Στις 3 Φεβρουαρίου τέσσερις γιατροί της Ξάνθης επισκέφθηκαν το 8ο Γυμνάσιο Ξάνθης έπειτα από αίτημα του Διευθυντή του προς τον Ιατρικό Σύλλογο.
Το Σχολείο αυτό βρίσκεται στην περιοχή του Δροσερού Ξάνθης και στεγάζεται προσωρινά στον ΟΑΕΔ, φιλοξενεί δε μαθητές αποκλειστικά ρομά. Τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά δεν κατάφεραν ποτέ για διάφορους λόγους (κυρίως λόγω εργασίας των γονιών τους κατά τις ώρες που κλείνονται τα ραντεβού στο Νοσοκομείο σε συνδυασμό με την ακραία σε πολλές περιπτώσεις φτώχεια) να εξεταστούν από τους γιατρούς που απαιτούσε το Δελτίο Υγείας Μαθητή με αποτέλεσμα η συμμετοχή τους στο μάθημα της Γυμναστικής να είναι υπό αίρεση. Επίσης στην πλειοψηφία τους οι μαθητές αυτοί δεν είχαν εμβολιαστεί επαρκώς και όσοι είχαν κάνει κάποια εμβόλια αδυνατούσαν να προσκομίσουν ένα βιβλιάριο υγείας παιδιού που να το αποδεικνύει. (1)
Καθώς λοιπόν επρόκειτο καταφανώς για έναν ειδικό πληθυσμό, έπρεπε, βάση και των διεθνών εμεπιριών και κατευθύνσεων, να γίνει επιτόπια παρέμβαση και όχι να μεριμνήσει κάποιος να μεταβούν τα παιδιά σε χώρο παροχής υπηρεσιών υγείας.
Πρέπει να σημειώσω ότι αξίζουν συγχατηρήρια τόσο ο Διευθυντής, όσο και οι άλλοι καθηγητές και καθηγήτριες, οι οποίοι, χωρίς (φυσικά) να πληρώνονται, άνοιξαν το σχολείο και προετοίμασαν τα απαραίτητα για την εξέταση.
Τα παιδιά ήταν στην ώρα τους και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η τάξη και η ησυχία που επεκράτησε. Ήταν απόλυτα υπάκουα στους καθηγητές τους και διευκόλυναν πάρα πολύ τη διαδικασία. Μας μοίρασαν χαμόγελα, αστεία, υπήρξαν και λίγες ντροπές... (2) Γενικά οι δύο ώρες κύλησαν γρήγορα, ευχάριστα και παραγωγικά.
Όπως πήγαμε, έτσι και φύγαμε. Απλά, με ένα εγκάρδιο αλλά απλό "ευχαριστώ" και από τις δύο μεριές.
Μου έμειναν από αυτή την επίσκεψη τα εξής:
- Τα πράγματα συνήθως είναι πιο απλά από όσο φαίνονται, αρκεί να μην κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας να τα δυσκολέψουμε,
- Ο διευθυντής και οι καθηγητές αγαπάνε το σχολείο,
- Τα παιδιά καταλαβαίνουν την αγάπη και την ανταποδίδουν, έστω και με πρωτόγονο τρόπο,
- Σε μας δόθηκε η ευκαιρία να γίνουμε, για δυο ώρες, γιατροί ενός κατώτερου θεού, όπως συχνά-πυκνά μας αρέσει να λέμε για αυτούς μου μας ζέσταναν τις καρδιές μας...
(1) Μου έκανε εντύπωση η ειλικρίνεια και η ευθύτητα ενός παιδιού που στην ερώτησή μου γιατί δεν έφερε το βιβλιάριο των εμβολίων μου είπε ότι αφού είχε βραχεί μια φορά τόσο ώστε να μη φαίνεται πλέον τίποτε, το χρησιμοποίησαν για να ανάψουν τη σόμπα.
(2) Σε δύο περιπτώσεις ήταν και η πρώτη επαφή με γιατρό (στην ηλικία των 14 και 15...).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου