Γράφει η Νάντια Νάκου
Η φίλη μου Κατερίνα Καρατσώλη μου άφησε έναν σύνδεσμο στον «τοίχο» του Facebook με το σχόλιο: «Αυτό δεν περίμενα να το δω ποτέ». Όταν τον άνοιξα είδα ότι πρόκειται για μια ιστοσελίδα που διαφημίζει εστιατόριο στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με το όνομα της πόλης μας: «Ξάνθη». «Η Ξάνθη καλά κρατεί και στα ξένα!Αφιερωμένο στους εντιμότατους άρχοντες μας...» της έγραψα και της είπα ότι θα ανεβάσω την είδηση στο blog μου.
Η αλήθεια είναι ότι οι Ξανθιώτες όπως και χιλιάδες Έλληνες έγιναν μετανάστες και πλέον από ότι φαίνεται, βρέθηκαν σε μια χώρα μακρινή όπως η Αυστραλία που αν πάρουμε το αεροπλάνο θα βρεθούμε μετά από ένα 24ωρο. «Όπου γης και πατρίς» λέει ο λαός μας. Και αφού το μεροκάματο βγαίνει εκεί, παίρνει το όνομα της πατρίδας σου, βάζεις αγαπημένες γεύσεις, όνειρα, μεράκι και ανοίγεις το εστιατόριο σου.
Από ότι βλέπω από τις πληροφορίες που δίνονται στην ιστοσελίδα ο ιδιοκτήτης εργάστηκε στο Πέραμα και δεν ξέρω τι σχέση έχει με την Ξάνθη. Του έστειλα αίτημα φιλίας και εύχομαι να του αρέσει και το δημοσίευμα αυτό…
Η Αυστραλία είναι μακριά από την κρίση τουλάχιστον…Μακριά από την μιζέρια της Ελλάδος που βαριανασαίνει ή που ακροβατεί σε παράλογα μονοπάτια ελπίζοντας πως θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα είναι ένα ψέμα εκείνη η εμφάνιση του ΓΑΠ στο Καστελόριζο που προμήνυε ένα ταξίδι Οδύσσειας. Σε λίγους μήνες συμπλήρωνονται δύο χρόνια από τότε…Δεν ξέρω σε ποιο σταθμό του Οδυσσέα είμαστε…Στο νησί των Κικόνων; Στο νησί των Λωτοφάγων; Στο νησί του Αιόλου; Στην σπηλιά του Κύκλωπα; Στο νησί του Ήλιου; Στους Λαιστρυγόνες; Στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη; Στην Κίρκη και τον Άδη; Στις Σειρήνες; Στην Καλυψώ; Πάντως το νησί των Φαιάκων δε φαίνεται με τίποτα…
Εύχομαι στον επιχειρηματία που ξενιτεύτηκε να μη φάει τους λωτούς που εξαφανίζουν τις θύμησες της πατρίδας. Σας προτείνω να περιηγηθείτε στην ιστοσελίδα του και να δείτε μενού…
Στη φίλη μου την Αρετή της έκανε εντύπωση το πιάτο «Σαβούρα». Εγώ γνωρίζω τη σαβουρόπιτα που ενδεχομένως να είναι κάτι παρόμοιο. Πάντως μου αρέσουν γενικότερα τα πιάτα του και εκεί που αναφέρεται στα κρασιά αναφέρει μια φράση του Χριστού: «Εγώ είμαι η άμπελος».
Ναι γιατί όπου και να πας θέλεις να έχεις μαζί σου την πίστη σου. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω προσωπικά. Χθες έλεγα σε μια παρέα φίλων, αν δεν ακούσω ελληνικά, αν δεν γελάσω και δεν μιλήσω δυνατά με Έλληνες, αν δεν πάω σε εκκλησία πώς να καταλάβω ότι είμαι Ελληνίδα;
Καλή επιτυχία εύχομαι στο εστιατόριο «Ξάνθη»! Περιηγηθείτε σ’ αυτό έστω και διαδικτυακά…Η φίλη μου η Μαίρη πάντως στην Αυστραλία θα μπορούσε να το επισκεφθεί…Ή οι συγγενείς του άντρα μου που είναι πολλά χρόνια στη μακρινή αυτή χώρα…
http://xanthi.com.au/
Σχετικές ιστοσελίδες που προτείνουν το εστιατόριο:
http://www.penguinsaysfeedme.com/2011/09/27/xanthi-sydney/
http://fundamentally-flawed.blogspot.com/2011/12/to-xanthi-and-beyond.html
Η φίλη μου Κατερίνα Καρατσώλη μου άφησε έναν σύνδεσμο στον «τοίχο» του Facebook με το σχόλιο: «Αυτό δεν περίμενα να το δω ποτέ». Όταν τον άνοιξα είδα ότι πρόκειται για μια ιστοσελίδα που διαφημίζει εστιατόριο στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας με το όνομα της πόλης μας: «Ξάνθη». «Η Ξάνθη καλά κρατεί και στα ξένα!Αφιερωμένο στους εντιμότατους άρχοντες μας...» της έγραψα και της είπα ότι θα ανεβάσω την είδηση στο blog μου.
Η αλήθεια είναι ότι οι Ξανθιώτες όπως και χιλιάδες Έλληνες έγιναν μετανάστες και πλέον από ότι φαίνεται, βρέθηκαν σε μια χώρα μακρινή όπως η Αυστραλία που αν πάρουμε το αεροπλάνο θα βρεθούμε μετά από ένα 24ωρο. «Όπου γης και πατρίς» λέει ο λαός μας. Και αφού το μεροκάματο βγαίνει εκεί, παίρνει το όνομα της πατρίδας σου, βάζεις αγαπημένες γεύσεις, όνειρα, μεράκι και ανοίγεις το εστιατόριο σου.
Από ότι βλέπω από τις πληροφορίες που δίνονται στην ιστοσελίδα ο ιδιοκτήτης εργάστηκε στο Πέραμα και δεν ξέρω τι σχέση έχει με την Ξάνθη. Του έστειλα αίτημα φιλίας και εύχομαι να του αρέσει και το δημοσίευμα αυτό…
Η Αυστραλία είναι μακριά από την κρίση τουλάχιστον…Μακριά από την μιζέρια της Ελλάδος που βαριανασαίνει ή που ακροβατεί σε παράλογα μονοπάτια ελπίζοντας πως θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα είναι ένα ψέμα εκείνη η εμφάνιση του ΓΑΠ στο Καστελόριζο που προμήνυε ένα ταξίδι Οδύσσειας. Σε λίγους μήνες συμπλήρωνονται δύο χρόνια από τότε…Δεν ξέρω σε ποιο σταθμό του Οδυσσέα είμαστε…Στο νησί των Κικόνων; Στο νησί των Λωτοφάγων; Στο νησί του Αιόλου; Στην σπηλιά του Κύκλωπα; Στο νησί του Ήλιου; Στους Λαιστρυγόνες; Στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη; Στην Κίρκη και τον Άδη; Στις Σειρήνες; Στην Καλυψώ; Πάντως το νησί των Φαιάκων δε φαίνεται με τίποτα…
Εύχομαι στον επιχειρηματία που ξενιτεύτηκε να μη φάει τους λωτούς που εξαφανίζουν τις θύμησες της πατρίδας. Σας προτείνω να περιηγηθείτε στην ιστοσελίδα του και να δείτε μενού…
Στη φίλη μου την Αρετή της έκανε εντύπωση το πιάτο «Σαβούρα». Εγώ γνωρίζω τη σαβουρόπιτα που ενδεχομένως να είναι κάτι παρόμοιο. Πάντως μου αρέσουν γενικότερα τα πιάτα του και εκεί που αναφέρεται στα κρασιά αναφέρει μια φράση του Χριστού: «Εγώ είμαι η άμπελος».
Ναι γιατί όπου και να πας θέλεις να έχεις μαζί σου την πίστη σου. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω προσωπικά. Χθες έλεγα σε μια παρέα φίλων, αν δεν ακούσω ελληνικά, αν δεν γελάσω και δεν μιλήσω δυνατά με Έλληνες, αν δεν πάω σε εκκλησία πώς να καταλάβω ότι είμαι Ελληνίδα;
Καλή επιτυχία εύχομαι στο εστιατόριο «Ξάνθη»! Περιηγηθείτε σ’ αυτό έστω και διαδικτυακά…Η φίλη μου η Μαίρη πάντως στην Αυστραλία θα μπορούσε να το επισκεφθεί…Ή οι συγγενείς του άντρα μου που είναι πολλά χρόνια στη μακρινή αυτή χώρα…
http://xanthi.com.au/
Σχετικές ιστοσελίδες που προτείνουν το εστιατόριο:
http://www.penguinsaysfeedme.com/2011/09/27/xanthi-sydney/
http://fundamentally-flawed.blogspot.com/2011/12/to-xanthi-and-beyond.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου