Παρουσίαση του βιβλίου: "Το δέντρο της Ανατολής"

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΩΤΗΡΧΟΣ

«Το Δέντρο της Ανατολής»

 Γράφει η Άννα Λασχαρίδου, Φιλόλογος

«Και εγενετο εσπέρας και εγένετο πρωί, ημέρα πρώτη...» και ύστερα δεύτερη και Τρίτη κι άλλες αμέτρητες και η Μικρασία έκανε την μυστική προσευχή της κι αναστέναξε κάτω απ΄ το δέντρο της ελπίδας ή έκλαιγε με τα βουβά δάκρυα, που λίγοι τα βλέπανε και πιο λίγοι ακόμα τα καταλαβαίνανε».

Με ιδιαίτερη αγάπη και προσήνεια στον ελληνισμό της Μικρασίας αλλά και με μια ενσυνείδητη θρησκοληψία που αγγίζει βαθιά την ψυχή του, ο Παναγιώτης Σωτήρχος, με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα, φέρνει τον αναγνώστη σε επαφή με έναν κόσμο μακρινό και παράλληλα τόσο οικείο.
Έχοντας λάβει ανάλογα ερεθίσματα από τη μικρασιάτισσα μητέρα του, που “φύτεψε” μέσα του τον καημό για πατρίδες αλησμόνητες και χώματα εξαγνισμένα, ο συγγραφέας παρουσιάζει στο μεγαλύτερο μέρος του έργου του έναν κόσμο διαφορετικό απ’ αυτόν της ηπειρωτικής Ελλάδας. Εξυμνείται ένας πολιτισμός ποικιλόμορφος, γεμάτος ανατολίτικα στοιχεία συνδεδεμένα με την ελληνική παράδοση της Μικράς Ασίας. Άνθρωποι και συνήθειες, επαγγέλματα και έθιμα συμπλέκονται και συνδυάζονται τόσο αρμονικά αποτελώντας ένα ενιαίο ψηφιδωτό με κάθε του κομμάτι σε απόλυτη συνάρτηση με το άλλο.
Και σε όλα αυτά δεσπόζει διακριτικό και αμόλυντο το χριστιανικό ήθος των ηρώων. Ο αναγνώστης γνωρίζει σε βάθος τον τρόπο με τον οποίο το μεγαλείο της πίστης να συνδράμει τον άνθρωπο και κατανοεί πληρέστερα τα παραδεδομένα των γραφών. Ο λογοτέχνης κατορθώνει με τη δεξιοτεχνία της πέννας του να αναδείξει την Αλήθεια και την Αποκάλυψη του Θεού στον άνθρωπο που είναι η Ορθοδοξία καθώς και την ταπείνωση και τη θυσία που υπαγορεύουν τα διδάγματα της. Κάθε δυσκολία, κάθε αγωνία, κάθε ανθρώπινος φόβος φαντάζει προσπελάσιμος απέναντι στη Θεία δύναμη.

Στην κατανόηση αυτού συντελεί ιδιαίτερα και ο συγγραφέας που σε διάφορα σημεία του έργου του διασαφηνίζει τα ιερά εδάφια είτε εξηγώντας τα περαιτέρω είτε απλοποιώντας τα (δια στόματος των πρωταγωνιστών) με καθημερινά παραδείγματα. Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνει ένα διττό στόχο: από τη μια να προβάλει την ανα δεκαετίες πορεία του ελληνικού στοιχείου στη Μικρά Ασία – από την οθωμανική κατοχή μέχρι την άνοδο των Νεότουρκων και την αλγεινή καταστροφή της Σμύρνης – κι από την άλλη να τονίσει την αξία της ορθοδοξίας για τον άνθρωπο . . . όπου γης!

Γιατί εκείνοι που θεωρούν ότι η καλλιέργεια πνεύματος μόνο όταν συνοδεύεται από την κατάλληλη αγωγή της ψυχής έχει μεγαλύτερη αξία ελπίζουν  με εγκράτεια στην εναρμόνισή αυτών των στοιχείων και προσπαθούν αέναα γι΄ αυτό ! !