Παρακαταθήκη για όλους σας το θεατρικό που έγραψα: "Χριστούγεννα της καρδιάς μας"

Την Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013 ανέβασα ως κατηχήτρια στην ενορία της Χρύσας Ξάνθης θεατρικό έργο το οποίο έγραψα και σκηνοθέτησα, κάνοντας παράλληλα τη μουσική επιμέλεια. Ευχαριστώ πολύ τον ιερέα π. Θωμά, την πρεσβυτέρα του Βηθλεέμ και τα παιδιά δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου που ζωντάνεψαν τους ρόλους. Επίσης ευχαριστίες απευθύνω στον Πρωτοσύγκελο της Μητρόπολης μας π. Σωφρόνιο που παρέστη, όπως επίσης και στον π. Ιωάννη, τον εφημέριο Τοξοτών.

Το δημοσιεύω για όσους κατηχητές και εκπαιδευτικούς ενδιαφέρονται. Γιατί οι απαντήσεις έρχονται από το μέλλον…

Θεατρικό: «Τα Χριστούγεννα της καρδιάς μας»

Σενάριο: Νάντια Νάκου

Πρώτη σκηνή: Σε αίθουσα δημοτικού σχολείου μπαίνει η δασκάλα.

(Ακούγονται τα κάλαντα: Χριστούγεννα Πρωτούγεννα)

Δασκάλα: Καλημέρα παιδιά!

Παιδιά: (Με ένα στόμα μια φωνή) Καλημέρα κυρία!

Δασκάλα: Παιδιά μου σκέφτηκα μια ιδέα και θα ήθελα να τη συζητήσουμε, ενόψει των Χριστουγέννων.

Κωνσταντίνα: Κυρία για τη γιορτή λέτε; Για τα ποιήματα και τα τραγούδια;

Δασκάλα: Μμμμ έχει σχέση με γιορτή αλλά όχι τη σχολική. Λέω φέτος να κάνουμε κάτι διαφορετικό που θα ευχαριστήσει όλους μας και ταυτόχρονα το Θεό.

Μαρία: Να αγοράσουμε πολλά δώρα και να τα δώσουμε σε παιδιά που δεν έχουν;

Δασκάλα: Αν θέλετε μπορείτε να το κάνετε, με τα χρήματα που θα συγκεντρώσετε από τα κάλαντα. Τα μικρά και όμορφα δώρα σίγουρα θα κάνουν τα παιδιά να χαρούν.

Γρηγορία: Κυρία να τα μοιραστούμε μετά μαζί τους και να παίξουμε όλοι μαζί;

Δασκάλα: Βέβαια. Χαρά που μοιράζεται είναι διπλή.

Χρήστος: Δεν μας είπατε όμως για αυτό που σκέφτεστε. Μήπως να κάναμε μια γιορτή με πολλά γλυκά και φαγητά; Και φυσικά αν θέλετε ντύνομαι και Άγιος Βασίλης. Ξέρω να κάνω: «Χο, χο», να τρίβω την κοιλιά μου, να πειράζω τα γένια μου και να χαμογελάω κάτω από αυτά.

Δασκάλα: Χρήστο έπεσες μέσα κατά το 50%. Τον Άγιο Βασίλη θα τον γιορτάσουμε όμως την Πρωτοχρονιά γιατί τότε έρχεται ο δικός μας από την Καισάρεια. Τώρα λέω για τα Χριστούγεννα. Τι θα λέγατε να καλούσαμε πολλούς ανθρώπους ακόμη και αυτούς που δεν έρχονται συνήθως στα σπίτια μας;

Θεοφίλη: Δηλαδή ξένους;

Δασκάλα: Βασικά δεν είναι εντελώς ξένοι. Γιατί τους ξέρουμε και μένουν στη γειτονιά μας ή τους ξέρουν οι γονείς μας.

Μαρία: Εμένα ο μπαμπάς μου είναι άνεργος.

Δασκάλα: Ο Θεός είναι μεγάλος. Δυστυχώς τώρα πάρα πολλοί δεν εργάζονται. Να το θυμίζουμε αυτό για να δίνουμε δύναμη. Σε αυτό το τραπέζι το Χριστουγεννιάτικο θα είναι όλοι όσοι έχουν δουλειά και όσοι δεν έχουν, οι ξένοι που ήρθαν από άλλες χώρες γιατί έτσι τα έφερε η ζωή. Άλλωστε και το Χριστό ως ξένο τον έβλεπαν και δυστυχώς αυτό συμβαίνει ακόμη. Για να ακριβολογούμε για όλους μας πατρίδα είναι η Βασιλεία των Ουρανών. Επίσης να καλέσουμε τους συμπολίτες μας μουσουλμάνους με τους οποίους ζούμε αρμονικά. Στο τραπέζι μας να είναι όσοι δεν έχουν οικογένεια, γιατί οι συγγενείς τους είτε βρίσκονται στον ουρανό είτε βρίσκονται μακριά από το σπίτι, όσους περνούν μια ασθένεια, είτε μικρή είτε μεγάλη, όσους νιώθουν μόνοι και βλέπουν πως η ζωή τους είναι πικρή και ανυπόφορη.

Λευθέρης: Κυρία δηλαδή "ανοίξαμε και σας περιμένουμε" που λέει η μαμά μου όταν αφήνω ανοιχτή την πόρτα;

Δασκάλα: Ακριβώς. Αυτό κάνουν όλοι οι Άγιοι. Εμείς να μην το προσπαθήσουμε μια φορά;

Θεοφίλη: Θα χορέψουμε και θα τραγουδήσουμε;

Δασκάλα: Θα είναι μια γιορτή με τα όλα της!!! Λέω να συγκεντρωθούμε στην αίθουσα της εκκλησίας μας. Ο καθένας να κάνει τη λίστα των καλεσμένων και να αρχίσουμε την προετοιμασία. Θέλω να ενημερώσετε τους γονείς σας για να μας βοηθήσουν.

Παιδιά: (Με ένα στόμα μια φωνή) Κυρία σας αγαπούμε πολύ!

Δασκάλα: Και εγώ σας αγαπώ. Θέλω σ’ αυτές τις γιορτές οι καρδιές μας να γίνουν φάτνες και να γεννηθεί μέσα μας ο Χριστός και να μην Τον αφήσουμε ποτέ να φύγει. Όσο περισσότερο Τον έχουμε τόσο θα γίνεται ομορφότερη η ζωή μας.

Δεύτερη σκηνή: Στο σπίτι συζητούν τα παιδιά με τους γονείς τους.

(Ακούγονται τα Κάλαντα Θράκης με τον Χρόνη Αηδονίδη)

Θεοφίλη: Η δασκάλα μας σήμερα μας είπε πως αυτά τα Χριστούγεννα θα κάνουμε μια ξεχωριστή γιορτή. Είπε να καλέσουμε ξένους στο τραπέζι μετά την εκκλησία.

Μαμά: (Έκπληκτη) Όταν λέει ξένους τι εννοεί;

Λευθέρης: Όλους αυτούς που δεν ξέρουμε καλά γιατί δεν μπαίνουν στα σπίτια μας αλλά τους βλέπουμε στη γειτονιά. Ξέρουμε τα ονόματα τους και τη ζωή τους που δεν είναι τόσο καλή όσο η δική μας.

Μπαμπάς: (Σοβαρός) Δοξολογούμε το Θεό που δεν έχουμε αυτές τις μεγάλες δυσκολίες. Γιατί η ευγνωμοσύνη είναι πολύ σημαντική. Άλλωστε τις δωρεές του Θεού οφείλουμε να τις ανταποδίδουμε. Στις εικόνες Του. Στους συνανθρώπους μας. Έτσι θα ζήσουμε πραγματικά Χριστούγεννα. Έτσι θα ζούμε γενικότερα αληθινά και καλά.

Μαμά: Αυτό να λέγεται. Καλοί οι στολισμοί, τα τραπεζώματα, οι συνεστιάσεις. Αλλά είναι βιτρίνα. Η ουσία βρίσκεται στην αγάπη. Μπράβο στη δασκάλα σας. Είναι μια ευκαιρία να γνωριστούμε όλοι καλά. Θέλετε να σκεφτούμε ποιους να καλέσουμε και τι εκπλήξεις να κάνουμε;

Παιδιά: (Μαζί) Ναιαιαια!!!

Μπαμπάς: Άλλωστε κάθε Κυριακή ο Χριστός μας καλεί στο δικό Του τραπέζι και μας προσφέρει το Σώμα και το αίμα Του. Όλα τα καλά Εκείνος τα κάνει. Μήπως αυτή είναι μια ευκαιρία για να κάνουμε μια νέα αρχή;

Θεοφίλη: Τόσο καιρό όμως μαθαίνουμε από τους μεγάλους πως δεν πρέπει να μιλάμε σε ξένους και πρέπει να προσέχουμε.

