Φιλία όπως του Δάμωνα και του Φιντία

Τι γίνεται όταν ακούς από έναν άνθρωπο που βρίσκεται στη δύση της ζωής του πως οι καλοί φίλοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού; Και πως ο ίδιος είναι απογοητευμένος από τη φιλία; Στεναχωρέθηκα αν και δεν πίστευα ποτέ πως η φιλία μπορεί να συμπεριλάβει πολλούς ανθρώπους. Αν και η ίδια η ζωή μου έχει δείξει πως εκεί που δεν το περιμένεις εμφανίζονται άνθρωποι που δεν ζήτησες τη βοήθεια τους και όμως είναι οι καλοί άγγελοι που θα σε βοηθήσουν όπως το μάννα εξ ουρανού ή από μηχανής θεός σύμφωνα με τους αρχαίους. Και ξεπερνούν όμως έτσι και ορισμένους φίλους που έχεις στη ζωή σου.

Από την άλλη βλέπεις έφηβους να προδίδονται από τους φίλους τους και στεναχωριέσαι επίσης. Ή τόσοι και τόσοι κατά καιρούς βλέπουν ανθρώπους που τους θεωρούσαν πολύτιμους να αποδεικνύονται εχθροί τους; Το έχω δει και εγώ αλλά επειδή από μικρή η μαμά μου επειδή με έβλεπε υπέρ-ευαίσθητη μου έλεγε πως ο καθένας μπορεί να με κοροϊδέψει, να με εκμεταλλευτεί και έτσι το θεωρούσα ως φυσιολογικό να γίνεται αυτό. Βέβαια αυτό είχε ένα μεγάλο τίμημα: να μην θεωρώ τον εαυτό μου άξιο να αγαπηθώ. Εγώ βέβαια συνέχιζα να εμπιστεύομαι, να αγαπώ και να ελπίζω για το καλύτερο. Αλλά σίγουρα και εγώ δεν έχω φερθεί καλά. Όχι όμως γιατί ήθελα να πληγώσω αλλά λόγω αφέλειας και αυτοπροστασίας, σύμφωνα με τη γνώμη μου.

Μέχρι στιγμής μια θεωρώ φίλη μου κολλητή πάνω από δεκαετία. Αν και πάντοτε ζούσε μακριά από την Ξάνθη την ένιωθα κοντά μου. Είχα βέβαια και φίλες και φίλους που είχαμε καρδιακή σχέση αλλά όχι σε βαθμό που να τηλεφωνιόμαστε συχνά και να λέμε τα όσα μας συμβαίνουν. Η δουλειά μου έπαιρνε αρκετή ενέργεια και δεν είχα χρόνο να αναπτύξω φιλικές σχέσεις.

Ο Θεός όμως με έφερε κοντά σε ανθρώπους που δεν περίμενα ότι θα ήταν στη ζωή μου. Και μεγαλύτερης ηλικίας από εμένα και στις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή τους. Αλλά και στη ζωή μου πάντοτε είχα ανθρώπους που δεν τους ήξερα και όμως ήταν σημαντικοί στο να με βοηθήσουν να πάω παρακάτω. Σαν ένα παζλ που του λείπουν τα κομμάτια και βρίσκονται για να τελειώσει επιτέλους η αναζήτηση…

Τι είναι φιλία τελικά; Ο φίλος ο υπερήλικας μας έδωσε την απάντηση του, την είχε διαβάσει όταν ήταν πολύ μικρός στο αναγνωστικό του δημοτικού. Εγώ την βρήκα μέσα από ένα ιστολόγιο τη μηχανή του χρόνου στο διαδίκτυο:

«Ο Δάμων και ο Φιντίας είναι δύο μυθικά πρόσωπα, γνωστά για την πολύ δυνατή τους φιλία. Τόσο, που ακόμα και στις μέρες μας, όταν κανείς θέλει να περιγράψει δύο καλούς φίλους, τους αποκαλεί «Δάμων και Φιντία». Σύμφωνα με τον μύθο ο Δάμων και ο Φιντίας ήταν δύο πυθαγόρειοι φιλόσοφοι, οι οποίοι βρέθηκαν κάποια στιγμή στις Συρακούσες, την περίοδο που της τυραννίας του Διονύσιου. Ο τύραννος κατηγόρησε τον Φιντία για συνωμοσία εναντίον του, και τον καταδίκασε σε θάνατο. Ως τελευταία του επιθυμία, ο Φιντίας ζήτησε να επισκεφθεί τους δικούς του ανθρώπους για αποχαιρετισμό. Ο Διονύσιος φοβόταν να εκπληρώσει την επιθυμία του μελλοθάνατου, επειδή φοβόταν ότι θα δραπέτευε και δεν θα επέστρεφε για να εκτελεστεί. Τη λύση έδωσε ο Δάμων, ο οποίος προσφέρθηκε να κρατηθεί ως όμηρος, μέχρι να επιστρέψει ο φίλος του, Φιντίας. Ο τύραννος δέχτηκε και προειδοποίησε πως αν δεν εμφανιζόταν ο Φιντίας μέχρι τη λήξη της χρονικής του προθεσμίας, την θέση του θα έπαιρνε ο Δάμων και θα εκτελούνταν. Η συμφωνία έκλεισε και ο Φιντίας έφυγε για το σπίτι του....

Όταν ο χρόνος τελείωσε και ο Δάμων ετοιμάστηκε για εκτέλεση. Την τελευταία στιγμή όμως, εμφανίστηκε ο Φιντίας και πήγε να πάρει τη θέση του μελλοθάνατου. Ο Δάμων όμως αρνήθηκε να απαλλαγεί από την καταδίκη λέγοντας πως αφού είχε περάσει ο χρόνος, ο Φιντίας είχε γλιτώσει και έπρεπε να εκτελεστεί ο ίδιος. Ο Φιντίας επέμενε ότι δεν θα άφηνε τον πιστό του φίλο να χάσει τη ζωή του για δικές του κατηγορίες. Ο τύραννος Διαονύσιος, που παρακολουθούσε τη σκηνή, δεν πίστευε στα μάτια του βλέποντας τον έναν φίλο να θέλει να δώσει τη ζωή του για να σώσει τον άλλο. Συγκινήθηκε και αποφάσισε να χαρίσει τη ζωή και στους δύο. Έτσι ο Δάμων και ο Φιντίας γλίτωσαν. Μια εκδοχή του μύθου, θέλει τον τύραννο να θαυμάζει τόσο τη φιλία των δύο φιλοσόφων, που τους ζήτησε να γίνει και εκείνος φίλος τους. Η περίπτωση του Δάμωνα και του Φιντία έμεινε στην ιστορία και η φιλία τους αποτελεί μέχρι σήμερα παράδειγμα προς μίμηση...»

Άραγε κανείς θα έβαζε το κεφάλι του για να σωθεί το δικό μας; Η ζωή μας δίνει τις απαντήσεις. Εμείς άραγε θα το κάναμε αυτό για άλλους;