ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: «Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ»

Στὴ διάρκεια ἑνὸς συμποσίου, μετὰ τὴν ἀναφώνηση κάποιου συνδαιτημόνος πὼς εἶναι «μακάριος ἐκεῖνος ποὺ θὰ καθίσει στὸ τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», ὁ Κύριος διηγήθηκε τὴ σημερινὴ παραβολή, γιὰ νὰ φωτίσει ὁρισμένες πλευρὲς τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θέματος. Μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ «μεγάλου δείπνου» ὁ Κύριος δείχνει ἀποκαλυπτικὰ ὅτι τὸ κάλεσμα στὴ «βασιλεία τοῦ Θεοῦ» εἶναι μιὰ πρόσκληση σὲ χαρούμενη γιορτή.

Πρόσκληση σὲ εὐφροσύνη. Κι αὐτὴ τὴ χαρὰ ἀρνεῖται ὅποιος περιφρονεῖ τὸ κάλεσμα. Στὴν ἐποχὴ τοῦ Χριστοῦ τὸ πιὸ ζωντανὸ σύμβολο τῆς χαρᾶς ἦταν τὰ συμπόσια. Γι’ αὐτὸ ὁ Κύριος προβάλλει ὡς σύμβολο τῆς βασιλείας Του τὸ δεῖπνο. Μιὰ ἀνάλογη εὐφροσύνη, ἀλλὰ μὲ εὐρύτερες καὶ βαθύτερες διαστάσεις, περιμένει ὅποιον ἀποδέχεται τὴν πρόσκληση τοῦ Χριστοῦ καὶ εὐσυνείδητα ἐντάσσεται στὴν Ἐκκλησία Του, ποὺ εἶναι ἡ εἰκόνα κὰι τὸ σύμβολο τῆς βασιλείας Του. Αὐτὴ ἡ ἀγαλλίασις θὰ φθάσει στὸ κορύφωμα καὶ τὴν πληρότητά της στὸ «δεῖπνον τὸ μέγα», στὸ ἑσπέρας του κόσμου, μετὰ τὴ δύση τῆς ἐδῶ ζωῆς μας, ὅταν θὰ παρακαθήσουμε καὶ θὰ συνομιλήσουμε «πρόσωπο πρὸς πρόσωπο» μὲ τὸν κύριο τοῦ παντός.

Ὁ Θεὸς δὲ μᾶς στέλνει σὲ κάποιο «ἐπίμοχθο καθῆκον», σὲ μιὰ ἀγγαρεία, δὲ ζητεῖ ἐκδούλευση. Σὲ χαρούμενο πανηγύρι μᾶς προσκαλεῖ. Διότι δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη χαρὰ ἀπὸ τὸ νὰ βρίσκεσαι κοντά Του, ἀπὸ τὸ νὰ ζεῖς τὸ πλήρωμα τῆς ἀγάπης, νὰ ἀπολαμβάνεις τὸ ἄπειρο κάλλος Του, νὰ λάμπεις μαζί Του στὸ ἀνέσπερο Φῶς. Βέβαια γιὰ πολλούς, ποὺ τοὺς λείπουν οἱ ἀνάλογες πνευματικὲς κεραῖες, αὐτὰ τὰ μηνύματα ἐμφανίζονται ἀνύπαρκτα ἢ ἀκατανόητα. Χρειάζεται σωστὴ προετοιμασία, ἀλλαγὴ «νοῦ», μαθητεία, ἄσκηση, γιὰ νὰ μποροῦμε ν’ ἀναπνέουμε στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἀγάπης Του.

Οἱ προσκεκλημένοι τῆς παραβολῆς στὸ εὐγενικὸ κάλεσμα ποὺ τοὺς γίνεται ἀπαντοῦν μ’ ἕναν τρόπο ἀπροσδόκητο. Οὔτε κἂν λένε «εὐχαριστῶ». «Ἀγρὸν ἠγόρασα καὶ ἔχω ἀνάγκην ἐξελθεῖν καὶ ἰδεῖν αὐτόν.» Κατεπείγουσα «ἀνάγκη»! Μήπως τυχὸν φύγει τὸ χωράφι. «Ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε, καὶ πορεύομαι δοκιμάσαι αὐτά». Καλά, ἀφοῦ τὰ ἀγόρασες πιά, τί τὸ ἐπεῖγον νὰ πᾶς εἰδικὰ τὴν ὥρα τοῦ δείπνου νὰ τὰ δοκιμάσεις; Οἱ δυὸ αὐτοί, νοιώθοντας ἴσως τὴν ἀγένειά τους προσθέτουν μετὰ τὴν πρόφαση ποὺ ἐπικαλοῦνται, «ἐρωτῶ σε, ἔχε με παρῃτημένον», σὲ παρακαλῶ, συγχώρεσε τὴν ἀπουσία μου. Ὁ τελευταῖος πιὸ ἀπότομα ἀναγγέλει: «Γυναῖκα ἔγημα, καὶ διὰ τοῦτο οὐ δύναμαι ἐλθεῖν». Ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ καί μάλιστα ἐν ὄψει τῶν ἑορτῶν τῶν Χριστουγέννων.  Ἐμεῖς τί κάνουμε, δεχόμαστε ἤ ἀπορρίπτουμε τήν προσκλησή Του;                                          

Εκ της Iεράς Μητροπόλεως