Μαμά: Έτσι είναι. Θέλει διάκριση. Εμείς λέμε πως τώρα θα είμαστε όλοι μαζί, μικροί και μεγάλοι. Δεν θα είστε μόνοι σας. Ο κίνδυνος δεν χωράει σε αυτήν την περίπτωση. Κάτι μου λέει πως θα χαρούμε όλοι σε αυτό το τραπέζι.

Τρίτη σκηνή: (Γίνεται η προετοιμασία για το τραπέζι παιδιά δασκάλα γονείς ιερέας)

(Ακούγεται το Τραγούδι: «Το μέτρημα» της Μποφίλιου)

Δασκάλα: Σας ευχαριστώ πολύ όλους που δεχθήκατε την πρόσκληση αυτή. Πάτερ σας ευχαριστούμε πολύ που ανοίξατε την αίθουσα σας.

Ιερέας: Η μητέρα Εκκλησία είναι πάντα ανοιχτή σε όλους. Σας ευχαριστώ που σκεφτήκατε να κάνουμε μια αληθινή γιορτή.

(Ακούγεται πόρτα)

Λευτέρης: Άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι μας.

(Μπαίνει μέσα ο κος Άρης): Χριστός ετέχθη.

(Όλοι): Αληθώς ετέχθη.

Άρης: Χρόνια πολλά και ευλογημένα. Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση σας. Ήθελα τόσο πολύ φέτος να πάω κάπου να γιορτάσω. Από τότε που έχασα τη δουλειά μου δεν έχω την ευκαιρία να βγαίνω έξω και ομολογώ πως αυτό ήταν ένα δώρο Θεού. Κουράστηκα να κάθομαι μπροστά σε έναν υπολογιστή και να έχω μια εικονική ζωή. Θέλω να ζήσω στην πραγματική ζωή.

Δασκάλα: Κύριε Άρη εμείς σας ευχαριστούμε που ήρθατε και μας τιμάτε με την παρουσία σας. Όπως στα μοναστήρια έχουν τα αρχονταρίκια τους έτσι και εδώ ο πάτερ μας κάλεσε στο δικό του. «Καλήν ημέρα άρχοντες και αν είναι ο ορισμός σας». 

(Τραγουδούν όλοι μαζί τα κάλαντα).

(Χτυπάει πάλι η πόρτα και μπαίνει η Ευσεβία που είναι μόνη της και μπαίνει διστακτικά): Εδώ γίνεται η γιορτή; Να περάσω;

Μαρία: Από εδώ βεβαίως. Χρόνια Πολλά.

Ευσεβία: Και καλά να ναι για όλους. Σας ευχαριστώ που μου είπατε να έρθω. Νόμιζα πως θαύματα δε γίνονται, αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα.

Πάτερ: Ελάτε κα Ευσεβία να σας τρατάρουμε κάτι.

Ευσεβία: Σας έφερα ένα ωραίο γλυκό που έκανα στο σπίτι και άρεσε στον άντρα μου και στα παιδιά μου. Για σήμερα είστε εσείς οικογένεια μου.

Δασκάλα: Ελάτε τώρα. Είμαστε όλοι μαζί. Σίγουρα ο σύζυγος σας θα ήθελε να σας βλέπει χαρούμενη και τα παιδιά σας λυπούνται που δεν είναι εδώ για να γιορτάσετε μαζί. Η ανάγκη τους έφερε να είναι μακριά.

Ευσεβία: Πόσο μου λείπουν ειλικρινά αλλά στα πρόσωπα σας βλέπω αυτά. Ο Θεός να σας έχει πάντα καλά. (Συγκινείται)

(Ψάλτες: «Η Γέννησις Σου» Απολυτίκιο Χριστουγέννων)

(Χτυπάει η πόρτα και είναι η Αϊσέ η μουσουλμάνα): Καλή σας ημέρα και Χρόνια σας Πολλά.

Μάγδα: Καλώς μας όρισες. Σε ευχαριστούμε που ήρθες να γιορτάσουμε μαζί.

Αϊσέ: Τι ωραία που μυρίζει εδώ. Χαίρομαι που είμαι μαζί σας γιατί από τότε που γεννηθήκαμε, ζούμε μαζί και χαίρομαι που μοιράζομαι τη χαρά της γιορτής σας.

Μιχάλης: Δόξα τω Θεώ. Η λύπη όταν μοιράζεται γίνεται μισή και η χαρά διπλή.

Αϊσέ: Πάντως αυτές τις μέρες και εμείς στολίζουμε έλατο. Μας αρέσει πολύ ως έθιμο.

(Τραγούδι: Λευκά Χριστούγεννα)

(Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει η Νάντια από την Γεωργία): Κρόνια Πολλά. Ο Θεός να σας έχει γκερούς και δυνατούς.

Μάγδα: Καλώς τη Νάντια. Μας έκανες την έκπληξη και μας ήρθες.

Νάντια: Ναι αν και δε θα μείνω και πολύ γιατί θα πάμε μετά στο Κέντρο Φύλαξης Λαθρομεταναστών για να κάνουμε και εκεί μια γιορτή.

Δασκάλα: Εκεί και αν δεν χρειάζομαστε... Αλλά και σε τόσα άλλα μέρη που βρίσκονται οι ψυχές αυτές που άφησαν τις πατρίδες τους για μια καλύτερη τύχη.

Γρηγορία: Και ο Χριστός μας βρέθηκε στη Βηθλεέμ σαν ξένος και κανείς δεν άνοιγε την πόρτα στη Μαρία και τον Ιωσήφ. Ευτυχώς που βρέθηκε εκείνη η φάτνη!

Νάντια: Όλοι επισκέπτες είμαστε σε αυτόν τον κόσμο. Μόνη μας πατρίδα ο ουρανός.

(Τραγούδι: Feliz Navidad. Ανεβαίνουν στη σκηνή παιδιά που κρατούν χαρτόνια που γράφουν "Καλά Χριστούγεννα" σε πολλές γλώσσες)

(Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει η Αρετή που περνάει μια δύσκολη ασθένεια): Χρόνια Πολλά, Χρόνια Όμορφα.

Μαρία: Καλώς την Αρετούλα μας. Τι καλά που μας ήρθες!!!

Αρετή: Ο γιατρός μου, μου έδωσε το πράσινο φως και ήρθα εδώ που γιατρεύονται ψυχές.

Μιχάλης: Και σώματα. Βεβαίως βεβαίως. Όσο έρχονται κοντά οι καρδιές τόσο πιο υγιείς αισθανόμαστε. Γιατί δεν φαίνονται όλες οι ασθένειες. Όπως τα τραύματα της ψυχής. Και από αυτά έχουμε όλοι μας.

Αρετή: Ήδη αισθάνομαι περδίκι με αυτήν την αγάπη που με κατέκλυσε μπαίνοντας κιόλας (αγκαλιάζει ένα παιδί). Το καλύτερο φάρμακο!!!

(Ψάλτες: «Η Παρθένος σήμερον»)

(Χτυπάει η πόρτα και μπαίνει ο Λάμπης που κατοικεί σε ένα κοντέινερ).

Λάμπης: Γεια σας και χρόνια πολλά. Τι ωραία ζέστη είναι αυτή εδώ μέσα.

Μαρία: (Τον αγκαλιάζει) Έλα Λάμπη να χορέψουμε.

Λάμπης: Δεν μπορώ να θυμηθώ τα βήματα. Έχω τόσα χρόνια να περάσω γιορτές μέσα σε σπίτι. Ξέχασα πως είναι να ζεις ανάμεσα σε τοίχους. Έμαθα τη ζωή αλλιώς. Δόξα τω Θεώ όμως να λέω που δεν είμαι εντελώς έξω στην παγωνιά.

Μιχάλης: Υπόσχεση από όλους μας πως πλέον θα έχεις να μείνεις από τη νέα χρονιά.

Λάμπης: Α αρχίσατε τα δώρα με το καλημέρα σας. Και εγώ σας έφερα πολλές καραμέλες να σας γλυκάνω.

Ιερέας: Το έκανες ήδη με την παρουσία σου. Κόπιασε να φάμε κάτι γιατί με την κουβέντα ξεχαστήκαμε. Ας ακούσουμε όμως τον χριστουγεννιάτικο ύμνο: «Χριστός Γεννάται δοξάσατε».

(Ψάλτες: «Χριστός Γεννάται»)

Εύχονται όλοι: Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα. Υποκλίνονται και κλείνει η αυλαία. (Ακούγεται το τραγούδι: «Πόψε ο Χριστός»)