Ένα ελαφρύ τραγουδάκι έχει ως τίτλο: «Μου κάνει
πλάκα ο Θεός». Τα τελευταία χρόνια το νιώθω λίγο αυτό. Άλλοι τις λένε ατυχίες,
άλλοι γκαντεμιά, άλλοι κακές συγκυρίες, άλλοι κακοδαιμονία, άλλοι δοκιμασίες,
άλλοι πειρασμοί, άλλοι γλωσσοφαγιά, άλλοι μάτι. Δεν ξέρω πώς να το πω. Καταλήγω
όμως πως είναι μια διαπαιδαγώγηση του Θεού. Όταν συμβαίνουν δηλαδή γεγονότα που
δείχνουν πως ο Μεγάλος κάνει πλάκα μαζί μας. Όχι για να μας γελάσει ή να μας κοροϊδέψει.
Αλλά να δει τις αντοχές μας; Την αληθινή μας πίστη; Την αγάπη μας σε Εκείνον;
Να μας ατσαλώσει ακόμη περισσότερο; Να μας δυναμώσει και μετά να μας δώσει
απλόχερα τις ευλογίες Του όταν θα είμαστε έτοιμοι να Τον ευγνωμονήσουμε εκ βάθους
καρδίας;
Πάντως σαν Πατέρας σίγουρα ξέρει ποιο είναι το
καλύτερο για εμάς. Όταν περνάω δύσκολα η αλήθεια είναι ότι θα Τον δοξολογήσω έχοντας
όμως ένα upload
που
ακόμη κατεβαίνει. Δεν είμαι ο Ιώβ δυστυχώς. Δεν έχω την υπομονή εκείνη που έχει
μέσα τη Θεία Δύναμη. Αλλά και πάλι λέω πως δε γίνεται να τα έχουμε όλα. Σίγουρα
θα έχουμε ελλείψεις για να Τον αναζητούμε. Η ευδαιμονία, η ευτυχία, η ευλογία
σε κάνουν να έχεις πολλές αμφιβολίες: «Είμαι άξιος; Τι έκανα για να τις πάρω;»
Αν και δεν θα με χαλούσε να έκανα ένα διάλλειμα και
να το έλεγα και αυτό. «Κουράστηκα λίγο Θεέ. Με ακούς;» Εσύ τι λες; Να μια
απάντηση που σκέφτομαι που θα έδινες μέσα από την αγαπημένη ιστορία:
«Μια νύχτα κάποιος άνθρωπος είδε ένα όνειρο.
Ονειρεύτηκε πως περπατούσε στην ακρογιαλιά με τον Θεό.
Στον ουρανό άστραψαν σκηνές από τη ζωή του. Σε κάθε
σκηνή έβλεπε δύο ζευγάρια πατημασιές πάνω στην άμμο. Το ένα άνηκε σε αυτόν και
το άλλο στον Θεό.
Όταν και η τελευταία σκηνή της ζωής του έλαμψε
μπροστά του, κοίταξε πίσω στις πατημασιές στην άμμο. Παρατήρησε πως πολλές
φορές στο δρόμο της ζωής του, υπήρχε μόνο ένα ζευγάρι πατημασιές. Ακόμη πως
αυτό κι αν συνέβαινε στις πιο δύσκολες και θλιμμένες του στιγμές.
Αυτό πραγματικά τον πείραξε και ρώτησε τον Θεό: «Θεέ
μου, όταν αποφάσισα να σε ακολουθήσω, είπες πως θα βαδίζουμε μαζί αυτόν τον
δρόμο, αλλά παρατήρησα πως στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, υπάρχει μόνο
ένα ζευγάρι πατημασιές…;
Δεν καταλαβαίνω! Γιατί όταν σε χρειαζόμουν πολύ, εσύ
με άφηνες;»
Και ο Θεός απάντησε: «Πολυάκριβό μου παιδί, σε αγαπώ
και δεν σε άφησα ποτέ! Στις στιγμές της δοκιμασίας και του πόνου, που βλέπεις
ένα μόνο ζευγάρι πατημασιές, σε κρατούσα στην αγκαλιά μου»».
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΝΑΝΤΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΗΣ ΠΟΣΟ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΚΑΙ ΕΙΠΑ:ΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΕ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΤΩΡΑ ΣΕ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΟΥ.ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΙ ΑΦΗΣΕ ΤΑ ΟΛΑ ΣΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΟΤΙ Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗ ΕΣΤΙ.ΥΠΟΜΟΝΗ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΝΟΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΑΝ ΤΟΝ ΙΩΒ ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ.ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΗ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΓΗ ΕΝΑ ΠΑΡΑΘΥΡΟ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΕ !!ΕΤΣΙ ΜΕ ΕΙΠΕ ΕΝΑΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΣ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ.ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΜΑΚΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΜΑΜΑ ΕΛΕΝΗ!ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ+ΣΟΝΙΑ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σας κ. Αθανάσιε!!! Ευχαριστώ πολύ για το μήνυμα ενδυνάμωσης για άλλη μια φορά. Δυο πόρτες έχει η ζωή εμείς βγήκαμε από το παράθυρο. Χιχι! Και από εμάς την αγάπη μας. Χθες σας θυμήθηκαμε που βγήκαμε μια βόλτα στις Γιορτές Παλιάς Πόλης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε συγκηνισες καπως το τελος της ιστοριας.Πραγματικα και εγω περναω αυτην φαση και λεω θεε μου αν υπαρχεις δειξε ενα σημαδι...!Παρολου που ειμαι πολυ πιστη και καθε μερα κανω προσευχες και να εκει που μου ερχονται ολα τα στραβα μαζι και χρειαζομαι την βοηθεια του ακομα ποιο πολυ νοιωθω πως με εγκαταλειπει...!μακαρι να ισχυει οντως,και να μας κρατα το χερι!Το ευχομαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείς να το νιώσεις που είναι μαζί σου κάνοντας την προσευχή σου και μετά να σιωπήσεις μέσα και έξω σου και να ακούσεις την καρδιά σου. Σίγουρα είναι μαζί μας. Σου εύχομαι μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου να ξεπεράσεις κάθε τι και σύντομα. Υπομονή είναι το κλειδί για όλους μας. Είναι το άλλο όνομα του Θεού. Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτήν σου την κατάθεση ψυχής.
Διαγραφή