελευθερία.
Τι μπορεί κανείς να προσθέσει στα λόγια του μεγάλου ήρωα και αγωνιστή που αγωνίστηκε, ξεσήκωσε ολόκληρο το λαό, νίκησε τις στρατιές του Δράμαλη, συκοφαντήθηκε, έχασε το γιο του; Τούτος ο λαός «ο μικρός, ο μέγας τούτος της πολύπαθης γης» τρώει πάντα τα καλύτερα παιδιά του…

Τούτη λοιπόν είναι η παρακαταθήκη που πέφτει βαριά στους ώμους μας. Να μην αφήνουμε να διαφεντεύουν άλλοι τη μοίρα μας έξω από μας και να έχουμε ελεύθερο και αδούλωτο φρόνημα. Χρέος μας η παιδεία, η γνώση της ιστορίας μας, ο προβληματισμός, η αναζήτηση χαμένων ιδανικών, η ορθόδοξη πίστη μας. Αυτά τα στοιχεία μας κράτησαν ως έθνος ανά τους αιώνες, αυτά θα μας κρατήσουν και τώρα. Ίσως τελικά η έξοδος μας από αυτή την τεχνητή υλική ευμάρεια των τελευταίων δεκαετιών να μας κάνει πιο πνευματικούς ανθρώπους, να μας κάνει να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και να προβληματιστούμε. Ελπίδα και στήριγμά μας οι νέοι μας. Από αυτούς ελπίζουμε να μπορούν να σκέφτονται, να αμφισβητούν, να δημιουργούν, να ελπίζουν, να ονειρεύονται, να αγωνίζονται, να νικούν. Να είναι, όπως είπε και ο εθνικός μας ποιητής «Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους".

Γενική αστυνομική εξόρμηση πραγματοποιήθηκε χθες στην Περιφέρεια ΑΜΘ για την πρόληψη και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας

Η εξόρμηση πραγματοποιήθηκε με τη μορφή έκτακτης αστυνομικής επιχείρησης
Στο πλαίσιο αυτής, συνελήφθησαν 14 άτομα, προσήχθησαν 69 και έγινε έλεγχος σε 1.822
Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν έλεγχοι σε 1.674 οχήματα, ενώ βεβαιώθηκαν 258 παραβάσεις
Στην εξόρμηση συμμετείχαν αστυνομικοί διαφόρων Υπηρεσιών των υφιστάμενων Αστυνομικών Διευθύνσεων

Στο πλαίσιο του επιχειρησιακού σχεδιασμού της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, για την πρόληψη και την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, πραγματοποιήθηκε χθες (26-3-2014), γενική αστυνομική εξόρμηση στην περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης.

Η γενική αστυνομική εξόρμηση είχε τη μορφή έκτακτης αστυνομικής επιχείρησης, με στόχο την πρόληψη και την καταστολή εγκληματικών συμπεριφορών καθώς και την αντιμετώπιση προβλημάτων ευρύτερου αστυνομικού ενδιαφέροντος και επικεντρώθηκε σε σημεία της περιφέρειάς μας, στα οποία παρατηρούνται αυξημένα ποσοστά παραβατικότητας.

Για την πραγματοποίησή της, συμμετείχε προσωπικό των Υπηρεσιών Τάξης, Ασφάλειας, Αλλοδαπών, Τροχαίας και εξειδικευμένο προσωπικό των Ομάδων ΔΙ.ΑΣ., Πρόληψης και Καταστολής της Εγκληματικότητας (Ο.Π.Κ.Ε.), Δίωξης Ναρκωτικών των υφιστάμενων Αστυνομικών Διευθύνσεων (Ορεστιάδας, Αλεξανδρούπολης, Ροδόπης, Ξάνθης, Καβάλας και Δράμας).

Πιο αναλυτικά στην εξόρμηση αυτή:

·         Διατέθηκαν (175) αστυνομικοί και (80) οχήματα συνολικά για την επιχειρησιακή δράση σε ολόκληρη την Περιφέρεια.  
·         Ελέγχθηκαν (1.822) άτομα, καθώς και (1.674) οχήματα συνολικά σε όλη την Περιφέρεια.
·         Προσήχθησαν (69) άτομα (49 ημεδαποί και 20 αλλοδαποί).
·         Διαπιστώθηκαν συνολικά και βεβαιώθηκαν (214) παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, (29) παραβάσεις του Υγειονομικού Κανονισμού, (13) για λοιπά ποινικά αδικήματα και (2) παραβάσεις περί απαγόρευσης του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους.  
·         Συνελήφθησαν (14) άτομα. Ειδικότερα, συνελήφθησαν (1) άτομο για προώθηση μη νόμιμων μεταναστών στο εσωτερικό της χώρας, (7) άτομα για παραβάσεις του νόμου περί αλλοδαπών, (3) άτομα για κλοπές – διαρρήξεις, (2) άτομα για παραβάσεις του νόμου περί ναρκωτικών και (1) άτομο διωκόμενο με καταδικαστική απόφαση.  
·         Κατασχέθηκαν συνολικά (1,1) γραμμάρια ακατέργαστης κάνναβης, (1) σιδηροτροχιά, το χρηματικό ποσό των 520 ευρώ, (1) Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο και (3) κινητά τηλέφωνα.

Σημειώνεται ότι οι αστυνομικές εξορμήσεις έχουν ως κύρια χαρακτηριστικά τη διενέργεια συστηματικών ελέγχων και ερευνών, την αυξημένη αστυνομική παρουσία και τη συνδυασμένη επιχειρησιακά ανταπόκριση και δράση.

Οι εξορμήσεις θα συνεχιστούν σε αμείωτο ρυθμό σε όλη την Περιφέρεια της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, με βάση τα ειδικότερα χαρακτηριστικά της κάθε περιοχής.



Πρόγραμμα Κοινωνικού Ιατρείου-Φαρμακείου τον Απρίλιο

ΗΜΕΡΑ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ
ΤΜΗΜΑ



Τρίτη
1
Παιδιατρικό - Νευρολογικό
Πέμπτη
3
ΩΡΛ-Δερματολογικό-Ορθοπαιδικό
Φυσικοθεραπεύτρια
Δευτέρα
7
Παθολογικό

Τρίτη
8
Παιδιατρικό
Πέμπτη
10
Καρδιολογικό-Γυναικολογικό
Μεγ. Δευτέρα
14
Παθολογικό- Γαστρεντερολογικό
Μεγ. Τρίτη
15
Παιδιατρικό
Μεγ. Πέμπτη
17

ΑΡΓΙΑ
Δευτέρα του Πάσχα
21

ΑΡΓΙΑ
Τρίτη
22
Ορθοπεδικό
Πέμπτη
24
Καρδιολογικό-Γυναικολογικό
Δευτέρα
28
Γενική Ιατρική 
Τρίτη
29
Παιδιατρικό


Κάθε Δευτέρα από 16:15 έως 17:00Ω και Πέμπτη από 15:00 έως 17:00Ω, θα λειτουργεί και το Τμήμα Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης με Κοινωνικές Λειτουργούς και μια Ψυχολόγο, για ενηλίκους και παιδιά.

Ομιλία για τις «Προϋποθέσεις τῆς Θείας Κοινωνίας».

Γνωστοποιεῖται ἀπό τήν Ἱερά Μητρόπολη, ὅτι τήν Κυριακή, 30 Μαρτίου 2014 καί ὥρα 18:00, κατά τήν διάρκεια τῆς ἀκολουθίας τοῦ Δ΄ Κατανυκτικοῦ  Ἑσπερινοῦ  στόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Ξάνθης, θά ὁμιλήσει ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης, π. Ἱερώνυμος Νικολόπουλος, Γραμματέας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέ θέμα: «Προϋποθέσεις τῆς Θείας Κοινωνίας».
ΕΚ  ΤΗΣ   ΙΕΡΑΣ   ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Η Τίμια Χείρα του Μεγάλου Βασιλείου στην Ξάνθη

