Τα νοίκια στα λάθη και τις ενοχές

«Εγώ πληρώνω τα νοίκια στα λάθη και τις ενοχές

Έχω τρομάξει να βρω την ψυχή μου μες στις διαδρομές»

Αυτούς τους στίχους άκουσα σήμερα πηγαίνοντας στη δουλειά. Είναι του Βαγγέλη Κωνσταντινίδη με μουσική επένδυση του Γιάννη Σπανού και την εκτέλεση της Ελένης Δήμου. Τι ωραίος στίχος σκέφτηκα! Τι όμορφα λόγια λέει αυτό το τραγούδι! Ξεχώρισα αυτούς τους στίχους γιατί πόσες φορές νιώθουμε να είμαστε ιδιοκτησία των λαθών και των ενοχών μας και δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε και το καλύτερο δεν μπορούμε να τα πούμε σαν τη Δήμου και να ζητήσουμε να μας ακούσουν;

Ή τελικά ακούμε τον εαυτό μας; Ακούμε τους άλλους; Ο Θεός μας έδωσε στόματα που κλείνουν και αυτιά που δεν έχουν αυτή τη λειτουργία. Μήπως ακούμε μόνο τα λάθη και τις ενοχές; Γι’ αυτό παρακάτω δίνεται ο στίχος: «Έχω τρομάξει να βρω την ψυχή μου μες στις διαδρομές». Στην τελική όμως μέσα σ’ αυτές τις διαδρομές με τα λάθη και τις ενοχές την χάνεις την πολύτιμη ψυχή σου και τρομάζεις πάλι μέχρι να τη βρεις. Τσαλαπατημένη θα ναι πάλι σ’ αυτήν την ιδιοκτήτρια που της δίνεις νοίκια.

Πώς γίνεται να χαριστούν όλα αυτά τα νοίκια; Με το να πάρεις απόφαση να μην τα επαναλαμβάνεις και μην τα απολαμβάνεις. Γιατί κάποιοι λένε πως δεν μετανιώνουν για τίποτα. Αγαπούν τα λάθη γιατί τους έφεραν εδώ. Καλά τα λάθη για να βελτιωνόμαστε, αλλά το ζήτημα είναι πως αν τα αγαπάς σημαίνει πως τα έβλεπες σωστά και άρα πως θα αλλάξουν σε κάτι άλλο;

Οι ενοχές όμως αυτές οι ριμάδες πως σε τραβάνε από πίσω τους; Νιώθεις πως είσαι όμηρος τους διαρκώς, έστω και αν πήρες την απόφαση να μην τις έχεις συγκατοίκους στην ψυχή και στο κορμί σου.

Μετάνοια: Αλλαγή τρόπου ζωής. Με μια εξομολόγηση να φύγουν όλα και να μηδενίσεις το κοντέρ και να είσαι ένας νέος άνθρωπος που θα θέλεις να το πάρεις αλλιώς και να σε βγάλει μακριά από λάθη και ενοχές. Ή και αν πάλι σε βγάλει εκεί, να ξέρεις πώς να γυρίσεις πίσω και να παραδεχθείς: «Αυτός είμαι. Γεμάτος λάθη και ενοχές. Θέλω όμως να με δεχθείς έτσι και να με βοηθήσεις να αλλάξω».

Όλα αυτά προς το Θεό. Αυτός έχει επιείκεια, Αυτός δίνει συγχώρεση, Αυτός ακούει, Αυτός μιλάει μέσα από τη σιωπή Του. Το νιώθεις στην καρδιά σου σαν μια φωτιά, σαν ένα αεράκι, σαν έναν αναστεναγμό. Όλα αυτά άνθρωπος δεν τα έχει εύκολα και αν τα έχει του τα δίνει πάλι Αυτός.