"Για το καλό μας"...

Πόσες φορές δεν έχουμε υποστεί το κακό με πρόφαση «για το καλό μας»; Και αναρωτιόμαστε γιατί. Ποιος ορίζει τελικά το καλό και το κακό; Μπορείς να πεις πως ο Θεός το ξέρει, γιατί Αυτός μας δημιούργησε, Αυτός μας δίνει Ζωή, Αυτός θα μας οδηγήσει στο Φως. Ο άνθρωπος ο οποίος πράττει όμως σύμφωνα με το συμφέρον του μπορεί να ορίσει το καλό του συν-ανθρώπου του; Πώς το ξέρει; Για να το καταλάβει θα πρέπει να θυσιαστεί για αυτόν, όχι να τον θυσιάζει «για το καλό του».

Τόσο καιρό στη χώρα μας «για το καλό μας» μας πετάνε στο δρόμο, «για το καλό μας» μας εξαφανίζουν δικαιώματα, «για το καλό μας» μας επιβάλλουν αβάσταχτη φορολογία, μας, «για το καλό μας» μας κρατάνε στο ευρώ και στην Ε.Ε. ενώ την ίδια στιγμή δεν κάνουν τίποτα δραστικό για την ανάπτυξη, «για το καλό μας» δεν έχουμε δωρεάν υγεία και παιδεία, «για το καλό μας» αποσιωπούν τις χιλιάδες αυτοκτονίες, «για το καλό μας» μας ποδοπατάνε τις ζωές μας και τα όνειρα μας, «για το καλό μας» μας εμποδίζουν να κάνουμε παιδιά, «για το καλό μας» μας καταστρέφουν ότι καλό έκαναν οι προηγούμενες γενιές.

Αλλά και στην καθημερινότητα μας πόσες φορές «για το καλό μας» δεν υφιστάμεθα τόσες αδικίες; Ακόμη και οι πιο κοντινοί άνθρωποι. Γιατί φυσικά αυτοί θα νοιαστούν «για το καλό μας». Ο ξένος δεν νοιάζεται «για το καλό μας».

Αρχίζω να πιστεύω τελικά πως οι κακοί είναι αυτοί που είναι οι αληθινά καλοί. Γιατί τουλάχιστον δεν έχουν το προσωπείο του καλού, δεν είναι υποκριτές. Δείχνουν ποιοι είναι για να ξέρεις τουλάχιστον με ποιον έχεις να κάνεις. Ο Χριστός συγχώρεσε την πόρνη και το ληστή αλλά όχι τον υποκριτή.

Ας πέσουν οι μάσκες και ας δείξουμε ποιοι είμαστε… Τουλάχιστον ας μάθουμε να ονοματίζουμε σωστά το καλό και το κακό.