Γνωστοποιεῖται ὅτι κατόπιν τῆς δοθείσης ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου Ἀριχεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πᾶσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερωνύμου εὐλογίας,  τό Σάββατο 29 Μαρτίου ἐ.ἔ. καί ὥρα 19:00, ἡ Πόλις μας θά ὑποδεχθῇ πρός εὐλογίαν καί ἁγιασμόν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τήν Τιμία Χεῖρα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἡ ὁποία φυλάσσεται εἰς τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
Ὁ Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Παντελεήμων, ἐπίκεφαλῆς τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ λαοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, θὰ ὑποδεχθῇ καί ἐν συνεχεία θά μεταφέρῃ εἰς τόν Ἱερό Καθεδρικό Ναό τῆς Τοῦ Θεοῦ Σοφίας τό Ἱερό Λείψανο ὅπου θά ἐκτεθῇ πρός προσκύνησιν τῶν πιστῶν.


ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Όταν θα πάμε στο εμείς, θα ελευθερωθούμε

Διπλή η χθεσινή εορτή της 25ης Μαρτίου. Ως χριστιανοί ορθόδοξοι γιορτάσαμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και ως Έλληνες την επανάσταση του 1821. Ως μαθήτρια έδινα προτεραιότητα στην εθνική εορτή επειδή κάναμε την παρέλαση. Μου άρεσε και καμάρωνα που έβαζα την καλή μου στολή και έτσι πίστευα πως τιμούσα τους ένδοξους προγόνους μας που θυσιάστηκαν για όλες τις επόμενες γενιές. Τα τελευταία χρόνια εστίασα το ενδιαφέρον μου στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Η Παναγία δέχθηκε να γίνει η Μητέρα του Θεού. Αναλαμβάνοντας το ρίσκο γιατί ήταν ανύπανδρη, παρθένα και μικρή σε ηλικία. Έδειξε εμπιστοσύνη στο μήνυμα του Θεού και αφέθηκε στο θέλημα Του.
Τι σημαίνει όμως σήμερα για το νεοέλληνα η επανάσταση του 1821; Νιώθει ότι είναι απόγονος των ηρώων της εποχής εκείνης; Τι συνδέει τον Κολοκοτρώνη, τη Μπουμπουλίνα, τον Κανάρη, τη Μαυρογένους, τα μέλη της Φιλικής Εταιρείας, τον Καραϊσκάκη, το Διάκο με τους Έλληνες του 2014; Η σκλαβιά πάντως παραμένει στην Ελλάδα, με άλλους κατακτητές. Είναι ξένες δυνάμεις και σε συνδυασμό με τη διχόνοια που υποβόσκει στην ελληνική κοινωνία, παραμένει ένας μεγάλος εχθρός για τον Έλληνα που τελικά αντέχει τον ζυγό, όπως φαίνεται.
Από το 1821 μέχρι το 2014 έχουν μεταλλαχθεί οι γενιές. Αν δηλαδή υπήρχε η δυνατότητα να έρθουν οι ήρωες τώρα και να δούνε για ποιους αγωνίστηκαν, θα απογοητεύονταν. Πάψαμε να έχουμε ιδανικά. Ακόμη και την πίστη μας δεν την έχουμε ψηλά. Όποιος δηλώνει κάτι υπέρ πατρίδος γίνεται αυτομάτως εθνικιστής. Η οικογένεια περνάει τεράστια κρίση και εμφανίστηκαν νέα είδη όπως οι μονογονεϊκές οικογένειες, τα σύμφωνα ελεύθερης(;) συμβίωσης, οι σχέσεις ομοφυλόφιλων ζευγαριών που ενδεχομένως μεγαλώνουν και παιδιά με παρένθετες μητέρες.
