Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Τις εξετάσεις να τις λέμε διακοπές;

Αυτή η εβδομάδα είναι αφιερωμένη στις εξετάσεις. Γράφω Ελληνική Μουσική και Χορό και Ευρωπαϊκές Τέχνες, οι προτελευταίες ενότητες μου, στο τμήμα Ελληνικού Πολιτισμού στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Όσο να ναι έχω το άγχος μου γιατί τις δύο τελευταίες χρονιές είχα μείνει μετεξεταστέα (Λογοτεχνία και Φιλοσοφία) και ξέρω πως είναι ψυχρολουσία να ξαναπηγαίνεις να δίνεις μάθημα καταμεσής του καλοκαιριού (μέσα στον Ιούλιο οι επαναληπτικές).
Όσο είχα το Facebook έλεγα εκεί τον πόνο μου. Τώρα εδώ. Θα μου πείτε: "Και τι μας νοιάζει κυρά μου που δίνεις εξετάσεις; Εδώ τόσος κόσμος δίνει." Και εγώ μέσα σ' αυτόν τον κόσμο είμαι και εκφράζω την αλληλεγγύη μου στους ομοιοπαθείς και ζητάω από όλους εσάς να εύχεστε να τα πάω καλά. Έχω ανάγκη τις προσευχές σας. Αύριο (Τετάρτη) το απόγευμα και το Σάββατο το απόγευμα. Παλιά δεν είχα αυτό το άγχος των εξετάσεων. Αλλά αυτή η λέξη πλέον με τρομάζει. Και όταν πάω να κάνω ιατρικές εξετάσεις το ίδιο με πιάνει. Γι' αυτό λέω αντί για εξετάσεις να λέω ότι πηγαίνω διακοπές. Να χαλαρώνω και να μη σκέπτομαι για το τι μέλλει γενέσθαι.
Στις διακοπές θα μου πεις σκέπτεσαι; Κουράζεσαι; Καταναλώνεις φαιά ουσία; Δεν βαριέσαι όλα μια ιδέα είναι. Και εμείς βάζουμε ταμπέλες, λέξεις, τίτλους και τα κάνουμε όλα αλλιώς. Να ναι οι εξετάσεις μας (σε όλα τα επίπεδα) μια εκδρομή. Και ότι φέρει ο Θεός. Η τελευταία πρόταση πάλι με τρομάζει. Γιατί νομίζω ότι θα ρθει η συντέλεια. Αλλά έχω σκεφτεί πως αν αφεθώ στα χέρια Του μου έχει ετοιμασμένο έναν δρόμο με ροδοπέταλα και εγώ προτιμώ εκείνον με τα αγκάθια. Δηλαδή και έναν δρόμο με αγκάθια να μου δώσει Εκείνος, πάλι με ροδοπέταλα θα ναι στρωμένος. Αλλά πού να το δω; Πάντως οι φοβίες μου παντός είδους έχουν ένα μεγάλο καλό: Λέω και καμιά προσευχή. Όπως είπα και στη φίλη μου την Παυλίνα πρόπερσι στη βαρκάδα στις Πρέσπες που νόμιζα κάποια στιγμή ότι θα μας πετάξει το σκάφος στη λίμνη ότι ήρθα πιο κοντά στο Θεό. Δεν άφησα το κομποσκοίνι από το χέρι. (Εκεί σε εμπνέει ο αγιασμένος τόπος γεμάτος ασκηταριά).
Επομένως όπως και να χει οι εξετάσεις έχουν ένα ωραίο. Μας φέρνουν πιο κοντά στο Θεό διά μέσω της προσευχής. Αλλά όχι με σκοπό την ανταπόδοση. "Προσεύχομαι να μου δώσεις κάτι καλό". Αλλά: "Προσεύχομαι να σαι δίπλα μου ότι και να γίνει".
Ενώ στις διακοπές πού να σκεφτείς έτσι; Αν και όταν αντικρίζεις ένα βουνό, μια θάλασσα, έστω όταν τρως ένα παγωτό ή κάθεσαι σε ένα υπέροχο γεύμα ή δείπνο δεν θα πεις: "Δόξα τω Θεώ;"!!!
Λίγες πρωινές σκέψεις. Πάω για διάβασμα. Καλή συνέχεια για ότι και αν κάνετε. 

2 σχόλια:

  1. Καλή σου επιτυχία, αν και μπορεί να αργήσεις να το δεις (ελπίζω να βγάζει ειδοποίηση όταν λαμβάνεις μηνύματα σε παλιά ποσταρίσματα)! Μια και ανέφερες τις ιατρικές εξετάσεις, νομίζω ότι είναι μια καλή ευκαιρία να ξε-αγχώνεσαι με την τωρινή σου κατάσταση, λέγοντας ότι "τουλάχιστον δεν είναι ιατρικές". Γιατί οι ιατρικές είναι και οι πλέον σημαντικές. Όχι οι πανεπιστημιακές ούτε οι συνεντεύξεις.
    Κατά τα άλλα βέβαια, σου εύχομαι να μη χρειαστεί να σε αγχώσουν ποτέ ούτε και οι ιατρικές!

    Χάρης Χ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ πολύ Χάρη!!! Και σε εσένα εύχομαι κάθε καλό... Οι ιατρικές εξετάσεις πάντα με τρομάζουν. (Οι γιατροί βλέπουν ότι διαβάζουν οι άνθρωποι, δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς). Λέω όμως κάτι άλλο: "Η ελευθερία του Θεού δεν έχει βιοχημικές εξετάσεις". Οπότε και να με τρομάζουν οι εξετάσεις ποντάρω στην ελευθερία του Θεού. (Η λέξη ελευθερία προέρχεται από τη λέξη έρχομαι). Και ναι: "Ζήτω η ελευθερία"!!! Σε ευχαριστώ που με διαβάζεις και σχολιάζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή