Ποντάρουν στο φόβο: Μην τους αφήνεις!

Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης η χώρα, αλλά πιο πολύ ορισμένοι συνάδελφοι μου που έχουν χάσει το μέτρο και αντί να εφησυχάσουν το κοινό, το φορτίζουν περισσότερο.

Εικόνες με ουρές σε ΑΤΜ και βενζινάδικα προβάλλονται διαρκώς.

Λέξεις όπως «κρίσιμες ώρες», «δραματικές ώρες», «ώρα μηδέν», «χρεωκοπία», «grexit», «έξοδος από Ε.Ε. και ευρώ» είναι σε πρώτη γραμμή.

Όποιος έχει πρόβλημα υγείας δεν πρέπει να ανοίγει τηλεόραση και να πληροφορηθεί.

Καλύτερα να το αποφύγει.

Γιατί και απελπισμένος  να μην είσαι, ψήνεσαι και γίνεσαι.

Εκεί γύρω στους 200 βαθμούς έντονου ζήλου για να ενημερωθεί(;) ο πολίτης.

 Δεν αντέχεται να βλέπεις ειδήσεις, ούτε συζητήσεις.

Μπερδεύεσαι, αγωνιάς, τρέμεις, φοβάσαι, τρομοκρατείσαι.

Σίγουρα δεν ηρεμείς, δεν εφησυχάζεις, δεν χαλαρώνεις, δεν μπορείς να σκεφτείς ψύχραιμα.

Προσωπικά δηλώνω στην παρούσα φάση (δεν ξέρω τι θα κάνω εν τέλει την Κυριακή) πως δεν θα ψηφίσω στο δημοψήφισμα.

Θα ήθελα οι κυβερνώντες να τραβήξουν την «περόνη» ως γνήσιοι επαναστάτες και να πούνε ΟΧΙ.

Γιατί από το 2010 που μπήκα στην ημιαπασχόληση και το 2011 που βγήκα στην ανεργία και έβλεπα που πάει το «έργο», υποστήριζα να βγούμε και έξω από την Ε.Ε. και από το ευρώ.

Γιατί δεν μας φέρονται ως ισότιμο μέλος αλλά είμαστε τα τσιράκια τους και τα παιδιά της μπάτσας και γι’ αυτό ευθύνονται οι προηγούμενοι κυβερνώντες. ΓΑΠ, Σαμαράς και Βενιζέλος.

Μπήκαμε με ψεύτικα στοιχεία στην Οικονομική Νομισματική Ένωση χάρη στον Κώστα Σημίτη, τον ντεμέκ εκσυγχρονιστή που έχει το θράσος και μιλάει ακόμη.

Και μας φόρτωσαν ένα νόμισμα που μας άφησε άφραγκους.

Ζούμε με ευρώ, χωρίς αυτό.

Το ότι είναι κλειστές οι τράπεζες μπορεί να απασχολεί όσους έχουν χρήματα.

Όλοι οι υπόλοιποι, δεν δίνουμε μία.

 Κάποιοι τα έχουν βάλει στο σεντούκι τους ή γενικότερα στις κρυψώνες τους και άλλοι ξεροσταλιάζουν έξω από τις τράπεζες για να τα βγάλουν.

Καλά κάνουν οι άνθρωποι. Φαντάζομαι για να καλύψουν βασικές ανάγκες.

Δεν ξέρω το αύριο.

Απλώς γιατί να ανησυχώ από τώρα;

Όταν είναι να το αντιμετωπίσουμε, θα δούμε.

Θεωρία μου είναι ότι και στο ενενήντα πάντα υπάρχει η δυνατότητα να αλλάξουν τα πάντα.

Προς το καλύτερο.

Και αν έρθει το χειρότερο; Θα ανατραπεί γρήγορα.

Γιατί οι δράκοι δίνουν ενδιαφέρον στο παραμύθι, αλλά στο τέλος νικάνε οι καλοί.

Και εμείς πάμε με αυτούς.