Ανήκουμε εις την Δύσιν και έχουμε υιοθετήσει όλα τα συστατικά που αλλοίωσαν την ταυτότητα μας. Στην περιφέρεια της Ελλάδος, πέραν δηλαδή των μεγάλων αστικών κέντρων, γίνονται-θέλω να πιστεύω αν κρίνω από την πόλη μου- γενναίες προσπάθειες για να τηρήσουμε τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας. Έχουμε πολιτιστικούς συλλόγους και διοργανώνουμε εκδηλώσεις ως Σαρακατσάνοι, Πόντιοι, Κρητικοί, Πελοποννήσιοι, Μικρασιάτες, Νησιώτες, Ηπειρώτες (και άλλες πολλές φυλές που έχει η χώρα μας). Οι κοινωνίες μας έχουν αλλοδαπούς, είτε νόμιμους, είτε παράνομους. Αλλά ο ένας παίρνει τις συνήθειες του άλλους. Η διαφορετικότητα ενοχλεί μόνο όσους έχουν άλλα κολλήματα.
Χθες άκουσα τον ιερέα να παροτρύνει να υψώσουμε τις σημαίες στα μπαλκόνια μας και θύμισε εποχές που περνούσε η αστυνομία και επέβαλε πρόστιμα σε όσους δεν τις είχαν. Μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων. Βάζει κάποιος σημαία στο μπαλκόνι και δηλώνει ότι αγαπάει την Ελλάδα; Την ίδια στιγμή ψηφίζει κόμματα που κατέστρεψαν τη χώρα, έχει λαδώσει πολιτικούς και δημόσιους λειτουργούς για να βάλει σε δουλειές συγγενείς και τον ίδιο, είναι φοροφυγάς, έχει αυθαίρετα.
Όσοι τίμησαν τη γαλανόλευκη έχυσαν το αίμα τους πάνω της. Θυσιάστηκαν εμπράκτως, αγωνίστηκαν, έβαλαν μπροστά το συμφέρον των άλλων και το δικό τους δεν υπήρχε πουθενά. Γι’ αυτό και τους θυμόμαστε όσα χρόνια και αν περνούν.
Και στο κάτω κάτω εμένα ως χριστιανή ορθόδοξη δεν με νοιάζει να ακούω για την πατρίδα μου στην εκκλησία. Ήταν εύκολο δηλαδή σε έναν ιερέα να ευλογεί τα σπαθιά και τα όπλα και μετά να κοινωνεί Σώμα και Αίμα Κυρίου; Όποιος και αν είναι ο εχθρός μας, αλλόθρησκος ή οποιοσδήποτε, εμείς διδασκόμαστε από την πίστη μας να τον αγαπάμε.
Η Ελλάδα ως χώρα μπορεί να εξαφανιστεί (αυτό μήπως έχει συμβεί και δεν το παραδεχόμαστε;) αλλά η πίστη μου δεν βασίζεται σε μένα και σε σένα, αλλά κεφαλή είναι ο Χριστός. Αυτός είναι η αιτία που εδώ και 2014 χρόνια παραμένει όρθια. Με τις αμαρτίες όλων μας δεν μπορούσε να κρατηθεί η Ορθοδοξία.
Περνάμε γενικότερη κρίση και οι απαντήσεις δεν μπορούν να δοθούν χωρίς ενδοσκόπηση, σκέψη, προβληματισμό, πόνο, διάκριση. Σίγουρα η επιβίωση υπερέχει γιατί χωρίς ψωμί πώς θα ζήσεις; Άρα θέτω ως προτεραιότητα την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά, την αυτοθυσία. Από εκεί θα γεννηθούν συναισθήματα, θα αποκαλυφθούν πληγές, θα ανακαλυφθούν νέοι τρόποι αντιμετώπισης της σκληρής πραγματικότητας.

Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης τα είπε καλύτερα στα Απομνημονεύματα του με λίγες κουβέντες: «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”».

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Μήπως είναι δυσκολότερο να απαρνηθούμε τον εαυτό μας από το να σηκώσουμε το Σταυρό μας;

Φτάσαμε στο μέσον της Σαρακοστής και η Εκκλησία για να μας δώσει δύναμη υψώνει το Σταυρό. Σήμερα είναι η Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως. Ο Χριστός είπε ποιος όποιος θέλει να Τον ακολουθήσει να απαρνηθεί τον εαυτό του και να πάρει το σταυρό του. Όλοι έχουμε έναν Σταυρό, ανάλογα με τις δυνάμεις μας και τις αντοχές μας (που δεν τις ξέρουμε αν δεν τις δοκιμάσουμε στις δυσκολίες) και δηλώνουμε έτοιμοι να ακολουθήσουμε το Χριστό. Αλλά τελικά να απαρνηθώ τον εαυτό μου πόσο εύκολο είναι; Τι σημαίνει απάρνηση του «εγώ»; Να ξεχάσω ποιος είμαι; Να αφήσω την αυτοπεποίθηση μου στην άκρη;
Διαβάζω σε άρθρο στο www.amen.gr του κ. Ιωάννη Καραβιδόπουλου, Ομότ.Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.: «Αρνούμαι τον εαυτόν μου, σημαίνει: εγκαταλείπω τις νόμιμες και δίκαιες απαιτήσεις, τις φυσιολογικές και δικαιολογημένες επιθυμίες που έχει το εγώ μου μέσα στη ζωή, αρνούμαι την ασφάλεια μιας καλοβολεμένης ζωής, για να αποδυθώ στην κατά τα κριτήρια του κόσμου αβεβαιότητα και ανα­σφάλεια που συνεπάγεται το να ακολουθώ τον Χριστό στο δρόμο του πάθους».  
Αυτό δε γίνεται έτσι και αλλιώς όταν έχουμε μπροστά μας μια δυσκολία; Δηλαδή δεν είναι εύκολο να αφεθούμε στα χέρια του Θεού όταν έχουμε ζόρια; Δεν είναι απόλυτο. Μπορεί να το νομίζουμε ότι το κάνουμε. Τι γίνεται όμως όταν είμαστε καλά; Εκεί χρειάζεται να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να αφιερωθούμε στο Θεό. Τελικά ο Σταυρός σηκώνεται δύσκολα όταν δεν έχουμε προβλήματα, δυσκολίες, ανεργία, αρρώστια, πένθος. Στις ανυπόφορες καταστάσεις της ζωής νιώθουμε καμένοι ούτως ή άλλως. Παραδομένοι στο μαρτύριο μας καιγόμαστε και ζητάμε την Ανάσταση κοιτώντας το Σταυρό Του. Έτσι προσπαθούμε να πάρουμε δύναμη.
Όταν όμως δεν έχουμε ανάγκη το Θεό φαινομενικά και εμπιστευόμαστε τις δυνάμεις μας ή άλλους παράγοντες, τότε χρειάζεται να κάνουμε αυτό που λέει το σημερινό Ευαγγέλιο: «Γιατί όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του θα τη χάσει· όποιος όμως χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας του ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει. Τι θα ωφεληθεί ο άνθρωπος, αν κερδίσει ολόκληρο τον κόσμο αλλά χάσει τη ζωή του; Τι μπορεί να δώσει ο άνθρωπος αντάλλαγμα για τη ζωή του; Όποιος, ζώντας μέσα σ' αυτή τη γενιά την άπιστη κι αμαρτωλή, ντραπεί για μένα και για τη διδασκαλία μου, θα ντραπεί γι' αυτόν και ο Υιός του Ανθρώπου, όταν έρθει με όλη τη λαμπρότητα του Πατέρα του, μαζί με τους αγίους αγγέλους».
Εκεί που είναι ο Σταυρός είναι και η Ανάσταση του Θεανθρώπου. Εμείς βλέποντας το Σταυρό σκεφτόμαστε μόνο ή αρχικά το μαρτύριο. Αλλά πόσες φορές στις καλές μας στιγμές απαρνιόμαστε το Σταυρό και το Θεό και όχι τον εαυτό μας αλλά αντιθέτως τον επιβραβεύουμε; Γιατί νομίζουμε πως πετύχαμε μόνοι μας. «Έχω δουλειά γιατί είμαι εργατικός». «Έχω υγεία γιατί δεν κάνω καταχρήσεις και κάνω καλή διατροφή και γυμνάζομαι. Αφήστε που έχω και καλό κύτταρο». «Είμαι καλά με την οικογένεια μου γιατί είμαι καλός άνθρωπος». Δηλαδή τα κάνουμε και τα έχουμε καλά και γι’ αυτό ανταμειβόμαστε. Και αν γίνει κάτι κακό, τότε αναρωτιόμαστε τι πήγε λάθος και πώς έγινε αυτό, αφού είμαστε σωστοί. Λες και ο Θεός είναι ένας ελεύθερος σκοπευτής και όταν κάτι δεν το κάνουμε καλά, ρίχνει στο ψαχνό.
Τελικά μήπως το δυσκολότερο είναι να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και όχι να σηκώσουμε το Σταυρό μας; Χαρακτηριστική η φράση όταν μας συμβαίνει κάτι άσχημο: «Γιατί σε μένα;»

