Πώς βλέπει ένας 14χρονος την κρίση στη χώρα μας

Οι αγωνιστές γιατί πολεμούσαν; Για να έχουν οι νέες γενιές γη να πουλήσουν;

Πώς βλέπει ένας έφηβος την οικονομική κρίση που ζούμε; Πώς αντιμετωπίζει τη ζωή και τι περιμένει όταν απλώνεται μπροστά του ένα αβέβαιο μέλλον; Ο 14χρονος Χρήστος Κ. μας μίλησε για τους προβληματισμούς του, τις σκέψεις του για την Ελλάδα του 2011: «Κάνεις όνειρα από μικρός! Βλέπεις φίλους και συγγενείς να κάνουν το όνειρο τους πραγματικότητα! Σκέπτεσαι και συ…πως θα ναι όταν μετά από χρόνια  θα δώσεις πανελλήνιες και να περάσεις στην σχολή που θες…! Κάπου εδώ όμως, στο 2011,τα δεδομένα αλλάζουν! Κι όχι από δικό μου λάθος, αλλά από λάθη τριακοσίων έξυπνων και σπουδαγμένων ανθρώπων! Κι ενώ εσύ ελπίζεις και ονειρεύεσαι …αυτοί βρίσκονται δίπλα σου, για να σου γκρεμίσουν γρήγορα γρήγορα τα όνειρα! Κι εκεί που προσπαθείς, ελπίζεις, προσεύχεσαι …βρίσκονται πάλι μπροστά σου…! Εσύ όμως δεν το βάζεις κάτω και συνεχίζεις…και φτάνεις στο σημείο να αναρωτηθείς: Γιατί; Γιατί στη δικιά μου γενιά; Γιατί να πληρώσω εγώ για αυτούς ; Γιατί να φταίω ΚΑΙ εγώ, ενώ δεν έχω κάνει κάτι κακό; ! Απάντηση δύσκολα να βρεις…! Εδώ ένας τεράστιος λαός, με απαράμιλλη ιστορία και τέχνη, κλείνεται στο καβούκι του! Μετράει τις μπουκιές του, για να την βγάλει και αύριο! Δεν χάνει την πίστη του…δεν θα το κάνει αυτό, εξαιτίας τους!»

Πώς βιώνει την κρίση ο ίδιος; Μας απάντησε ο Χρήστος: «Το μόνο που με παρηγορεί, είναι η αγάπη των γύρω μου. Ακούω μέσα σε αυτά τα παλιόκουτα να φωνάζουν και να οδύρονται όλοι αυτοί που πίσω από την πλάτη μου, πριν καν γεννηθώ, με χρέωναν!»

«Σκέπτεσαι τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια; Τι σε απασχολεί περισσότερο;», τον ρωτάω και κοιτάζω την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του. Η απάντηση του με αιφνιδιάζει: «Θα υπάρχει άραγε ελληνική παιδεία, μέχρι να φτάσω κι εγώ στην κρίσιμη χρονιά της Γ λυκείου; Και το βασικό ερώτημα: Θα υπάρχει Ελλάδα; Μέσα σε λίγα χρόνια, κατάφεραν να χρεώσουν έναν λαό με τόσα χρήματα. Δεν τους είναι τίποτα να καταστρέψουν και ένα τέτοιο κράτος, που άντεξε σε αγώνες και πολέμους με λιγότερα άτομα και δεν μπορεί να αντέξει τώρα, με τόσα καλά μυαλά!»

Ένας 14 χρονος είναι πιο ώριμος από πολλούς ενήλικες. Ο προβληματισμός του και τα αγωνιώδη ερωτήματα του το αποδεικνύουν: «Άραγε οι αγωνιστές του παρελθόντος γιατί πολεμούσαν; Για να έχουν οι νέες γενιές γη να πουλήσουν; Ας σκεφτούν όλοι αυτοί που παίρνουν αποφάσεις και αν έχουν λίγη ανθρωπιά, ας παραδεχτούν τα λάθη τους και ας βοηθήσουν με τον τρόπο τους, για ένα καλύτερο μέλλον, για τα παιδιά και τα εγγόνια τους!»