Όταν τα παιδιά σου παντρεύονται μετανάστες διαφορετικών χωρών...

Ήταν ένας Κινέζος, ένας Μουσουλμάνος, ένας Εβραίος και ένας Αφρικανός και πήγαν γαμπροί για τα τέσσερα κορίτσια σε σπίτι Γάλλων καθολικών… Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινήσει ένα ανέκδοτο. Αυτή όμως είναι η υπόθεση της γαλλικής κωμωδίας: «Θεέ μου τι σου κάναμε;» που παρακολουθήσαμε χθες στον Odeon κινηματογράφο. Ήταν οι ειδικές προβολές που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Θεολόγων Ξάνθης προς ενίσχυση της Μονάδας Ανοιχτής Φροντίδας Ηλικιωμένων της Μητρόπολης και της Ιεράς Μονής Γενέσιου της Θεοτόκου Κομνηνών.

Ομολογουμένως ήταν μια ταινία που μας έκανε να γελάσουμε πολύ και να προβληματιστούμε για τις δικές μας αντιδράσεις αν ήμασταν κυρίως στη θέση των γονέων που βλέπουν οι κόρες τους να φέρνουν ως άντρες τους μετανάστες διαφορετικών χωρών και θρησκειών. Στο τέλος, μια φίλη με ρώτησε πως θα αντιδρούσα, είπα πως αν έκανα μια ειλικρινή ενδοσκόπηση, προφανώς δεν θα μπορούσα να αντέξω τόση διαφορετικότητα. Όχι ότι έχω πρόβλημα με τους άλλους ανθρώπους. Αντιθέτως τους βρήκα πολύ χαριτωμένους όλους τους γαμπρούς. Γιατί είχαν διαφορετικές κουλτούρες, νοοτροπίες, γούστα, αντιδράσεις και τελικά παραδέχθηκαν και οι ίδιοι πως ακόμη και μεταξύ τους στις χώρες τους έχουν διαχωριστικές γραμμές.

Στην ταινία ο Γάλλος πατέρας που είναι οικονομικά ευκατάστατος –συμβολαιογράφος στο επάγγελμα- και η μητέρα, μια κυρία που έχει ως επάγγελμα τα οικιακά δείχνει να έχει πάθει κατάθλιψη γιατί είναι μακριά τα κορίτσια της και τα εγγόνια της και οι δυο τους έχουν μια ελπίδα: η μικρή τους κόρη να τους φέρει καθολικό τουλάχιστον. Συμβαίνει αυτό, αλλά η επιδερμίδα του ήταν παραπάνω μελαμψή έως και σκοτεινή. Είναι Αφρικανός από την Ακτή Ελεφαντοστού!

Είναι ξεκαρδιστικοί οι διάλογοι στο τραπέζι που κάθεται η οικογένεια και ιδίως ο καυγάς των γαμπρών που ο ένας εκσφενδονίζει στον άλλο πυρά που θίγουν τις φυλές τους και τις χώρες τους. Σημειωτέον και οι τρεις τους είναι μετανάστες στη Γαλλία!!! Άρα δεν είναι μόνος ο ρατσισμός που υπάρχει από την πλευρά των ντόπιων αλλά και των μεταναστών μεταξύ τους…

Τελικώς όμως μετά από διάφορα ευτράπελα, παρεξηγήσεις, καυγάδες, το πνεύμα των Χριστουγέννων τους επηρεάζει και πάνε στην εκκλησία όλοι τους, με τον Κινέζο να κάνει την αρχή προτρέποντας να έχουν ανοιχτό μυαλό. Αλλά και όταν φτάνει η οικογένεια του Αφρικανού στο σπίτι των Γάλλων ξετυλίγεται ένα κουβάρι διάφορων γεγονότων που καταλήγουν σε ένα πολύ ελπιδοφόρο τέλος.

Τελικά τίποτα και κανείς δεν μας χωρίζει μεταξύ μας ακόμη και όταν καταγόμαστε από διαφορετικές χώρες. Ομολογώ όμως πως το θέμα της θρησκείας είναι που θα με προβλημάτιζε προσωπικά. Αλλά σκέφτομαι πως και εγώ αν ζούσα σε κάποια άλλη χώρα θα είχα ένα άλλο πιστεύω. Δόξα τω Θεώ, όμως που γεννήθηκα ορθόδοξη. Άραγε γιατί δεν είχε στο έργο και έναν Ορθόδοξο; Ίσως να βλέπαμε ένα άλλο έργο γιατί όποιος γνωρίσει αυτήν την πίστη σίγουρα μετά νιώθει διαφορετικός.