Πίστη και ελπίδα ότι θα βρείτε δουλειά!Συμβουλές από ομοιοπαθούσα

«Ο Θεός δεν θα μας αφήσει». Αυτό έλεγα διαρκώς και δεν παραιτήθηκα από το να πιστεύω πως όλα θα τα φέρει όπως θέλει Εκείνος. Έχει σχέδια και μάλιστα λειτουργούν υπέρ μου. Εργάζομαι από τα 18 μου και από ότι φάνηκε τα μισά έφυγαν έτσι, αφού για το κράτος ήταν σαν να μην δούλευα, γιατί δυστυχώς οι εργοδότες μου δεν ήταν τυπικοί και δεν μου κολλούσαν ένσημα. Και έφτασε η στιγμή λίγο πριν παντρευτώ να απολυθώ. Δόξα τω Θεώ ο ΟΑΕΔ μας δίνει επίδομα ανεργίας για έναν χρόνο. Μετά δεν έχεις τίποτα και προσπαθείς να ζήσεις από τα έτοιμα. Από τα δώρα του γάμου.

Γιατί και σε αυτό εδέησε ο Κύριος. Να υπάρχουν άνθρωποι που μας αγαπούν και μας δείχνουν την αγάπη τους. Και μετά είχα αυτήν την σιγουριά, την ελπίδα μέσα μου πως ο Θεός θα μου έχει μια έκπληξη για να μου την προσφέρει. Έδωσα βιογραφικά παντού, όπου άκουγα και όπου δεν άκουγα για δουλειά. Εν καιρώ κρίσης 2012 θα κάνω όποια δουλειά να ναι. Ε εντάξει η δημοσιογράφος θα ρίξει τα μούτρα της. Τι έγινε; Με τους ανθρώπους είχα να κάνω πάντα. Για το δίκιο των αδυνάμων αγωνιζόμουν γιατί ένιωθα την αδικία να μας πνίγει. Ήμουν μια σκληρά εργαζόμενη και πληρωνόμουν λίγο. Αλλά εργαζόμουν. Είχα αυτή τη χαρά της δημιουργίας και της προσφοράς.

Ξαφνικά κάθομαι στο σπίτι και φοράω το ρόλο της νοικοκυράς. Αν και είμαι φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο και μελλοντική ανθρωπολόγος (2 χρονάκια μου έμειναν) πάντα ήθελα να βγω έξω. Γι αυτό και η μανιώδης ενασχόληση μου με το ίντερνετ και το Facebook. Γιατί ήθελα να επικοινωνώ.

Δόξα τω Θεώ χτύπησε το τηλέφωνο για δουλειά!!! Πέρασα τη συνέντευξη και από Παρασκευή ξεκινάω εκπαίδευση. Σε μια δουλειά που έχει συγγενική σχέση με τον τομέα που υπηρετώ ακόμη γιατί γεννήθηκα δημοσιογράφος – όπως λέει η αδελφούλα μου Ρούλα – και θέλω να είμαι εκεί. Να παλέψω. Θυμάμαι τα λόγια της μάνας μου όταν ξεκίνησε να εργάζεται στο εργοστάσιο. «Ξυπνούσα ξημερώματα και περπατούσα μόνη μου και αισθανόμουν σαν λιοντάρι». Αυτό το αίσθημα λοιπόν αισθάνομαι και εγώ. Αλλά όχι να κατασπαράξω, αλλά σαν δύναμη. Αυτή ο Θεός φυσικά μου τη δίνει. Είναι αυτό που λένε 1 συν 1 δώρο. Με τη δουλειά μου έδωσε και την δύναμη.

Θα ήθελα Κύριε μου να μου δώσεις και την υπομονή. Γιατί σε αυτή θα ασκηθώ. Ξεκινάω εκ του μηδενός. Μηδένισε το κοντέρ και ξεκινάω πάλι τη δουλειά. Εσύ Κύριε μου θα με βοηθήσεις και πάλι. Θα έχω να κάνω με ανθρώπους, τις εικόνες Σου.

Μοιράστηκα προσωπικές μου σκέψεις και στιγμές για να δείξω πως η πίστη μου και η ελπίδα μου που είναι φυτρωμένες μέσα μου που προφανώς ήρθαν με την πνοή του Θεού μέσα μου με έφεραν εδώ. Να είμαι αισιόδοξη ότι κάτι ξεκινάει και ο Κύριος θα είναι εκεί να μου χαμογελάει! Συγγνώμη αν σας φάνηκα υπερβολική αλλά πάντα έτσι αισθάνομαι. Στο απόλυτο τα συναισθήματα…

Όσοι είστε ακόμα άνεργοι σας μεταδίδω αυτή την αισιοδοξία μου ότι τίποτα και κανένας δεν χάνονται. Ο Θεός έχει όμορφα σχέδια αρκεί να αφεθούμε στα χέρια Του. Είναι όμορφο αυτό. Σε άλλα ζητήματα του κάνω παράπονα αλλά μέσα μου ξέρω ότι πάλι δεν μου το δίνει γιατί έχει λόγους και μάλιστα σοβαρούς. Και τι περίεργο αλλά κάποιες φορές σκέφτομαι: «Σε ευχαριστώ για αυτά που δεν μου δίνεις».

Ξέρει Εκείνος. Αν θέλετε να μοιραστείτε σκέψεις σας μη διστάσετε στείλτε μου email: nadianakou@yahoo.gr.

Κανείς δεν είναι μόνος- μόνη. Όλοι έχουμε ο ένας τον άλλο αρκεί να δώσουμε το χέρι, να ζητήσουμε βοήθεια. Είναι ευλογία αυτό. Να δηλώνουμε αδυναμία για να έχουμε δύναμη.

Με απέραντη ευγνωμοσύνη στον Κύριο

Προς Δόξαν Του

Νάντια Νάκου