Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Ανεργίας το ανάγνωσμα πρόσχωμεν

Ένας συνάδελφος άνεργος ψάχνει για δουλειά...
Δεν είναι ευαγγέλιο, αλλά Γολγοθάς σίγουρα. Κάθε μέρα που περνάει νιώθω πιο δύσκολα από την προηγούμενη που αναζητώ εργασία. Κάθε φορά λέω πως μπορεί κάπου να βρω εργασία και πάλι διαψεύδομαι. Έχω δώσει τόσα πολλά βιογραφικά που έχω χάσει το λογαριασμό. Σε δουλειές παντού. Δεν κάνω διακρίσεις. Μόνο καθαρίστρια δεν έχω ζητήσει ακόμη. Όχι γιατί την υποτιμώ αλλά γιατί φοβάμαι πως δεν θα ανταποκριθώ σε αυτήν την δύσκολη δουλειά και θα ακούσω το περίφημο: «Ούτε για καθαρίστρια δεν κάνεις». Γιατί υπάρχει και κάποιος που μπορεί να περιμένει να σου την πει αν κάνεις στραβοπάτημα.
Έχω μέσα μου όμως την ελπίδα ότι τελευταία στιγμή θα γίνει κάτι. Αλλιώς ούτε υγιεινονομική περίθαλψη δεν θα έχω του χρόνου αν δεν κολλήσω ένσημα έστω για δύο μήνες. «Πού καταντήσαμε λοχία;» Αναρωτιέμαι. Πριν δύο χρόνια αν έφευγα από μια εργασία Πέμπτη την Παρασκευή ήμουν σε άλλη δουλειά και έτυχε κάποιες φορές να δουλεύω και σε τρεις για να μπορώ να έχω τον μισθό τον ικανοποιητικό. Γιατί στα ΜΜΕ υπάρχουν οι φίρμες οι ακριβοπληρωμένες και οι χαμάληδες. Στη δεύτερη είμαι.
Αν και μετά την ανάγνωση του βιβλίου της Ζήνας Κουτσελίνη: «Ο πιο δύσκολος δρόμος» χαίρομαι που δεν έγινα μεγάλη σταρ της τηλεόρασης. Ήταν αυτό που έλεγα όταν με ρωτούσαν γιατί δεν κατεβαίνω στην Αθήνα: «Γιατί δεν θέλω να κάνω μεταμόσχευση χαρακτήρα». Εκεί τα πράγματα είναι άγρια.
Θυμάμαι πριν δύο χρόνια όταν πήγα στην οντισιόν του ΑΝΤ1 για την πρωινή εκπομπή του καλοκαιριού είδα το κλίμα και δεν μου άρεσε. Δεν εννοώ τη ζέστη. Είχε air condition και μάλιστα στο φουλ λόγω των καμερών και των μηχανημάτων. Καταρχήν οι γνωστές που ήμουν μαζί τους είχαν έναν αέρα ντίβας θαρρείς και ήταν από τα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ. Μόνο ο Πέτρος που πάει το Πακέτο στη Βίκυ Χατζηβασιλείου ήταν θετικός και να ναι καλά το παιδί που θυμάμαι μου είπε: «Έχεις χρόνια μπροστά σου»… Με είχε κόψει για δέκα χρόνια νεότερη!!! Ας είναι καλά το φλοράλ φόρεμα που φόρεσα και φυσικά το γονίδιο των γονιών.
Απορώ βέβαια πως έδειχνα νεότερη αφού τότε είχα σπάσει λόγω κούρασης, ταλαιπωρίας καθότι ξύπνησα από τα άγρια χαράματα για να πετάξω και μετά να πάρω μετρό και ταξί για να φτάσω στις εγκαταστάσεις του ΑΝΤ1.
Για μένα ήταν όνειρο ζωής που δοκίμασα την τύχη μου και δεν πίστευα όταν μου είχαν τηλεφωνήσει από το γραφείο του κ. Γιάννη Λάτσιου αλλά εμένα με ενοχλούσαν πρακτικά ζητήματα του στυλ: «Ωραία τα στούντιο εδώ αλλά μέσα στα χωράφια. Αν με πάρουν πού θα μένω; Με τι θα μετακινούμαι;» Αφού να φανταστείτε είχα δει πριν μερικούς μήνες στο όνειρο μου ότι ήθελαν να με κάνουν αστέρι της τηλεόρασης και σκεφτόμουν πως θα πάω με το ΚΤΕΛ…
Άρα τα όνειρα που είχα μικρή να γίνω σταρ μεταλλάχθηκαν και έγινα: «Κριθάρ». Μια εργαζόμενη σαν όλες τις κοπέλες. Τι και αν με αναγνωρίζουν ακόμη και νομίζουν πως πάω κάπου για να κάνω ρεπορτάζ ή με ρωτάνε γιατί δεν λέω τις ειδήσεις ή άλλοι νομίζουν πως ακόμη εμφανίζομαι στην τελεβιζιόν και λέω το δελτίο. Χάσανε επεισόδια οι άνθρωποι. Άλλωστε τέτοια φάτσα που να την ξεχάσουν; Είχα λέει ψαρωτικό ύφος ενώ από κοντά τους φαίνομαι γλυκιά. Με τούτα και με τα άλλα με τις δύσκολες ερωτήσεις που έκανα και με την πάγια θέση μου να μην γλύφω και να μην αποτελώ αυλή για κανέναν, έμεινα χωρίς δουλειά εδώ και δύο χρόνια.
Γιατί κανένας από αυτούς τους άρχοντες -όπως τους αποκαλεί ο Μητροπολίτης- δεν μπορεί να πει πως αποτελούσα η γλίτσα. Αντιθέτως ήμουν επαγγελματίας και κοίταζα μόνο τη δουλειά μου. Θυμάμαι όταν ξεκίνησα το 1997 να εργάζομαι και είχα παραιτηθεί από το ΜΜΕ που ήμουν, με είχε συναντήσει ο αείμνηστος Δήμαρχος μας Φίλιππος Αμοιρίδης και μου είχε πει να μην τα παρατήσω γιατί είμαι η μοναδική δημοσιογράφος που δεν του ζήτησα τίποτα… Τότε ήμουν 18 χρόνων και αναρωτήθηκα τι του ζητάνε οι υπόλοιποι.
Και όλη αυτή η ομφαλόσκοπηση γιατί γίνεται; Γιατί με την ανεργία νιώθω ότι δεν έχω αξία και θέλω να την διεκδικήσω έτσι από μόνη μου. Σε αυτό το blogάκι μου. Αυτό που έκανα πριν τρία χρόνια κατόπιν παρότρυνσης του ξαδέλφου μου Χρήστου που πήγαινε πρώτη γυμνασίου. Δεν βγάζω χρήματα από αυτό γι’ αυτό όσοι θέλουν να μου κάνουν δωρεά γιατί έτσι είστε large τύποι και περνάτε καλά γιατί με διαβάζετε δεν έχετε παρά να μου στείλετε email (nadianakou@yahoo.gr) και με την προσφορά σας. Γιατί πιστεύω στους αγγέλους και στο μάννα εξ ουρανού.
Την ίδια στιγμή βέβαια που κανείς δεν ενδιαφέρεται να γίνει μπάρμπας στην Κορώνη και να βρω και εγώ μια θέση στον ήλιο (βλέπε δουλειά) συνεχίζουν να με ρωτάνε για παιδί. Πώς θα το μεγαλώσουμε ρε άνθρωπε; Γύφτους θα μας πεις που φέρνουν στον κόσμο παιδιά χωρίς να υπολογίζουν πως θα τα ζήσουν.

Αδιέξοδο αλλά κάποτε θα γυρίσει ο τροχός… Μέχρι τότε προσπαθώ να βαστάω γερά. Ας μην φτάσω όμως και ως γριά έτσι…

6 σχόλια:

  1. καλησπέρα νάντια , καλησπέρα σε όλους! με έχεις εντυπωσιάσει ως δημοσιογράφος και ώς άνθρωπος γιατί δεν φοβάσαι την αλήθεια είτε είναι δική σου είτε είναι αλλουνού απλά τη δέχεσαι και προχωράς δεν σταματάς προχωράς, γιατί όταν προσπαθεί ο άνθρωπος σημαίνει ότι αγωνίζεται και αφου αγωνίζεται σημαίνει ότι ζεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ Σουζάνα μου που με τιμάς με τη φιλία σου. Εμένα με εντυπωσιάζει σε εσένα η απίστευτη γενναιοδωρία σου και η διάθεση σου να δίνεις δύναμη σε κάθε μας επαφή.
    Να σου πω για αυτό που λες περί αγώνα. Όταν χάσαμε τον μπαμπά μας κάποια στιγμή έσπασα και κατέρρευσα εκείνη τη στιγμή μου είπε η αδελφή μου: "Ο μπαμπάς δεν είναι εδώ. Τώρα τρέχουμε"... Αυτά τα λόγια της με καθόρισαν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΛΕΒΕΝΤΙΣΣΑ ΜΟΥ ΝΑΝΤΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΙΑ ΚΑΒΑΛΑ ΜΑΣ.ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΩ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΣ ΤΕΤΟΙΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΣΑΝ ΤΗΝ ΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΖΥΓΟ ΤΗΣ ΜΑΚΗ.ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΕΙΔΑΜΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ Α ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΩ ΠΩΣ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΙΣΧΥΣΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΠΑΕΙ Η ΨΥΧΗ ΝΑ ΠΑΡΑΔΟΘΕΙ ΑΠΟ ΑΠΟΓΝΩΣΗ.ΕΤΣΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΣΤΕ ΚΑΡΔΟΥΛΕΣ ΜΟΥ, ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΕΙΠΕ ΕΝΑΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΙΕΡΕΑΣ ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΙΕΩΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ,Ο ΘΕΟΣ ΜΑΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΑΣ.ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΝΤΑΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ .ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ --ΚΑΛΕΣ ΥΠΟΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΘΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑΝΤΙΑ ΜΟΥ.ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΑΠΟ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΙ ΣΟΝΙΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γεια σας κύριε Θανάση μας και Σόνια. Και εμείς σας στέλνουμε την αγάπη μας. Σας έχουμε πάντα στη σκέψη μας και στην προσευχή μας. Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Εσείς βρήκατε κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γεια σας κύριε Θανάση μας και Σόνια. Και εμείς σας στέλνουμε την αγάπη μας. Σας έχουμε πάντα στη σκέψη μας και στην προσευχή μας. Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Εσείς βρήκατε κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γεια σας κύριε Θανάση μας και Σόνια. Και εμείς σας στέλνουμε την αγάπη μας. Σας έχουμε πάντα στη σκέψη μας και στην προσευχή μας. Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Εσείς βρήκατε κάτι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή