Λονδίνο παρά Ξάνθη θυμίζει ο σημερινός καιρός.
Ομιχλώδες τοπίο, βροχή, υγρασία. Σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες μέρες που
είχε έναν υπέροχο καιρό, ηλιόλουστο και ζεστό. Αυτές οι αλλαγές σαφώς
επηρεάζουν και τη διάθεση μας. Γιατί έχουμε γεννηθεί μέσα στο φως και παίρνουμε
ζωή από το μπλε του ουρανού.
Συζητούσαμε με τον άντρα μου για αυτές τις μεγάλες
παγωνιές που έχει σε πολιτείες της Αμερικής με τον υδράργυρο να είναι
κολλημένος στους -50 και την ίδια ώρα στη Μόσχα της Ρωσίας να έχει πιο υψηλές
θερμοκρασίες. Ή στη Μεγάλη Βρετανία που σημειώθηκαν μεγάλες πλημμύρες.
Δοξολογούμε το Θεό που πραγματικά μας λυπάται και είναι σύμμαχος των αδυνάτων,
όλων εμάς που δεν έχουμε χρήματα για να βάλουμε πετρέλαιο στους λέβητες και έχουμε
σόμπες και τζάκια. Ή όσοι αναγκάζονται να επιλέγονται πηγές θέρμανσης,
ξοδεύοντας ρεύμα. Και όλων εμάς πάλι που δεν θέλουμε να έχουμε αιθαλομίχλη και
να αναπνέουμε καθαρό αέρα. Έτσι όταν έχουμε το φως της ημέρας αρκούμαστε στο να
μπαίνει η ζέστη από τα παράθυρα μας ανεβάζοντας τη θερμοκρασία στα σπίτια μας.
Τουλάχιστον όσοι βλέπουμε νότο ή ανατολή…
Ο Θεός μας ελεεί και Τον ευχαριστούμε. Έτσι σήμερα
που μας κρύβεται πίσω από τα σύννεφα και δεν ξοδεύει το μπλε του για να μην Τον
βλέπουμε, στεναχωριόμαστε… Νιώθουμε χαμένοι. Άντε να φυσήξουμε όλοι μαζί ή καλύτερα
να κάνουμε μια προσευχή. Να καθαρίσει η ατμόσφαιρα, να φύγει το μουντό, το
γκρίζο, η μελαγχολία.
Ή μήπως χρειάζονται και αυτές οι μέρες για να
εκτιμούμε τις ωραίες; Αυτές που τις θεωρούμε δεδομένες στην Ελλάδα του φωτός.
Και όμως δεν είναι έτσι. Μας χαρίζονται ως δώρα. Και εμείς οι ανάξιοι λέμε άραγε
ένα ευχαριστώ; Ένα Δόξα τω Θεώ; Ή βλέπουμε μόνο τα στραβά και ανάποδα;
Ευκαιρία να αναθεωρήσουμε
και να δούμε πως ο ήλιος το Γενάρη είναι ένα χαμόγελο του Θεού. Ελπίζω σήμερα να
μην μας κάνει μούτρα με αυτήν την ομιχλώδη μέρα… Περιμένουμε να φυσήξει και να μας
γνέψει από εκεί πάνω! Μια τέτοια μέρα μπορώ να ακούω αυτή τη μουσική...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου