Ας βάζουμε αρχή: κάθε μέρα έναν καλό λογισμό

Το νέο ημερολόγιο δείχνει πως μπήκαμε σε ένα νέο έτος: 2014. Καλή χρονιά να έχουμε! Κάθε αυγή, κάθε ανατολή, κάθε αρχή έχει από μόνη της ελπίδα, αισιοδοξία, όνειρο, φαντασία, χαρά, χαμόγελα. Μπήκαμε στο κατώφλι ενός χρόνου που μας χτύπησε μόλις την πόρτα και είναι μωράκι. 

Η αλήθεια είναι πως όλοι έχουμε δικαίωμα να πιστεύουμε πως θα έρθουν ομορφότερες μέρες. Θα προσπαθήσουμε για ένα καλύτερο σήμερα. Και το αύριο ούτως ή άλλως δεν υπάρχει. Γιατί εμείς ζούμε το τώρα που γίνεται πριν. Το μετά δεν το ζούμε. Είναι μια ουτοπία, μια φενάκη. Θα ήθελα να φιλοσοφήσω αλλά τέτοια μέρα, πρωτοχρονιά, πρωτομηνιά θέλω να καθίσω να ηρεμήσω και να σκεφτώ πως έχουμε μπροστά μας τα ωραιότερα. Αυτά που στερηθήκαμε τα προηγούμενα χρόνια.

Ο καλός Θεούλης θα μας τα δώσει, όχι γιατί εμείς είμαστε άξιοι, αλλά γιατί είναι το αγαθό. Γιατί Εκείνος ανέλαβε να πληρώσει για όλους μας και θυσιάστηκε.

Ζητάμε υγεία, αλλά αυτό το τάλαντο να το χρησιμοποιήσουμε βοηθώντας και τρέχοντας για τον συνάνθρωπο. Να μη κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Αυτό μετά γίνεται η καταστροφή μας.

Ζητάμε δουλειά, προκειμένου να επιβιώνουμε και ιδιαίτερα τώρα που δεν υπάρχουν ευκαιρίες για εργασία. Αλλά όταν την αποκτήσουμε να μπορούμε να δίνουμε από το πιάτο μας, όπως το δίλεπτο εκείνο που έδωσε η χήρα και συγκίνησε το Χριστό. Γιατί μπορεί κάποιος να έχει μία μόνο λίρα και να την έχει ως θησαυρό και να του στερεί να χαρεί την ζωή με τον διπλανό. Γιατί η καρδιά μας είναι εκεί που είναι ο θησαυρός μας.

Ζητάμε να έχουμε όλα τα καλά του κόσμου, αλλά άραγε αυτά τα τάλαντα αν δεν τα μοιράζουμε και δεν τα μοιραζόμαστε πόσο θα είναι προς όφελος μας; Δεν κρατάνε για πολύ. Άλλωστε αυτός που ευημερεί δε σημαίνει πως είναι ο ευνοούμενος, αλλά μπορεί να είναι και ο εγκαταλελειμμένος από τη Θεία πρόνοια. Ενώ αυτός που δεν έχει τίποτα ή λίγα να νιώθει το φρούριο του Θεού και την προστασία της Παναγίας.

Όλα αυτά που γράφω δεν είναι παρηγοριά στον άρρωστο. Είναι ελπίδα σε όλους μας που είμαστε άρρωστοι γιατί δε γυρνούμε την καρδιά, τη θέληση, το νου στο Θεό, στη Ζωή, στο Φως.

Θα ήθελα να δείχναμε μια καλή διάθεση στον κόσμο όπως κάνουν οι πραγματικοί μοναχοί στα μοναστήρια. Να προσπαθεί ο ένας να αναπαύει τον άλλο, να προσπαθεί ο καθένας να συγχωρεί, να προσπαθεί να διακονεί με χαρά, να προσπαθεί να λέει: «Να ναι ευλογημένο» ακόμη και όταν του μειώνεται, ισοπεδώνεται και εξαφανίζεται το «εγώ» του. Μόνο τότε αδέλφια μου θα γίνουμε «εμείς».

Να ναι ευλογημένη τούτη η χρονιά και άγια τα επόμενα χρόνια που θα μας δώσει ο Θεός.

Υ.Γ. Αν σας φαίνονται μεγάλοι αυτοί οι στόχοι, όπως παρατήρησε ο σύζυγος μου, συγχωρέστε με, αλλά δείχνω τουλάχιστον για αρχή του έτους έναν καλό λογισμό. Να ένας μικρός στόχος: Ας κάνουμε ένα εργοστάσιο καλών λογισμών όπως έλεγε ο Γέροντας Παϊσιος.