Η ζωή περνά μπροστά από μια οθόνη...

«Τρία χρόνια χωρίς τηλεόραση στο σπίτι, τέσσερις μήνες χωρίς Facebook» σκεφτόμουν σήμερα το πρωί και χαιρόμουν. Καλά εξαρτημένη όμως ακόμη από το ίντερνετ. Μπαίνω αρκετά συχνά και ξεχνιέμαι. Όπως παλιά έλεγαν: «Με ένα άρλεκιν ξεχνιέμαι». Σήμερα κατά λάθος μου έπεσε και ο υπολογιστής μου από τα χέρια και κατάλαβα πως είμαι αρκετά δεμένη με το άτιμο το διαδίκτυο. Ευτυχώς υπάρχει και ένας ακόμη υπολογιστής και έτσι δεν μπήκε το στοίχημα: «Πόσο αντέχεις μακριά από τη νέα τεχνολογία;»

Έχει πολλά θετικά το να μην έχεις εξαρτήσεις από την τηλεόραση και τον υπολογιστή. Πριν βάλουμε πόρτα στο χαζοκούτι είχα τρέλα μαζί του. Γι’ αυτό και σπούδασα δημοσιογραφία. Μαγευόμουν παρακολουθώντας εκπομπές, σίριαλ, ταινίες. Πρώτη κίνηση όταν έμπαινα στο σπίτι να την ανοίξω. Λες και ήταν το φως. Και φυσικά ο ελεύθερος χρόνος περνούσε έτσι.

Μετά τη θέση της πήρε ο υπολογιστής με το διαδίκτυο σετ. Είχα φάει χοντρό κόλλημα με το Facebook. Σε σημείο που δεν με άντεχα πια. Και όπως με τις αμαρτίες που μόνο όταν τις σιχαίνεσαι τις σταματάς, έτσι έγινε και με αυτό. Μεγάλη Τετάρτη λίγο πριν το ευχέλαιο. Οι εξηγήσεις του τύπου: «Η χρήση του κάθε εργαλείου ευθύνεται» δεν χωράει. Θυμάμαι πριν χρόνια είχα πληροφορηθεί ότι υπάρχουν κλινικές απεξάρτησης από το ίντερνετ στην Αμερική. Υπάρχουν πλέον και στην Ελλάδα.

Όλα τα παιδιά απαραιτήτως έχουν κινητό, υπολογιστή και βιντεοπαιχνίδια. Και όταν ο γονιός δεν μπορέσει να βάλει όρια, τότε χάνεται το μέτρο. Όλα αυτά λειτουργούν ως υπνωτικά, ως μια νταντά που τα κοιμίζει και τα αποξενώνει από την πραγματικότητα. Έτσι περνάει η ζωή μας. Μπροστά σε μια οθόνη.

Επομένως είναι και φυσιολογικό η κοινωνία μας να μην έχει συνοχή, συλλογικότητα, αλληλεγγύη και όλα αυτά που έχουν σχέση με το σύνολο. Ο καθένας ακόμη και μέσα στην οικογένεια, που είναι μικρογραφία της κοινωνίας, χάνεται στον κόσμο του και εκεί περνάει τις ώρες του, που είναι η ίδια η ζωή του.

Εικονική πραγματικότητα και καθόλου ελεύθερος χρόνος για δημιουργία, για συζήτηση, για εκδήλωση συναισθημάτων, για προσφορά, για σκέψη, για ιδέες, για οτιδήποτε που μπορεί να βοηθήσει στην εξέλιξη του ανθρώπου προς το καλύτερο.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει μια καλή προώθηση του εαυτού μας. Του ψεύτικου; Του αληθινού; Του πολυπόθητου; Του ωραιοποιημένου; Μια απέραντη ομφαλοσκόπηση με εγωιστικές τοποθετήσεις, με φωτογραφίες που προβάλλουν την εικόνα μας και τα κομμάτια της ζωής μας που θέλουμε να δείχνουμε. Τα άλλα τα άσχημα τα κρύβουμε, ή αν το κάνουμε γίνεται με αριστοτεχνικό τρόπο για να είναι προς όφελος μας.

Γράφουμε κάτι στο Facebook ή στο Twitter και νομίζουμε πως κάναμε το χρέος μας στην κοινωνία, στο συνάνθρωπο, σε εμάς τους ίδιους, στους αγαπημένους μας ανθρώπους. Ξεχνάμε ή δεν θέλουμε πλέον να αντικρύσουμε την αφεντομουτσουνάρα μας κατά μέτωπον, πρόσωπο με πρόσωπο με τον καθρέπτη μας. Δεν γουστάρουμε πλέον τις ενδοσκοπήσεις, την αυτοκριτική, τον αυτοσαρκασμό, την εσωστρέφεια, ώστε να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μια αυτογνωσία για να ξέρουμε το χάλι μας.

Θέλουμε να είμαστε τέλειοι. Την ίδια ώρα η κρίση καλά κρατεί και πολλοί είναι ήδη κονιορτοποιημένοι, διαλυμένοι. Θέλουμε να τους βοηθήσουμε; Μπα όχι καλύτερα. Δεν έχουμε χρόνο και αν γίνει αυτό θα ρίξουμε ένα δάκρυ, θα γράψουμε κάτι στο ίντερνετ, θα πούμε ένα «κουράγιο» και θα δοξολογήσουμε το Θεό που ακόμη δεν ήρθε και σε εμάς το οποιοδήποτε κακό.

Γιατί όπως λένε και οι ομόφυλοι μου: «Η φωτιά καίει εκεί που πέφτει». Δεν βλέπουμε πως η φωτιά του γείτονα αύριο θα ναι και στην πόρτα μας. «Ας είναι ένα μέτρο και ας είναι μακριά από τον πισινό μας» λέει ο Έλληνας.

Σαφώς και υπάρχουν άνθρωποι που προσφέρουν αλλά είναι αυτοί που είναι  έξω και αγωνίζονται για όποιον χρειάζεται βοήθεια. Ή μέσα και πασχίζουν με τις προσευχές τους, πηγάζοντας από την αγάπη. Βρίσκονται μπροστά στην εικόνα του Θεού τον άνθρωπο ή μπροστά στο εικονοστάσι. Σίγουρα δεν είναι μπροστά σε καμιά οθόνη τηλεόρασης, υπολογιστή ή κινητού. Δεν έχουν χρόνο για χάσιμο.

Η ζωή είναι πολύτιμη, μικρή και όταν το παίρνουμε χαμπάρι ίσως και να ναι και αργά. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο πιο όμορφα θα περάσει. Εύχομαι να σας προβλημάτισα ή τουλάχιστον να σας έβαλα σε σκέψεις.

Καλή απεξάρτηση από κάθε τι που μας κρατάει μακριά από το Θεό και τον άνθρωπο.