Ο Χριστός διδάσκει στην Καπερναούμ μας
λέγει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα και τέσσερις άνθρωποι μεταφέρουν στο
κρεβάτι έναν παράλυτο άνθρωπο για να τον θεραπεύσει. Όταν η αδιαφορία του
κόσμου τους φράζει σαν τείχος την πόρτα του σπιτιού, στο οποίο βρίσκεται ο
Χριστός, αυτοί καταφέρνουν να ανοίξουν πέρασμα από το πιο απίθανο μέρος.
Ανεβαίνουν στη στέγη, δημιουργούν ένα μεγάλο άνοιγμα στην οροφή και κατεβάζουν
τον παραλυτικό καταμεσής στο πλήθος μπροστά στο Διδάσκαλο.
Όταν με κίνητρο την αγάπη η προσωπική πίστη
του ενός συνταιριάζει με εκείνην των άλλων, η έντασή της πολλαπλασιάζεται.
Η ανταπόκριση του Κυρίου στη συλλογική πίστη
των ανθρώπων αυτών είναι άμεση, αλλά τα λόγια του δημιουργούν έκπληξη.
Απευθυνόμενος στον παραλυτικό του λέγει: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι
σου». Εκείνο που θα περίμενε κανείς ν’ ακούσει από το στόμα του Χριστού ήταν
ένας λόγος παρηγορητικός, θεραπευτικός και όχι αναφορά στις αμαρτίες. Αλλά ο
Χριστός δεν στέκει στην επιφάνεια. Ο λόγος του εισδύει στην καρδιά του
προβλήματος. Πηγαίνει σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, κατευθείαν στην ουσία. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση του παραλυτικού, η συνάφεια ασθενείας και αμαρτίας, και
συνεπώς η σχέση συγχωρήσεως και θεραπείας ήταν άμεση.
Σ’ αυτό το
βάθος των πραγμάτων στρέφει τη θεϊκή φωνή Του ο Χριστός. Δεν πρόκειται εδώ για
ρομαντικές αντιλήψεις καί επικλήσεις, αλλά για τον υγιέστερο ρεαλισμό. Ο
Χριστός αποκάλυψε την αδυσώπητη πραγματικότητα της αμαρτίας, που βρίσκεται κάτω
από κάθε άλλη οδυνηρή πραγματικότητα. Και αυτή θέλησε να συνειδητοποιήσουν οι
άνθρωποι. Αυτή συγχώρησε και για την οριστική υπέρβασή της έδωσε τη δύναμη, τη
Χάρη Του, το αίμα Του, το Πνεύμα Του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου