Σάββατο 17 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Ο ΑΡΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή, παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, για, το οποίο προτείνονται δύο διαφορετικές λύσεις. Πλήθη ανθρώπων με πολλές ανάγκες αναζήτησαν από τις γύρω πόλεις τον Χριστό στον έρημο τόπο, στον όποιο είχε καταφύγει, για να Τον ακούσουν και να θεραπεύσει τους αρρώστους τους. «Ὅταν δὲ βράδυασε, ἦρθαν σ' Αὐτὸν οἱ μαθηταί καὶ τοῦ εἶπαν, ὁ τόπος εἶναι ἔρημος καὶ ἡ ὥρα περασμένη· ἄφησε  λοιπὸν τὸν κόσμο νὰ πάνε στὰ χωριὰ καὶ ν' ἀγοράσουν τρόφιμα». Οι μαθητές εμπρός στο πρόβλημα του λαού που πεινά προτείνουν μια λύση, που φαίνεται αρκετά λογική, αλλά που δεν αγγίζει τον εαυτό τους. Η πρότασή τους αναφέρεται στο τι πρέπει να κάνει ο Ιησούς και τι πρέπει να κάνουν οι όχλοι· όχι στο τι πρέπει να κάνουν οι ίδιοι. Συγχρόνως δε λησμονούν τι είναι ο Διδάσκαλός τους, το ενδιαφέρον Του για το λαό, τη δύναμή Του και φαντάζονται ότι η λύση του συγκεκριμένου προβλήματος βρίσκεται «εις τας κώμας».
Η στάση του Χριστού όμως είναι διαφορετική: «Δεν χρειάζεται να φύγουν. Δώστε τους εσείς να φάνε», τους λέει. Έτσι ανατρέπει τη βάση της σκέψεώς τους. Ο Χριστός θέλει οι μαθητές του να σκέπτονται όχι τι πρέπει να γίνει  γενικά και αόριστα, αλλά τι πρέπει συγκεκριμένα αυτοί να κάνουν.  Να αναζητούν λύσεις, στις οποίες μετέχουν προσωπικά. Οι μαθητές έπρεπε να δώσουν ό,τι είχαν. Η λύση θα άρχιζε από την προσφορά την δική τους.
Μιλάς για τον πόνο που υπάρχει, απάλυνέ τον. Για την υποκρισία που κυριαρχεί, αντέδρασε σ' αυτή με την ειλικρίνειά σου. Για την ασπλαχνία και την αδικία επαναστάτησε με την καλωσύνη σου, γράφουν οι Πατέρες.
Στην προτροπή του Χριστού να προσφέρουν οι μαθητές απαντούν: "Δεν έχουμε παρά μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια".  Τι μπορούν να κάνουν αυτά τα λίγα τρόφιμα για πέντε χιλιάδες ανθρώπους;  Εκείνος όμως είπε φέρετέ μου τα εδώ.  Μόνα τους τα ψωμιά δεν είναι τίποτε, το θαύμα αρχίζει ακριβώς απ’ την προσφορά.  Με την θεϊκή ευλογία του Χριστού  και την παντοδύναμη επέμβασή Του τα απλά εκείνα πράγματα πολλαπλασιάζονται, χορταίνουν τα πλήθη και μένει και περίσσευμα.
Στην σημερινή έρημο της σύγχρονης ζωής κάθε τόσο αναδύονται πολύπλοκα ανθρώπινα προβλήματα που ζητούν επιτακτικά αντιμετώπιση.  Στις λύσεις που αναζητούμε ας μη παραμερίζουμε και την προσωπική μας συμμετοχή και ευθύνη.  Κυρίως όμως μη λησμονούμε την αιώνια παρουσία του Χριστού που δεν παύει να ενδιαφέρεται και να δίνει απροσδόκητες λύσεις με την αγάπη και την παντοδυναμία Του. 
ΕΚ  ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου