Προτιμότερα τα δικαιώματα και η ελευθερία του Θεού

Στις 17 Νοέμβρη τιμούμε κάθε χρόνο την επέτειο του Πολυτεχνείου, την εξέγερση νέων κυρίως ανθρώπων κατά του δικτατορικού καθεστώτος. Κάποιοι από αυτή τη γενιά –δεν ξέρω πολλοί ή λίγοι, φοβάμαι πολλοί- αλλοίωσαν τα πιστεύω τους στο πέρασμα του χρόνου, βολεύτηκαν, ξέχασαν τα ιδανικά τους. Δε νοείται αλλιώς αυτή η αλλοτρίωση των επόμενων γενεών που ουσιαστικά γαλουχήθηκαν από τους επαναστάτες της εξέγερσης. Δεν θέλω να ρίξω ευθύνες σ’ αυτούς αποκλειστικά αλλά δεν μπορώ να εξηγήσω πως από την θυσία για την ελευθερία φτάσαμε το 2014 στην πλήρως παράδοση των κεκτημένων μετά από αγώνες.

Τώρα το ψωμί δίνεται στα συσσίτια –Δόξα τω Θεώ που υπάρχει και αυτή η αλληλεγγύη-, ψίχουλα μέσα από προγράμματα πεντάμηνης διάρκειας, απασχόληση και όχι εργασία, χωρίς να ασφαλίζονται με ένσημα και χωρίς υγειονομική περίθαλψη.  Πολλοί φεύγουν στο εξωτερικό για να βρούνε μια καλύτερη τύχη. Να γίνουν εργάτες για λίγα χρήματα ή να διαπρέψουν με τη μόρφωση που εδώ απέκτησαν, αλλά δεν μπορούν να την αξιοποιήσουν. Τα χαράτσια, τα χρέη, τα δάνεια έχουν γονατίσει τα νοικοκυριά και χιλιάδες έχουν οδηγηθεί στην αυτοκτονία ή απονενοημένο διάβημα όπως λέγεται σικ στα δελτία ειδήσεων -πια ούτε αναφέρεται γιατί δεν αποτελεί είδηση-.

Όσοι αντέχουν όρθιοι ακόμη, είναι όσοι πιστεύουν στην ελευθερία του Θεού, στη μέριμνα Του, στην αγάπη Του, στην πρόνοια Του. Είμαστε δούλοι Του μα συνάμα είμαστε ελεύθεροι. Γιατί ξέρουμε πως όσο είμαστε κοντά Του μπορούμε να ελπίζουμε, να αγωνιζόμαστε χωρίς να απογοητευτούμε. Είμαστε δικοί Του και δεν θέλουμε ανταλλάγματα. Ή και αν το πιστεύουμε αυτό γρήγορα καταλαβαίνουμε πως τίποτα υλικό δεν εξαγοράζεται με το να είμαστε στη Βασιλεία Του. Στο δικό του παλάτι δεν κινδυνεύουμε. Και αν είμαστε άσωτοι ξέρουμε πως μας περιμένει και με το έλεος Του θα μας γιατρέψει τις πληγές.

Όταν ο άνθρωπος φεύγει από τη ζωή, στην εξόδιο ακολουθία Του λέει ένας ψαλμός να μας διδάξει ο Θεός τα δικαιώματα Του, τις εντολές Του. Τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι να τηρεί τις εντολές του Δημιουργού Του. Τότε η κοινωνία μας θα ήταν καλύτερη, ναι θα μπορούσε να ήταν και αγγελικά πλασμένη. Αλλά ποιος θέλει να είναι άγγελος; Μια συντριπτική πλειοψηφία λέμε για τους άλλους να διορθωθούν και εμείς κρυβόμαστε πίσω από τις δικές μας ανομίες. Αυτές που ξέρει ο Κύριος. Γιατί φοράμε μάσκες, καλά κολλημένες στο δέρμα μας που ξεχνάμε τα πρόσωπα μας.

Να ευχηθώ ελευθερία σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Θυσία για το συνάνθρωπο. Ειρήνη με το Θεό και τους ανθρώπους. Γαλήνευσε μέσα σου και θα γαληνεύσει όλος ο κόσμος.

Χρόνια Πολλά και Ευλογημένα εν Κυρίω στους αιώνες των αιώνων!