ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Ένας εκ γενετής τυφλός αποκτά, με προσωπική επέμβαση του Χριστού, την όρασή του. Σ’ αυτό όμως το αντικειμενικά αναμφισβήτητο θαύμα δεν αντιδρούν όλοι με ομοιόμορφο τρόπο.

Παρά τη θρησκευτική μόρφωση και την κοινωνική τους θέση οι φαρισαίοι δείχνουν μια φοβερή ανικανότητα να δουν και να παραδεχθούν την αλήθεια.. Η εμπάθεια αχρηστεύει την κριτική τους δύναμη. Κι οδηγεί σε μια σειρά εξωφρενικών συλλογισμών και επιχειρημάτων. Στην αρχή προσπαθούν να αρνηθούν το θαύμα. Επειδή όμως αυτό δεν είναι δυνατό, επιχειρούν να διαστρεβλώσουν τα πράγματα. Αμέσως «διαπιστώνουν» παράβαση. Μια κίνηση αγάπης του Ιησού, την χαρακτηρίζουν «εργασία», παράβαση του Νόμου. Και τώρα τον κατηγορούν τον Χριστό ότι παραβίασε την αργία του Σαββάτου, γιατί, τάχα, έφτιαξε λίγο πηλό και θεράπευσε τον τυφλό. Κατόπιν, καλούν τους γονείς του τυφλού, τους ρωτούν και τους ξαναρωτούν, ελπίζοντας να θηρεύσουν καμιά εξήγηση και να βρουν πάτημα για να στηρίξουν την άρνησή τους.

Μπροστά σ’ αυτή την εχθρότητα των ισχυρών και την επιμονή τους να λένε το άσπρο μαύρο και τη μέρα νύχτα, οι γονείς του τυφλού δειλιάζουν. Δεν έχουν το σθένος να μπλέξουν με τους άρχοντες. Βλέποντας ότι βρίσκονται σε περιβάλλον εχθρικό, προσπαθούν να ξεφύγουν. Και για να παρακάμψουν τη δυσκολία, αρνούνται να πάρουν θέση στο θέμα που έχει τεθεί σχετικά με την αντιμετώπιση του θαύματος. Και καταφεύγουν σε μια υπεκφυγή για να μετατοπίσουν τη ευθύνη. «Ηλικία έχει, ρωτήστε τον». Και αφήνουν το παιδί τους μόνο του στη σύγκρουσή του με τους ισχυρούς της ημέρας.

Σ’ ένα τέτοιο πλαίσιο το θάρρος του ήρωα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής αποδεικνύεται ακόμη πιο επιβλητικό. Έστω κι αν μένει μόνος, στέκει ολόρθος μπροστά στην εμπάθεια των φαρισαίων και με γενναιότητα αντιμετωπίζει τη μικρότητά τους.

Η γενναία στάση του πρώην τυφλού δεν έμεινε απλώς μια έκφραση ευγνωμοσύνης για όσα είχε δεχθεί από το Χριστό. Αλλ’ έγινε αφετηρία ουσιαστικότερης γνωριμίας. Είναι αξιοπρόσεκτα τα σκαλοπάτια, τα οποία ανεβαίνει καθώς εξελίσσεται η σύγκρουσή του με τους φαρισαίους. Την πρώτη φορά είπε: «Άνθρωπος λεγόμενος Ιησούς ...». Αργότερα τονίζει τη βεβαιότητά του «ότι προφήτης εστίν». Τέλος, τον βρίσκει πάλι ο Χριστός, και τον ερωτά, «Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ;». Ο πρώην τυφλος  κατορθώνει να δει όχι μόνο το επίγειο, αλλά και το πνευματικό φως: «Πιστεύω, Κύριε∙ καὶ προσεκύνησεν αὐτῷ». 

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