ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΗ»

Τραγικό το «κατηγορώ» του πονεμένου πατέρα, στη σημερινή ευαγγελική περικοπή.   Το παιδί του υπέφερε φρικτά, πολλές φορές έπεφτε στη φωτιά και άλλοτε στο νερό. Το έφερε στους μαθητές του Χριστού και ικέτευσε να το σώσουν. Όμως εκείνοι δεν το κατόρθωσαν. Και τώρα έρχεται ο πατέρας στον Χριστό, για να Του πει, «τον έφερα στους μαθητάς σου, αλλά δεν μπόρεσαν να τον θεραπεύσουν». Ανάλογες φράσεις απογοητεύσεως ακούγονται συχνά και στις μέρες μας για τους διαδόχους των μαθητών του Χριστού, τους κληρικούς. Πολλοί μάλιστα είναι εύκολοι να περιγράψουν τις ελλείψεις, τις αδυναμίες, τις αποτυχίες τους.

Στα λόγια του πατέρα εκείνου ο Κύριος απάντησε με έναν γενικότερο έλεγχο. «Ω γενεά άπιστη και διεστραμμένη, έως πότε θα είμαι μαζί σας; Έως πότε θα σας ανέχομαι;». Και οι μαθητές — οι «κατηγορούμενοι» — και ο πατέρας  ο «κατήγορος» — ανήκαν στην ίδια κοινωνία σε μια «γενεά άπιστη», που εμπόδιζε την ευεργετική θεία δύναμη που αντιστρατευόταν στο θαύμα.

Η ίδια παρατήρηση ταιριάζει ασφαλώς και στα πικρά σχόλια πολλών δυσπίστων σήμερα, που περιγράφουν την ανεπάρκεια ορισμένων κληρικών. Ω γενεά άπιστη!». Μαθητές και κριτές ανήκουμε στην ίδια γενιά. Οι ιερείς μας δεν φθάνουν από κάποιο άλλο πλανήτη. Από τα σπλάχνα της σύγχρονης κοινωνίας προέρχονται. Στις σύγχρονες οικογένειες γεννιούνται, στους δρόμους μας μεγαλώνουν, στα σχολεία μας μορφώνονται. Τη νοοτροπία όλων μας κλείνουν μέσα τους.

Η ευθύνη για τη χλιαρότητα της πίστεως και την άτονη ζωή αρκετών κληρικών δεν σχετίζεται μόνο με τους ίδιους. Βαρύνει σε μεγάλο βαθμό ολόκληρη τη σύγχρονη κοινωνία μας. Όταν οι Απόστολοι ρώτησαν τον Χριστό γιατί δεν μπόρεσαν να θεραπεύσουν το άρρωστο παιδί, τους απάντησε ευθέως, «δια την απιστία ημών».  Αλλά ο Χριστός δεν έμεινε στον έλεγχο, ούτε απέρριψε τους μαθητές του. Μίλησε θετικά για το που πρέπει να στραφεί η προσπάθειά τους.  Μίλησε για την ακαταμάχητη δύναμη της πίστεως, για την προσευχή και τη νηστεία, με την οποία αντιμετωπίζονται οι δαιμονικές δυνάμεις. Τους οδήγησε, τους ενίσχυσε να διακονούν τους ανθρώπους, να προσφέρουν την ζωή τους «θυσία ζώσα, ευάρεστη στον Θεό». Όσο το κακό πληθαίνει και η ατμόσφαιρα της σύγχρονης ζωής περισσότερο μολύνεται, τόσο γίνεται μεγαλύτερη η ανάγκη ευλογημένων μαθητών του Χριστού που με τη συνεπή ζωή και τη θερμή πίστη τους θα εμπνέουν, θα καθοδηγούν, θα ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο, θα φέρνουν τον Θεό στη ζωή των ανθρώπων και τους ανθρώπους κοντά στον Θεό.

ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