Τα Χριστούγεννα της καρδιάς μας

Έξι εβδομάδες μέχρι τα Χριστούγεννα. Πώς περνούν οι μήνες! Ο καιρός ακόμη δεν έγινε χειμωνιάτικος, αν και μέχρι το τέλος της εβδομάδος αναμένεται πτώση της θερμοκρασίας. Φέτος δεν ξέρω αν θα στολίσω δέντρο. Σκέφτομαι να περιοριστώ μόνο στο καράβι. Για να καταλάβω τα Χριστούγεννα μέσα μου και όχι μόνο εξωτερικά.

Πολλές φορές νομίζοντας πως τελούμε τα έθιμα νομίζουμε πως γιορτάσαμε. Ενώ δεν είναι έτσι.

Άλλωστε το δέντρο, τα στολίδια, τα φώτα, την διακόσμηση περισσότερο τη χαίρονται τα παιδιά παρά οι μεγάλοι. Ενδεχομένως να έρχονται μνήμες από την παιδική ηλικία γι' αυτό και χαίρομαι με τον Χριστουγεννιάτικο διάκοσμο. Αν και είναι αρκετές οι γυναίκες που χαίρονται με το να δίνουν γιορτινό χρώμα στο σπίτι. Φέτος δεν έχω διάθεση για «τζι τζι λι μι τζι λι», τουτέστι παραπανίσια πράγματα. Για αγορές δεν το συζητάμε.

Σαφώς και θα χαρώ με τον Χριστουγεννιάτικο διάκοσμο της πόλης και να ακούσω τα κάλαντα από τα παιδιά. Αλλά φέτος ας υποδεχθώ το Χριστό στη φάτνη της καρδιάς. Την Παρασκευή ξεκινάει η νηστεία και αρχίζει ο αγώνας που θα κορυφωθεί ανήμερα της μεγάλης εορτής.

Πολλοί πειρασμοί, πολλά εμπόδια, πολλές δοκιμασίες. Αλλά ας έχω στραμμένο το βλέμμα στο Χριστό που γεννιέται. Το Φως του δε σβήνει όταν πέφτει το ρεύμα, όπως τα λαμπάκια, ούτε φοβάσαι μήπως σου έρθει μεγάλος λογαριασμός. Χαίρεσαι να βλέπεις τη λάμψη Του και να καίγεται η καρδιά σου και η ύπαρξη σου όταν Τον νιώθεις.

Καλή νηστεία να έχουμε και έχει ο Θεός. Χριστό να έχουμε και όλα γίνονται!