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ»

Για όλες τις εποχές ο περί Σταυρού λόγος ήταν ένα πρόσταγμα δύσκολο και έκανε τους ανθρώπους να προβληματίζονται. Ιδιαίτερα όμως παρουσιάζεται βαρύς για τον άνθρωπο της εποχής μας, που ζει στην «κοινωνία της ευημερίας», που έχει θεοποιήσει την άνεση και την ασφάλεια. Γι’ αυτό όταν ο Κύριος λέγει: «Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθήτω μοι», πολλοί αντιδρούν. «Η εποχή μας», παρατηρούν, «είναι σκληρή. Αν επιχειρήσεις να απαρνηθείς τον εαυτό σου, να παραχωρήσεις τα δικαιώματά σου, θα σε εκμεταλλευθούν και τελικά θα αποτύχεις». 
Αυτές ακριβώς οι τοποθετήσεις είναι που σκανδαλίζουν τον πρακτικό άνθρωπο. Αλλά γιατί τάχα να μας τρομάζει το εκ πρώτης όψεως παράδοξο; Υπάρχουν πολλές μεγάλες αλήθειες στη ζωή και την επιστήμη, που στο πρώτο τους άκουσμα ηχούν παράξενα. Απίθανα έμοιαζαν άλλοτε πολλά αυτονόητα της σημερινής εποχής: όπως, ότι μ’ ένα μικρό κουτί θα άκουγες και θα έβλεπες τι γίνεται μίλια μακρυά, ότι θα διέσχιζαν τους αιθέρες αεροπλάνα με τεράστιο βάρος και εκατοντάδες ανθρώπους. Το εκ πρώτης όψεως λοιπόν παράξενο κάθε άλλο παρά παράλογο είναι.
Ένα δεύτερο βασικό στοιχείο του «Σταυρικού Λογισμού» είναι ότι η απάρνηση πρέπει να συμπληρώνεται από μια αποδοχή. Είναι οι τραγικότητες της βιοπάλης, οι συγκεκριμένοι σταυροί που επιφυλάσσει ο ανθρώπινος βίος: αρρώστιες, αδικίες, θάνατοι, απογοητεύσεις και πίκρες από την πονηριά και τη σκληρότητα διαφόρων παραγόντων. Όλα αυτά θα χρειασθεί να μάθουμε να τα αποδεχόμαστε «εν ειρήνη και ελπίδι», μέσα στο φως της Αναστάσεως. Όποιος ακολουθεί τον Ιησού, έχει να κάνει μια πορεία, που ξεπερνά το σταυρό.
Στο Γολγοθά, όπως όλοι ξέρουμε, υπήρχαν τρεις σταυροί∙ οι δύο ήταν το τέρμα της πορείας δύο ληστών, ο μεσαίος ήταν απλώς ένα σταυροδρόμι. Η χάρις και η δύναμις του Σταυρού του Χριστού επηρέασε και μεταμόρφωσε τον έναν από τους δύο άλλους σταυρούς, κάνοντάς τον δια της μετανοίας «θύραν» του παραδείσου. Αυτό είναι μια πολύ ουσιαστική παρηγοριά για όσους σήμερα σηκώνουν σταυρό ενοχής.
Ένα τρίτο στοιχείο του «Σταυρικού Λογισμού» είναι ότι η απάρνηση και η θυσία δε σημαίνουν παθητικότητα έναντι της ζωής. Η απελευθέρωση από το εγώ, για την οποία μιλά ο Χριστός, δεν αποτελεί αυτοσκοπό, δεν αποτελεί απάθεια σαν αυτή που συναντά κανείς ταξιδεύοντας στην Ινδία και την Άπω Ανατολή. Το ζητούμενο είναι να λυτρωθείς από τον ατομισμό σου, για να δοθείς ολόκληρος στο Θεό, να «κοινωνήσεις», να συμμετάσχεις στη ζωή του Χριστού και να Τον ακολουθήσεις σε μία πορεία αγάπης και μεταμορφώσεως του κόσμου.
Εκ της Iεράς Μητροπόλεως