Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Τα άφησα στο Θεό

Δεν σπάω την απεργία των δημοσιογράφων. Αντιθέτως τάσσομαι για άλλη μια φορά αλληλέγγυα και εύχομαι σύντομα να βρεθεί λύση. Αναρτώ κάτι σχετικό, κάτι που δίνει ελπίδα συμπάσχοντας γιατί και εγώ είμαι άνεργη σχεδόν 2 χρόνια.
Το διάβασα στην ιστοσελίδα http://imerologioanergou.gr/

Και αυτό το μήνυμα περνάω στον κάθε άνεργο και κάθε μελλοντικό άνεργο: Να τα αφήσουμε στο Θεό. Τότε γίνονται τα θαύματα. Μπορεί ακόμη να μη βρήκα δουλειά αλλά επιμένω πως αν σταθούμε ως παιδιά μπροστά στον Πατέρα μας τον επουράνιο και ανοίξουμε την καρδιά μας θα μας ακούσει και θα μας δώσει αυτό που χρειαζόμαστε αληθινά γιατί όπως έχει πει και ο Γέροντας Πορφύριος: "Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να Τον πιστεύεις και να Τον αγαπάς. Όπως και Εκείνος μας αγαπά και φροντίζει για εμάς, όπως ο κάθε πατέρας για τα παιδιά του. Και όλοι μας είμαστε παιδιά Του Θεού. Και ό,τι καλό έχουμε, το έχουμε από Τον Θεό. Είναι δικό Του το δώρο". 

"Μέχρι πριν 9 μήνες είχα συμπληρώσει περίπου δυο χρόνια ανεργίας και δεν έβλεπα φως πουθενά. Μηχανικά κάθε μέρα ξυπνούσα χωρίς να ξέρω το γιατί, επαναλαμβάνοντας την ίδια ρουτίνα.
-Ένα καφέ για πρωινό, λίγο γάλα και δημητριακά, όταν είχα.
-Μια ματιά για αγγελίες και αποστολή βιογραφικών για να πω στον εαυτό μου ότι κάτι έκανα και σήμερα
-Διάβασμα στο internet, οτιδήποτε σχετικό με τον τομέα μου για να συντηρώ την ψευδαίσθηση ότι κάθε μέρα θα γίνομαι όλο και καλύτερος, βελτιώνοντας τις πιθανότητες. Ήξερα πολύ καλά πόσο μεγάλο ψέμα ήταν. Είχα κάνει μια συμφωνία όμως με τον εαυτό μου να μην το σκέφτομαι.
-Μαγείρεμα/δουλειές σπιτιού
-Διάβασμα-χαζολόγημα
Οι μέρες και οι μήνες περνούσαν, έμενα μόνος μου σε μια γκαρσονιέρα, οι γονείς βοηθούσαν αλλά δεν ήθελα να ζητάω χρήματα μετά από τόσα χρόνια στα θρανία και σ' αυτή την ηλικία. Για 2+ χρόνια, δεν έβγαινα σχεδόν πότε από το σπίτι για διασκέδαση, χάθηκα με φίλους, με γονείς, με την κοπέλα, με όλους. Θυμάμαι μια μέρα που έχασα κάθε ελπίδα. Άρχισα να σκέφτομαι διάφορα, ύστερα προσευχήθηκα πραγματικά, μετά από πολύ καιρό, φορτίστηκα αρκετά, μέχρι που εξαντλήθηκα και κοιμήθηκα...
Την επόμενη μέρα κάτι άλλαξε. Σκέφτηκα και το πίστεψα πραγματικά εκείνη τη στιγμή ότι από 'κει και πέρα η μοναδική μου υποχρέωση είναι να μην το βάλω κάτω. Τα υπόλοιπα τα άφησα στο Θεό. Έτσι και αλλιώς, εγώ είχα αποτύχει. Είχα δοκιμάσει τα πάντα και τα είχα εξαντλήσει. Λίγες μέρες μετά, χτύπησε το τηλέφωνο για συνέντευξη από το πουθενά. Από ένα ξεχασμένο βιογραφικό που είχα στείλει πριν μήνες (δυο χρόνια, μέχρι τότε, μόνο άλλη μία φορά είχα τηλεφώνημα). Κανονίστηκε συνέντευξη, και πριν προλάβω να πάω χτύπησε και δεύτερο τηλέφωνο για δεύτερη συνέντευξη σε άλλη εταιρεία, και μάλιστα για την ίδια μέρα. Τρεις εβδομάδες μετά έπιασα δουλειά.
Δυστυχώς δεν είναι για όλους έτσι. Δεν έχουν όλες οι ιστορίες happy end. Τα πράγματα όμως έχουν πολλές οπτικές και σίγουρα δεν είμαστε μόνοι μας σε όλο αυτό.
Εύχομαι καλή τύχη σε όλους σας!"

proin_anergos , 31 χρ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου