Σάββατο 31 Μαΐου 2014

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ»

Σήμερα Κυριακή τῶν Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τό Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα εἶναι ἀπό τήν Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου, ὅπου γίνεται λόγος γιά τήν «αἰώνιο ζωή». Πολλοί θεωροῦμε ὅτι αὐτή ἀρχίζει μετά θάνατον. Στήν πραγματικότητα ὅμως ἡ «αἰώνιος ζωή» ἀρχίζει ἤδη ἀπ’ αὐτή τή ζωή. Ἀρχίζει ἀπό τό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί  ἀπό τήν ἀνάστασή Του. Καί σ' αὐτή μετέχουμε, ὅταν συσταυρούμεθα καί συνανιστάμεθα μαζί Του.  Ὅταν ζοῦμε ἐν ‘’Αὐτῷ’’ ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, βρισκόμαστε ἤδη στήν περιοχή τῆς αἰωνίου ζωῆς.  Ἡ συμμετοχή μας στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι μετοχή στήν «αἰώνιο ζωή».
Κύριος στήν ρχιερατική προσευχή Του μέ σαφήνεια επε: «Ατη στίν αώνιος ζωή, να γινώσκωσι σέ τόν μόνον ληθινόν Θεόν καί ὅν πέστειλας ησοῦν Χριστόν». Πο σημαίνει τι «αώνιος ζωή» συνίσταται σ’ ατήν κριβς τή γνώση, σ’ ατή τήν οσιαστική, βαθειά μπειρία το ληθινο Θεο καί το ησοῦ Χριστοῦ, το Σωτρος, τόν ποῖον πέστειλε κεῖνος.
Ἡ «γνώση» στήν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Χριστός δέν σημαίνει ἰδέες ἀόριστες, λόγια, πού ἀπομνημονεύουμε καί ἀπαγγέλλουμε, πολλές φορές μηχανικά. Πρόκειται γιά μία ἄλλη «γνώση», διαφορετικῆς ποιότητος. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ ὁποῖος ἔζησε ὅσο ἐλάχιστοι αὐτή τήν βαθειά ἐμπειρία τῆς «αἰωνίου ζωῆς», ζώντας ἐν Χριστῷ, σημειώνει μέ ἔντονο τρόπο: «Τοῦ γνῶναι αὐτόν καί τήν δύναμιν τῆς ἀναστάσεως αὐτοῦ καί τήν κοινωνίαν τῶν παθημάτων αὐτοῦ, συμμορφούμενος τῷ θανάτω αὐτοῦ».
Εἰδικά ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἡ γνώση τοῦ νοῦ, ἡ γνῶση τῶν σοφῶν, ἄλλ’ εἶναι μία γνώση βιωματική, πού ἀποκτᾶται, ὅταν ἀποδεχώμαστε τή θυσία Του, ὅταν συμμορφωνόμαστε μέ τό θέλημά Του,  ὅταν ἀνταποκρινόμαστε στήν ἀγάπη Του. Πρόκειται γιά μετοχή σέ μία προσωπική κοινωνία μέ τόν Θεό τῆς ἀγάπης.
Ὁ λόγος ὅμως περί αἰωνίου ζωῆς δέν σημαίνει φυγή ἀπό τήν καθημερινότητα τῆς ζωῆς, ἀπό τά προβλήματα καί τίς δυσκολίες πού ἐπιφυλάσσει γιά τόν καθένα μας ἡ γήινη πραγματικότητα.  Ἀντίθετα σημαίνει μιά διάθεση ρεαλισμοῦ, γιά νά ζήσουμε σωστά τό ἐδῶ καί τό τώρα.  Ὁ Κύριος δέν παρακάλεσε τόν Πατέρα νά πάρει τούς μαθητές του ἀπό τόν κόσμο, ἀλλά νά τούς «τηρήσῃ ἐν τῷ ὀνοματί του» καί νά τούς ἐνισχύση μέσα σ΄ αὐτήν τήν κοιλάδα τοῦ πόνου, τῶν δακρύων, τῆς ἀδικίας, «ἵνα ἔχωσι τήν χαράν  Του πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς».
Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου