ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η αγάπη ως βάση της κρίσεως»

Μπροστά σε μια τρομερή αλλά και δίκαιη σκηνή μας τοποθετεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των Απόκρεω. Την αγαθότητα και καλωσύνη του Θεού μας υπογράμμισε η παραβολή της προηγούμενης Κυριακής με την εικόνα του Πατέρα που γεμάτος στοργή υποδέχεται το μετανιωμένο άσωτο παιδί του.  Η καλωσύνη του όμως αυτή δεν πρέπει να μας κάνει να λησμονήσουμε και την άλλη όψη του, τη δικαιοσύνη του ως Κριτού, Κριτού βέβαια που δεν είναι αυθαίρετος, αλλά αμείβει ή τιμωρεί τους ανθρώπους ανάλογα με τα έργα τους.

Η εικόνα του διαχωρισμού των προβάτων από τα ερίφια, με την οποία αισθητοποιείται στη παραβολή η τελική διαλογή των ανθρώπων στους εκ δεξιών και στους εξ αριστερών του Κριτού, είναι παρμένη από την ποιμενική ζωή της Παλαιστίνης, γιατί ο Χριστός μιλούσε πάντοτε με παραστάσεις γνωστές στους ακροατές του. Η εικόνα αυτή θέλει να δείξει την αλάνθαστη βεβαιότητα του Κριτού και την αδέκαστη απόφαση του. Οι άνθρωποι θα διαχωρισθούν κατά την τελική κρίση με όση ευκολία και βεβαιότητα ένας βοσκός διακρίνει τα πρόβατα από τα ερίφια.

Η σημερινή παραβολή αποσκοπεί στο να υπογραμμίσει βάσει ποίου κριτηρίου κρίνονται οι άνθρωποι. Και το κριτήριο αυτό δεν είναι ούτε η μόρφωση, ούτε η θέση που κατέχει κανείς μέσα στην κοινωνία ή στην Εκκλησία, αλλά η εκδήλωση της έμπρακτης αγάπης. Ας προσέξουμε τα λόγια του Κυρίου προς τους εκ δεξιών: «εφ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε», επίσης και τα λόγια του προς τους εξ αριστερών: «εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε». Το «ποιείν» ή το «μη ποείν» διακρίνει τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς».  Από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μπορούν να συναχθούν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά της χριστιανικής αγάπης.

          Η αγάπη μας αποτελεί απάντηση στην αγάπη του Θεού, γιατί «αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς».  Η αγάπη είναι ανιδιοτελής, δεν αποβλέπει στην αμοιβή, ούτε στην αναγνώριση ή την επίδειξη, γίνεται μόνο γιατί αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Η αγάπη για την οποία γίνεται λόγος στη διήγηση έχει ένα διαπροσωπικό χαρακτήρα, κινείται στη σχέση του άνθρωπου προς τον άνθρωπο, το συγκεκριμένο πάσχοντα συνάνθρωπο. Δεν επαινεί ο Κριτής τους καλούς, γιατί έλυσαν το πρόβλημα της πείνας στον κόσμο, άλλα γιατί έδωσαν τροφή σ' ένα πεισασμένο, δεν τους επαινεί γιατί έλυσαν το παγκόσμιο πρόβλημα της στέγης άλλα γιατί περιμάζεψαν έναν άστεγο και ξένο, γιατί έντυσαν ένα γυμνό.                                           

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