Μια έκθεση ζωγραφικής που θα μείνει στην ιστορία

Η αυλαία των παράλληλων πολιτιστικών εκδηλώσεων των Γιορτών Παλιάς Ξάνθης άνοιξε με τα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής του κ. Γιάννη Μενεσίδη στον δεύτερο όροφο της δημοτικής πινακοθήκης, υπό την διοργάνωση της Μητρόπολης. Τον αγιασμό τέλεσε το απόγευμα της Κυριακής ο Μητροπολίτης κ.κ. Παντελεήμων με τον Πρωτοσύγκελο π. Σωφρόνιο, τον εφημέριο του Μητροπολιτικού Ναού π. Ιωακείμ, την παρουσία αρχών μεταξύ αυτών και της βουλευτή κας Έλενας Ράπτη που παραβρέθηκε στα πλαίσια εκστρατείας ενημέρωσης κατά της σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών. Πολύς κόσμος έδωσε το παρόν μεταξύ αυτών άνθρωποι των γραμμάτων και τεχνών και όσοι εκτιμούν τη ζωγραφική του μαθητή του ξακουστού συγγραφέα και ζωγράφου Ν.Γ. Πεντζίκη.

Τα ταραΝΑΚΟΥνήματα βρέθηκαν εκεί και σας έχουν πλούσιο φωτογραφικό υλικό το οποίο μας εξασφάλισε και η φίλη Ζωή Παναγιωτίδου. Τίτλος της έκθεσης ήταν: «Στίγματα φωτός από Ξανθιώτικο τοπίο». Πολλά έργα των τελευταίων τριών χρόνων. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης γράφει ένα κείμενο με τίτλο: «Παραλληλίζω τη ζωγραφική μου με τη ροδιά που μεταφέρει έννοιες κεκρυμμένης χαράς. Γλυκαίνομαι, χάνομαι και αποσαρθρώνομαι στη ζωγραφική επιφάνεια. Ψάχνω να βρω αυτά που μου χαρίζονται. Φορώ ρούχα δανεικά, σκορπίζομαι και γίνομαι πολύμορφος. Κοπιάζω, απογοητεύομαι, η επιφάνεια μου όταν φωτίζεται δωρεάν υπερίπταμαι. Είναι κάτι που δεν το εξασφαλίζει η προσπάθεια μου. Ούτε ζωγραφικά μου παρέχεται πάντα η ασφάλεια της σωστής απόδοσης. Η εμπειρία με βοηθά μόνο να μην ξεστρατίσω.

Στη μέση ο καλλιτέχνης κ. Γιάννης Μενεσίδης και από δεξιά η φιλόλογος Βάσω Φραντζολά, η πολιτικός μηχανικός Ζωή Παναγιωτίδου, ο θεολόγος Σπύρος Δομτζίδης και η γράφουσα

Θα ήθελα να υπάρχω εν ονόματι του πλήθους που χάνομαι. Να καταγράφω συμπυκνωμένες εμπειρίες, να μοιράζομαι ευχές, προσευχές. Να επικοινωνώ. Η επιφάνεια μου να χορεύει, να μεταφέρει συλλογικές μνήμες, να δοξολογεί.

Οφείλω ευχαριστίες στον μακαριστό Ν. Γ. Πεντζίκη που μου έμαθε ζωγραφικά να τιμώ και να μιμούμαι την χιλιοπατημένη κουρελού».

Η μητέρα μου Ελένη Νάκου

Και σε κάποιο άλλο αναγνωριστικό κείμενο του ίδιου, της ζωής του και της τέχνης του αναφέρει: «Ξάνθη: Πόλη της Θράκης με σπάνιες ομορφιές και πολλές εκπλήξεις. Πόλη που ζω, κινούμαι και χαίρομαι. Από τη Δράμα ορμώμενος στέριωσα στην Ξάνθη. Γιατρός και ζωγράφος η ενασχόληση μου. Στην πόλη αυτή δέχθηκα πλούσιες συγκινήσεις και χαρές. Γνώρισα κόσμο απλό, χαρούμενο και απλόχερο. Έμαθα τα χωριά της και τις ποικίλες ομορφιές της».

Όποιος γνωρίζει τη ζωγραφική τέχνη του κ. Ν.Γ. Πεντζίκη μπορεί να καταλάβει και τα έργα του Γ. Μενεσίδη. Έχουν μεγάλη λεπτομέρεια που προϋποθέτει πολλή υπομονή. Κάθε έργο τους έχει πολλές προσευχές για ζώντες και κεκοιμημένους για αυτό θα προσέξει κάποιος πολλά γράμματα. Είναι τα αρχικά των ονομάτων τους. Ο ίδιος ο καλλιτέχνης κάποια στιγμή εκμυστηρεύτηκε σε φίλους πως όταν εργαζόταν στο σανατόριο της Καβάλας συνεργαζόταν με ανύπαντρες νοσηλεύτριες. Έτσι όταν ζωγράφισε την επόμενη φορά έβαλε τα ονόματα τους ως μια προσευχή. Όλες τους παντρεύτηκαν τελικά!!!

Ο Πρωτοσύγκελος π. Σωφρόνιος με τον κ. Μενεσίδη

Τον κ. Μενεσίδη τον γνωρίζω ως ιατρό πνευμονολόγο πολλά χρόνια καθώς ο πατέρας μου τον εκτιμούσε και αργότερα ως δημοσιογράφος έκανα ρεπορτάζ με δηλώσεις του προς ενημέρωση του κοινού. Τα τελευταία χρόνια τον γνωρίζω λόγω της συνάντησης μας στη Σύναξη του Οργανισμού Νεότητας και Πολιτισμού. Έχει ένα πλατύ χαμόγελο πάντα και ο λόγος του πάντοτε θα είναι λιτός αλλά με πολλές εικόνες.

Μου έχει μιλήσει για τη συλλογή του με τα κοχύλια και τις πέτρες. Η σύζυγος του καταγόμενη από τη Σάμο στέκεται βράχος δίπλα του. Έχουν δύο υπέροχα παιδιά τη Σοφιάννα και το Μιχάλη, μορφωμένα και χαμηλών τόνων όπως οι γονείς τους.
Εύχομαι πάντα ο Θεός να τους ευλογεί με τον οποιονδήποτε τρόπο.

Τα Μοναστήρια της Ξάνθης που σχηματίζουν Σταυρό στη Θάλασσα της Παραμυθίας.

Το παζάρι της Ξάνθης

Η Μονή Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στα Κομνηνά