Θα ελευθερωθώ…

Γράφει η Δέσποινα Γαβριηλίδου 

Πολλές φορές ξυπνάω τα πρωινά και νιώθω ένα περίεργο βάρος. Παρατηρώ με έκπληξη ότι στο πόδι μου έχω μια σιδερένια μπάλα κρεμασμένη από μία αλυσίδα. Πιστεύω να φαντάζεστε την εικόνα… σαν εκείνους τους φυλακισμένους με τις ασπρόμαυρες στολές στα κινούμενα σχέδια. Μετά από μεγάλη δυσκολία, σηκώνομαι και ανοίγω το παράθυρο και αντικρίζω τον όμορφο ήλιο και τον λαμπερό ουρανό… Έτσι, φτιάχνει κάπως η διάθεσή μου… Παρ’ όλα αυτά εκπλήσσομαι για δεύτερη φορά, αφού βλέπω ανθρώπους να περπατούν κι εκείνοι, έχοντας μια μπάλα στα πόδια τους. Και καταλαβαίνω ότι δεν είμαι η μοναδική στον κόσμο.

Αναρωτιέμαι αν μπορώ ν’ απαλλαγώ ποτέ απ’ αυτή την μπάλα, αλλά δυστυχώς δεν έχω απάντηση. Συνειδητοποιώ ότι μάλλον πρέπει να την συνηθίσω και να γίνει πια μέρος της καθημερινότητας μου. Θα κάνω ό, τι έκανα και πριν και δε θα κάθομαι να κλαίω κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου. Το μόνο που ξέρω είναι ότι για να πετύχω τον στόχο μου, θα πρέπει να περάσω πολλές δυσκολίες, αλλά που θα πάει, θα τα καταφέρω! Άλλωστε δεν είμαι η μόνη μ’ αυτή την σιδερένια μπάλα…..

Αυτή η ιστορία είναι πιο επίκαιρη από ποτέ, αφού όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ένα μεγάλο βάρος, το οποίο τους εμποδίζει να κάνουν ό, τι θέλουν και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Η σιδερένια, λοιπόν, μπάλα αντιπροσωπεύει όλα εκείνα που μας εμποδίζουν να προχωρήσουμε μπροστά. Πολλές φορές μπορεί ναι είναι τα κοινωνικά ή τα προσωπικά “πρέπει” και το παρελθόν, το οποίο δε μας αφήνει να εξελιχτούμε.

Έτσι, θα πρέπει να εντοπίσουμε όλα εκείνα που μας κρατάνε πίσω και να ελευθερωθούμε από τις αλυσίδες. Άλλωστε, η ζωή έχει πάντα δυσκολίες και ο δρόμος της δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Γι’ αυτό θα πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να ξεπερνάμε τις δυσκολίες και προπάντων….. να ΧΑΜΟΓΕΛΑΜΕ!!!!