Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2013

Για σένα που το παιδί σου γεννήθηκε και ζει στον ουρανό


Πέρυσι 3 Δεκεμβρίου ήξερα ότι ήμουν έγκυος και ανήμερα του Αγίου Νικολάου ήταν το πρώτο υπερηχογράφημα που είδα ότι υπήρχε μια ζωή μέσα μου. Δυστυχώς αυτή η ψυχή έφυγε νωρίς, λίγο πριν κλείσει τον τρίτο μήνα ζωής μέσα στα σπλάχνα μου. Άκουσα την καρδούλα του και ένιωσα για λίγο το θαύμα της ζωής. Όταν το έχασα ένιωσα τον κόσμο να γκρεμίζεται μέσα μου, γύρω μου, παντού. Ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα την εικόνα της Παναγίας να αγκαλιάζει τον Σταυρωμένο Χριστό και καταλάβαινα τον πόνο Της.
Τα έβαλα με το Θεό. Ένιωσα ότι μου έδωσε ένα δώρο και μετά μου το πήρε. Είναι μια απώλεια που δεν έχεις τον τρόπο να πενθήσεις γιατί δεν υπάρχει το σώμα να το δεις. Και όμως χρειάζεσαι να το ζήσεις και αυτό γιατί δεν είναι ένα σποράκι απλό όπως άκουσα ή ένα άρρωστο παιδάκι που έφυγε γιατί η φύση το έδιωξε που επίσης άκουσα και καλύτερα να σταματήσω εδώ για τα κουλά που μου είπαν οι «παρηγορήτρες» της συμφοράς.
Μετά από έναν χρόνο που ο χρόνος πέρασε, νιώθω πληγωμένη, αλλά ξέρω πως αυτή η ψυχή εκεί πάνω, σίγουρα είναι καλύτερα. Γιατί ο Δημιουργός κάτι ήξερε και το πήρε. Αν ζούσε θα ήταν πέντε μηνών, αλλά για να έγινε ένας άγγελος, κάποιος λόγος θα υπήρχε.
Ναι είμαστε γονείς αλλά το παιδί μας έχει κατοικία τον ουρανό. Φέτος ο Θεός μου έδωσε πολλά παιδιά και είναι τα κατηχητόπουλα μου. Δεν αρκέστηκε ο Κύριος σε ένα παιδί αλλά μου χάρισε πολλά. Τα έχω για δύο ώρες την εβδομάδα αλλά εμένα μου αρκούνε. Δεν θέλω ένα παιδί για να το δείχνω σαν έπαθλο στην κοινωνία, ούτε σαν μπιμπελό για να το καμαρώνω.
Το παιδί είναι μια τεράστια ευθύνη. Είναι μια ψυχή που έρχεται στον κόσμο και οφείλεις να κάνεις τα πάντα για να ζει στον παράδεισο από εδώ μέχρι και την αιωνιότητα.
Και αν δεν μου δώσει ο Θεός θα είναι για να προσφέρω την αγάπη μου σε όλα τα παιδιά και σε όλους τους ανθρώπους. Γιατί όταν κάνουμε παιδιά όλη η ενέργεια μας διοχετεύεται σε αυτά και μόνο. Αν μας δώσει όμως θα ήθελα να βοηθούσαν όλους τους ανθρώπους για αυτό έχω σκεφτεί και τα αντίστοιχα ονόματα τους.
Και ας είμαι και μεγαλύτερη σε ηλικία. Άλλωστε πρέπει να μεγαλώσω πρώτα εγώ για να μπορέσω να γίνω μαμά…

Αυτά όλα τα έγραψα για σένα που είσαι στη θέση μου και είχες μια παλίνδρομη κύηση ή μια αποβολή ή για σένα που θες να έχεις ένα παιδί και παλεύεις για αυτό. Για σένα που θες να παρηγορήσεις μην προσπαθήσεις να πεις λόγια. Δεν ξέρεις αν δεν το έχεις ζήσει. Καλύτερα προσευχήσου μυστικά και αυτή η ειρήνη θα φτάσει ως πληροφορία στην πληγωμένη καρδούλα της μάνας.

2 σχόλια:

  1. Συγκλονιστικό άνοιγμα Νάντια μου! Να είστε γεροί και ο Θεός να σας ευλογεί με την αγάπη Του.
    Ευγενούλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φιλάκια Ευγενούλα μου! Με το καλό να ανταμωθούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή