Το λευκό φόρεμα της πάχνης στη Σταυρούπολη Ξάνθης

Γράφει ο Γρηγόρης Κωστάκης

Κάθε Σάββατο πρωί εδώ και δυο χρόνια ανεβαίνω στην Ι. Μ. Κομνηνών (για την οποία η οικοδέσποινα έχει γράψει στο παρελθόν: http://taranakounimata.blogspot.gr/2012/06/blog-post_22.html) όπου ψέλνω. Πέρυσι τέτοιο καιρό είχα συναντήσει πρώτη φορά στην ζωή μου ένα εντυπωσιακό θέαμα. Δένδρα γεμάτα πάχνη! Τότε δεν είχα μαζί μου φωτογραφική μηχανή, αλλά και δεν περίμενα να ήταν ιδιαίτερα σπάνιο. 

Όμως πέρασε όλος ο περυσινός χειμώνας και το φαινόμενο δεν ήταν ξανά τόσο έντονο. Αυτό το Σάββατο που μας πέρασε ξανάγινε! Αυτή την φορά έτυχε να έχω φωτογραφική μηχανή οπότε σταμάτησα στον περιφερειακό δρόμο της Σταυρούπολης και έβγαλα λίγες φωτογραφίες. 

Είναι ένα παραμυθένιο τοπίο, πολύ διαφορετικό από όταν πέφτει χιόνι. Το χιόνι πέφτοντας σκεπάζει τα πάντα στρογγυλεύοντας τους όγκους  ενώ η πάχνη κοκαλώνει και στο πιο μικρό κλαράκι τονίζοντας κάθε εξοχή, ακμή και γωνία. Ήταν τόση πολύ μάλιστα και το κρύο αρκετό που κάποια είχε διατηρηθεί μέχρι τις 11.00 περίπου το πρωί που έφυγα από το μοναστήρι. 

Έτσι έχω και μερικές φωτογραφίες με λιακάδα αυτή τη φορά από τον ξεροπόταμο των Κομνηνών που καταλήγει στον Νέστο. Δυστυχώς η παγωνιά δεν είναι φιλική προς τις μπαταρίες που σύντομα ξεφόρτισαν και διέκοψαν την καλλιτεχνική μου βόλτα, έτσι αυτές είναι οι καλύτερες μου φωτογραφίες. Βέβαια θα σκεφτείτε  γιατί δεν βλέπουμε παρόμοιες εικόνες στην πόλη της Ξάνθης, όσο κρύο και να κάνει. 

Έχω μια θεωρία που αν και δεν την έχω εξακριβώσει νομίζω ότι είναι αρκετά σωστή για να την μοιραστώ μαζί σας. Χαρακτηριστική στην λεκάνη της Σταυρούπολης είναι η υγρασία από το ποτάμι τον Νέστο. Είναι σπάνια τα Σάββατα που δεν έχω συναντήσει ομίχλη ανάμεσα στην Σταυρούπολη και τα Κομνηνά. Τι γίνεται με όλο αυτό το νερό λοιπόν όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από το μηδέν; Η προφανής απάντηση βρίσκεται στις εικόνες.