Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Για μένα δεν μου λέει τίποτα η ημέρα αυτή γιατί όταν δεν υπάρχουν δικαιώματα καθιερώνονται Παγκόσμιες Ημέρες.
Σήμερα έψαχνα φωτογραφία για να βάλω σε ένα κείμενο του ΠΑΜΕ για τη σημερινή μέρα και μόλις πάτησα στο Google Εικόνες είδα πως οι πρώτες φωτογραφίες απεικόνιζαν ξεβράκωτες.
Για το ίντερνετ αυτή είναι η γυναίκα, σκέφτηκα!
Ένα κομμάτι κρέας…
Έτσι δεν πλασάρεται η γυναίκα από τα ΜΜΕ;
Μια παρουσία που ικανοποιεί ορέξεις…
Και όμως η γυναίκα είναι το άλλο μισό του ουρανού…
Ο Θεός αποφάσισε να ολοκληρώσει τη Δημιουργία του έτσι.
Δόξα τω Θεώ υπάρχει η Παναγία μας και οι Αγίες μας που έχουν ανυψώσει το ρόλο της γυναίκας.
Ειδάλλως, θα μέναμε στο λάθος της Εύας που άνοιξε την πόρτα στον Πειρασμό…και μας άφησε έξω από τον Παράδεισο...
Στην Ελλάδα η γυναίκα είναι άνεργη, είναι μάνα που δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά της.
Οι καριερίστριες είναι ελάχιστες και δεν μπορούν να έχουν οικογένεια.
Ή θα είναι πρώτες στο επάγγελμα ή θα είναι μάνες και σύζυγοι.
Γιατί έτσι είναι η φύση.
Σίγουρα μπορούν να είναι καλές στο επάγγελμα τους αλλά αν θέλουν να ναι στην κορυφή θα πρέπει να αφήσουν πίσω τη φύση τους.
Δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ μάνα αλλά και αν δεν με αξιώσει ο Θεός να γίνω δε σημαίνει ότι δεν θα είμαι γυναίκα.
Ξέρω γυναίκες που δεν έχουν παιδιά και είναι τόσο γλυκιές γιατί αγκαλιάζουν όλους τους ανθρώπους.
Ξέρω και πολύτεκνες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην οικογένεια.
Η γυναίκα είναι το όμορφο δημιούργημα του Θεού όμως χωρίς τον άντρα δεν μπορεί να υπάρξει.
Έγινε από τα πλευρά του και οφείλει να τον τιμά και να τον σέβεται.
Και αυτός να την αγαπά.
Γιατί μια γυναίκα δεν γεννήθηκε για να την καταλαβαίνουμε αλλά για να την αγαπάμε, όπως λέει ο Όσκαρ Ουάϊλντ.
Κλείνω με ένα ποίημα του Τόλη Νικηφόρου με θέμα τη Γυναίκα:
«Κάθε μικρή σου υποταγή
μειώνει τη δική μου ελευθερία
εμένα ταπεινώνει
κάθε χαμένο σου δικαίωμα
πληγώνει τη δική μου αξιοπρέπεια
κάθε παραπανίσιο σου φορτίο
έχει σε μένα ρίζες προγονικές
κάθε σε βάρος σου αδικία
είναι μια στυγερή κλοπή
απ' το παγκάρι της δικής μου εκκλησίας
κι όταν εσύ λιποψυχείς
εγώ είμαι ο αληθινός προδότης
στέκεσαι δίπλα μου
στο σπίτι, στη δουλειά ή στο οδόφραγμα
με τα ίδια μάτια
ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο
περήφανοι
ασυμβίβαστοι
ωραίοι μέσα στο τόσα ελαττώματά μας
εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία».
Να και το προσωπικό του ιστολόγιο:
http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/
Για μένα δεν μου λέει τίποτα η ημέρα αυτή γιατί όταν δεν υπάρχουν δικαιώματα καθιερώνονται Παγκόσμιες Ημέρες.
Σήμερα έψαχνα φωτογραφία για να βάλω σε ένα κείμενο του ΠΑΜΕ για τη σημερινή μέρα και μόλις πάτησα στο Google Εικόνες είδα πως οι πρώτες φωτογραφίες απεικόνιζαν ξεβράκωτες.
Για το ίντερνετ αυτή είναι η γυναίκα, σκέφτηκα!
Ένα κομμάτι κρέας…
Έτσι δεν πλασάρεται η γυναίκα από τα ΜΜΕ;
Μια παρουσία που ικανοποιεί ορέξεις…
Και όμως η γυναίκα είναι το άλλο μισό του ουρανού…
Ο Θεός αποφάσισε να ολοκληρώσει τη Δημιουργία του έτσι.
Δόξα τω Θεώ υπάρχει η Παναγία μας και οι Αγίες μας που έχουν ανυψώσει το ρόλο της γυναίκας.
Ειδάλλως, θα μέναμε στο λάθος της Εύας που άνοιξε την πόρτα στον Πειρασμό…και μας άφησε έξω από τον Παράδεισο...
Οι καριερίστριες είναι ελάχιστες και δεν μπορούν να έχουν οικογένεια.
Ή θα είναι πρώτες στο επάγγελμα ή θα είναι μάνες και σύζυγοι.
Γιατί έτσι είναι η φύση.
Σίγουρα μπορούν να είναι καλές στο επάγγελμα τους αλλά αν θέλουν να ναι στην κορυφή θα πρέπει να αφήσουν πίσω τη φύση τους.
Δεν ξέρω αν θα γίνω ποτέ μάνα αλλά και αν δεν με αξιώσει ο Θεός να γίνω δε σημαίνει ότι δεν θα είμαι γυναίκα.
Ξέρω γυναίκες που δεν έχουν παιδιά και είναι τόσο γλυκιές γιατί αγκαλιάζουν όλους τους ανθρώπους.
Ξέρω και πολύτεκνες που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην οικογένεια.
Η γυναίκα είναι το όμορφο δημιούργημα του Θεού όμως χωρίς τον άντρα δεν μπορεί να υπάρξει.
Έγινε από τα πλευρά του και οφείλει να τον τιμά και να τον σέβεται.
Και αυτός να την αγαπά.
Γιατί μια γυναίκα δεν γεννήθηκε για να την καταλαβαίνουμε αλλά για να την αγαπάμε, όπως λέει ο Όσκαρ Ουάϊλντ.
Κλείνω με ένα ποίημα του Τόλη Νικηφόρου με θέμα τη Γυναίκα:
«Κάθε μικρή σου υποταγή
μειώνει τη δική μου ελευθερία
εμένα ταπεινώνει
κάθε χαμένο σου δικαίωμα
πληγώνει τη δική μου αξιοπρέπεια
κάθε παραπανίσιο σου φορτίο
έχει σε μένα ρίζες προγονικές
κάθε σε βάρος σου αδικία
είναι μια στυγερή κλοπή
απ' το παγκάρι της δικής μου εκκλησίας
κι όταν εσύ λιποψυχείς
εγώ είμαι ο αληθινός προδότης
στέκεσαι δίπλα μου
στο σπίτι, στη δουλειά ή στο οδόφραγμα
με τα ίδια μάτια
ελεύθερα ατενίζουμε τον ήλιο
περήφανοι
ασυμβίβαστοι
ωραίοι μέσα στο τόσα ελαττώματά μας
εμείς που η φύση έταξε σε σάρκα μία».
Να και το προσωπικό του ιστολόγιο:
http://dreaming-in-the-mist.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου