ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο Αγαθός Πατέρας»

Ἡ παραβολή πού διαβάζεται σήμερα γνωστή ὡς παραβολή τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ χαρακτηρίστηκε ὡς «Ὁ μαργαρίτης μεταξύ τῶν παραβολῶν». Ἡ Ἐκκλησία, θέλοντας νὰ μᾶς προσφέρει τὸν ἀσφαλὴ τρόπο τῆς σωτηρίας, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, μᾶς προτρέπει στήν μέτάνοια προβάλλοντας το παράδειγμα τοῦ μετανοήσαντος «ἀσώτου υἱοῦ».

Ὁ πατέρας σεβόμενος τήν ἐλεύθερη ἀπόφαση τοῦ νεώτερου παιδιοῦ του, ἱκανοποιεῖ τό αἴτημα του καί τοῦ δίνει τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού τοῦ ἀνήκει. Περιμένει ὅμως τήν ἐπιστροφή τοῦ παιδιοῦ του καί ὅταν πρῶτος αὐτός τό ἀντικρύζει νά ἐπιστρέφει τρέχει νά τό προϋπαντήσει.  Δέν συζητᾶ τό αἴτημά του νά γίνει δοῦλος στό πατρικό σπίτι, ἀλλά τό ἀποκαθιστᾶ στήν προηγούμενη του θέση, τοῦ βάζει δαχτυλίδι στό χέρι καί δίνει ἐντολή γιά τό γιορταστικό τραπέζι. 

Χαρακτηριστικὴ εἶναι ἡ στάση τοῦ μεγαλύτερου υἱοῦ, ὅταν πληροφορήθηκε τὴν ἐπιστροφὴ στὸ πατρικὸ σπίτι τοῦ νεώτερου ἀδελφοῦ του. Κατηγόρησε τὸν πατέρα του, ὅτι, ἐνῶ αὐτὸς ἐργαζόταν σκληρά, δὲν ἀμοιβόταν ἐπαρκῶς, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἄσωτο υἱὸ ποὺ κατασπατάλησε τὴν περιουσία του καὶ στὸ τέλος, ὅταν ἐπέστρεψε, τὸν ὑποδέχτηκε μὲ μεγάλη χαρά. Ὁ πρεσβύτερος υἱὸς θυμίζει τὸν Φαρισαῖο τῆς σχετικῆς παραβολῆς. Ἐπαινεῖ τὸν ἑαυτό του γιὰ τὴν ἐργασία ποὺ προσφέρει, ζητεῖ τὴν ἀμοιβή του καὶ αἰσθάνεται ὑπεροχὴ ἀπέναντι τοῦ ἀσώτου ἀδελφοῦ καὶ τελικῶς δὲν μετέχει στὴ χαρὰ τοῦ πατέρα γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ καὶ τὴν μετάνοια τοῦ ἀδελφοῦ του. Ἐκφράζει τὴν ἀπαίτηση τοῦ εὐσεβοῦς ἀνθρώπου νὰ φέρεται ὁ Θεὸς μὲ δικαιοσύνη, νὰ τιμωρεῖ τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ νὰ ἀμοίβει τὸν ἐνάρετο.

Ἡ παραβολὴ αὐτὴ μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ἄλλα εἶναι τὰ κριτήρια τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἄλλα τὰ μέτρα τοῦ Θεοῦ. Ἄς δεχτοῦμε μὲ εἰλικρίνεια καὶ χαρὰ τὸν μετανοοῦντα ἀδελφό μας, καὶ ἄς πλησιάσουμε μὲ ταπείνωση καὶ συντριβὴ τὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ὅλους μᾶς δέχεται μὲ ἀγάπη καὶ στοργή πατρική. Ἐκεῖνος μᾶς καλεῖ νὰ πάρουμε μέρος στὸ πανηγύρι τῆς ἐπιστροφῆς κοντά Του.

Αὐτές τίς μέρες ἡ Ἐκκλησία μᾶς προτρέπει καί πάλι, ὅλους ὅσους λίγο ἤ πολύ ἀπομακρυνθήκαμε, σε μιά εἰλικρινή μετάνοια.  Μᾶς καλεῖ στήν ἐπανεύρεση τοῦ ἀληθινοῦ ἑαυτοῦ μας, μέσα στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.  Δέν εἶναι τραγικά παρανοϊκό νά ἔχουμε ἕναν τέτοιο Πατέρα, νά τόν βλέπουμε νά ἔρχεται σέ προϋπάντησή μας μέ τίς ἀγκάλες ἀνοιχτές κί ἐμεῖς περιφρονητικά νά τόν ἀποφεύγουμε τρέχοντας μακρυά Του;

ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